A W GRACIARNI POSUCHA

      Dawno już nie wrzucałam zdjęć moich gratkowych zdobyczy, bo ogólnie u mnie panuje posucha. Trudno zdobyć jakieś fajne naczynia, czy gadżety, zarówno w SH, jak i na giełdzie.

      Z ostatniej Giełdy w Pruszczu wróciłam wreszcie z długo poszukiwanym emaliowanym lejkiem. Spotykałam lejki już wcześniej, ale sprzedawcy żądali za sprzęt w odrapanym stanie sum iście bajońskich. Ten kosztował mnie tylko piątaka.

      Z ostatniego wypadu na elbląskie targowisko wróciłam jedynie z malutkimi nożyczkami firmy Solingen, Za to nożyczki ładne, w kształcie ptaka.

      W miejscowym  SH wyszperałam ładny fajansowy półmisek z wytłaczanymi listkami

      oraz pojemnik emaliowany na makaron.

      Trzeba przyznać, że jak na zdobycze ostatnich trzech miesięcy, marność nad marnościami.

      Dzisiaj w sklepie za 5 zł udało mi się kupić takie ozdobne słoiki z korkowymi zamknięciami za jedyne 2,99 za sztukę.  

      Jeszcze nie wiem, do czego je wykorzystam. Może coś podpowiecie, bo na spożywcze chyba się nie nadają są malowane.

      Pozdrawiam wszystkich odwiedzających serdecznie i życzę miłego tygodnia. :)

UROK MINIONYCH LAT

        

Powoli wracam do zdrowia. Tym razem mało tekstu, dużo zdjęć. Nowa aranżacja na werandzie. Powstała dzięki jednej z wizyt w mojej ulubionej graciarni, gdzie wypatrzyłam stojaki na kapelusze z połowy XX w.

        Nie wiem czy sprzedająca w ogóle wiedziała, co to jest, ale bardzo się ucieszyła, że chcę je nabyć. Cena była więcej niż przystępna. Najpierw chciałam je przemalować, ale po zastanowieniu zostawiłam takie, jakie są. Może w przyszłości zmienię zdanie. Niestety moja kolekcja kapeluszy jest więcej niż uboga.

 

 

CHRZCIELNA SUKIENKA

         Chrzest to doniosłe wydarzenie  dla rodziny chrześcijańskiej. Dlatego wielką wagę przywiązywano do wielu szczegółów tego obrzędu. Jednym z nich był biały strój dziecka, który symbolizował czystość tak zwana  „biała szata”. Wiążą się z nią także zmiany w dziedzinie mody. Prawie do końca XVIII w., stroje dzieci były jakby miniaturkami strojów dorosłych. Dopiero na przełomie XVIII i XIX w. wykształciła się swoista moda dziecięca.

         Także jeżeli chodzi o stroje do chrztu.

 „Niemowlęta, mniej więcej do czasu, gdy zaczynały chodzić, ubierano w długie, dosyć obszerne sukienki (niezależnie od płci). Charakterystyczny był krój tych ubranek - króciutki staniczek, obszerne rękawki (często falbaniaste), długa, suto marszczona spódnica. Taką "szatkę do chrztu" można łatwo pomylić z sukienką. Można je jednak rozpoznać - góra jest nieproporcjonalnie malutka w porównaniu z spódnicą.”

                                                        (za kostiumeria.blogspot.com)

         Zdjęcia z Internetu

        

 Takie długie sukienki obowiązywały prawie do wybuchu II Wojny. Były wykonywane z   batystu lub atłasu, bogato haftowane. Dlatego chrzestne sukienki często służyły wielu dzieciom w rodzinie. W czasach PRL’u  tylko niektóre osoby było stać na bogate stroje. Dobrym wyjściem było chrzczenie dziecka w beciku.

       

 

               Wtedy najstrojniejszą częścią ubranka była czapeczka. Kilka czapeczek, które posiadam.

„Biała szatka” została wtedy zredukowana do symbolu sukieneczki, a nawet do białej ozdobnej chusteczki.

         Dzieci ubierano na biało, ale zaznaczano płeć dziecka dodatkami w kolorze różowym – dziewczynki lub niebieskim – chłopcy. Mogła być to koronka przy czapeczce, wstążka przy beciku.

         Chciałabym dziś podzielić się z Wami zdjęciami pamiątek dotyczących chrztu, jakie posiadam. Niestety sukienka i czapeczka mojej córki została przekazana wnuczkom i nie mam ich u siebie.

         Najpierw dwie chrzcielne długie sukienki.

         Pierwsza z lat 60tych, bez rękawków i z niestety obciętym dołem, jest być może haleczką pod przezroczystą szyfonową lub koronkowa sukienkę.

         Druga, prosta , lniana z szyfonowymi dodatkami jest z końca XX w. Obydwie wyszperałam w SH jako sukienki dla lalek.

         A teraz pamiątki

Różowa szarfa od mojego becika i środek z pamiątki chrztu od moich chrzestnych. Pudełeczko się rozleciało..

Szatka moich dzieci i buciki córki.

Na koniec ozdobna wstążka do świecy, już nie od chrztu, tylko z mojej I Komunii, ale do świec chrzcielnych były podobne.

DOSTAŁAM SERCE

         Przedwczoraj dotarło do mnie serduszko, którym obdarowała mnie Agnieszka z blogu Domowe Klimaty. Serducho jest prześliczne. Bardzo, bardzo dziękuję.

         Zaraz też zaczęłam szukać dla niego odpowiedniego miejsca. 

         Wygrała komódka – toaletka w sypialni.

         Jakoś tak się porobiło, że w domu, jakby przypadkiem przybywa mi różnych serduszek, od zupełnie maleńkich srebrnych do całkiem sporych poduszek. 

          A na koniec taka ciekawostka przyrodnicza. Tydzień przed Wigilią robiłam stroiki na święta. Przyniosłam z ogrodu kilka gałązek derenia siberica, bo mają taki śliczny czerwony kolor i powiesiłam na nim białe, srebrne i przezroczyste ozdoby. 

Tuż przed Nowym rokiem spojrzałam na wazon i oniemiałam z wrażenia. Sami zobaczcie. Jeszcze kilka dni i rozwiną się białe kwiatuszki. A to niespodzianka.

       Jak widzicie i tu wiszą serduszka. Agnieszko, jeszcze raz dziękuję za cudny prezent.