Liquid Quintet - Flux (2019)

Liquid Quintet

Agustí Fernández - piano
Artur Majewski - trumpet
Albert Cirera - saxophones
Rafał Mazur - bass
Ramon Prats - drums

Flux

FSR 2019/17


By Adam Baruch

This is a live recording, captured during the 12th Ad Libitum Festival in Warsaw, by the Liquid Quintet, one of several Improvising Music ensembles under the "Liquid" moniker, led by Spanish pianist Agustí Fernández. The other members of the quintet are Spanish saxophonist Albert Cirera and drummer Ramon Prats, who together with Fernandez constitute the Liquid Trio, and Polish trumpeter Artur Majewski and bassist Rafał Mazur. The album presents five tracks, all co-credited to the five musicians taking part in the music-making process, as appropriate for the idiom.

Fernández, who is undoubtedly the most internationally recognized representative of the Spanish musical Avant-Garde, is a most prolific artist with a huge number (around 100) of recordings as a leader and sideman, probably more than any other European Improvised Music activist. There is nothing wrong with this fact per se, but it does create certain "cautiousness" upon approaching his recordings. The connection between him and the Polish Avant-Garde is quite natural and produced several earlier fruitful meetings, including the participation of Mazur on several occasions.

The music is exactly what one would expect from such spontaneous performance; a continuous barrage of notes exchanged between the quintet members, which vary in intensity from hardly audible to overwhelming, creating, as the title suggests, a prolonged flux of energy and sound. There us an obvious affinity and musical conversation between the quintet members, but with a complete lack of melody, harmony and structure, this music can be considered as "digestible" only by the very innate circle of hardcore Improvised Music/Avant-Garde connoisseurs, which of course is perfectly fine.

All five musicians are excellent instrumentalist, which can be heard by a trained-ear listener. Although the concept of soloing is nonexistent in a group improvisation idiom as such, there are many moments where just one musicians is left "up front" by his cohorts and is able to articulate his statement more recognizably on top of the quiet background improvisations. But of course the telepathic communication between the musicians is the essence.

Improvised music is very similar to nonfigurative visual arts; the combination of colors and shapes either convinces the person looking at it or doesn't, which is often mood dependent. This music is offered to the listener on the exact same principle: take it or leave it. Count me in.

Die Perspektive - All In Forms (2018)

Die Perspektive

Michał Mike - trumpet
Artur Majewski - cornet processed
Sławomir Szudrowicz - guitar
Alena Domanowski - vocal
Tomasz Krzemiński - vocal
Piotr Komosiński - synth, electronics, cymbals, bass, ukulele bass, vocal
Dariusz Domanowski - gongs, percussion, bowls, vocal

All In Forms

PRIVATE EDITION 2018

By Piotr Wojdat

Pod koniec 2018 roku ukazała się ciekawa płyta, która wymyka się jednoznacznym klasyfikacjom i raczej nie została zauważona przez dziennikarzy i krytyków. Mowa o albumie formacji Die Perspektive, którą do życia powołał basista i multiinstrumentalista Piotr Komosiński, znany m.in. z grup Potty Umbrella czy Hotel Kosmos. Z racji, że muzyka na niej zawarta z jazzem nie ma zbyt wiele wspólnego, warto wpierw uzasadnić obecność tej recenzji na łamach serwisu Polish Jazz.

Wspomniany Piotr Komosiński to bezdyskusyjnie spiritus movens tego artystycznego przedsięwzięcia. W skład Die Perspektive wchodzą jednak także artyści, których związki z jazzem i muzyką improwizowaną są mniej lub bardziej oczywiste. Trzeba tu wymienić kornecistę Artura Majewskiego kojarzonego z Mikrokolektywem czy Tone Hunting, trębacza Michała Mike (Groove Gravity) i gitarzystę Sławomira Szudrowicza mającego na koncie współpracę np. z Jerzym Mazzolem i Grzegorzem Pleszyńskim.

Mam zatem kolejny pretekst, by napisać o płycie niejazzowej, która pomimo, że jest krótka, to odznacza się różnorodnością stylistyczną i takimi też nawiązaniami. Skoro jazzu jest tu jak na lekarstwo, to z czym w takim razie mamy do czynienia? Z muzyką, która jest wypadkową inspiracji ambientem, eksperymentalnym rockiem i szeroko pojmowaną psychodelią. Coś dla siebie znajdą tu zarówno fani Innercity Ensemble, jak i projektów Rafała Iwańskiego. 

W utworach, w których na pierwszy plan wysuwa się kornet Artura Majewskiego, dźwięki są przepuszczane przez elektroniczne efekty. Przypomina to trochę dokonania zespołu kIRk. Uwagę zwraca też nagromadzenie środków wyrazu. Z jednej strony elektronika i syntezatory są istotnym elementem brzmienia Die Perspektive. Z drugiej pojawiają się też instrumenty akustyczne i gitara elektryczna. Miejsca nie brakuje też na ukulele, cymbały i instrumenty perkusyjne.

W przypadku "All In Forms" od nadmiaru głowa nie boli. Wydawałoby się, że połączenie brzmień akustycznych z elektrycznymi, elektroniką i etnicznymi odniesieniami, jest czymś, co można określić jako porywanie się z motyką na słońce. W tym przypadku tak się nie dzieje. "All In Forms" to udane połączenie licznych inspiracji i dobry prognostyk na przyszłe działania Die Perspektive.

Artur Majewski/Patryk Zakrocki - Czas Panowania Traw

Artur Majewski/Patryk Zakrocki

Artur Majewski - cornet, delay
Patryk Zakrocki - viola, mbira, ring modulator

Czas Panowania Traw

Fundacja Kaisera Söze 2018

By Maciej Krawiec

Przysłuchując się albumowi Artura Majewskiego i Patryka Zakrockiego "Czas Panowania Traw", sięgnąłem po towarzyszący temu wydawnictwu odautorski komentarz. Znalazły się w nim między innymi takie zdania: "[Muzyka] zdaje się oddychać, jest pozbawiona formy, po prostu trwa, jak szum lasu, do którego się wchodzi czy szmer strumienia, który w tym lesie płynie". To w mgnieniu oka przypomniało mi niezwykły stan, w jakim znalazłem się przed kilkoma miesiącami podczas letnich wakacji. Leżałem wówczas właśnie w środku lasu, słońce hojnie ogrzewało moje ciało. Miałem zamknięte oczy, by świadomie jak najszerzej otworzyć... uszy i jak najpełniej oddać się pasjonującym dźwiękom, intensywnie mnie otaczającym. Zastanawiałem się wówczas, jaką muzykę przyrównać do takiej improwizacji lasu. Może Meredith Monk? Może Arild Andersen? Na pewno – Majewski i Zakrocki.

Bardzo mądrze połączyli oni zajmujące muzykowanie z wykorzystaniem kornetu, altówki, mbiry oraz elektroniki z obecnym bez nachalności przyrodniczym tematem. Duet nie szuka jednak dźwiękonaśladownictwa; artystom chodzi raczej o kolektywne, subiektywne i spontaniczne odbicie pewnej organicznej brzmieniowej aury, którą natura może w sobie zawierać. Majewski i Zakrocki zapraszają do swoistego laboratorium dźwięków, gdzie – poza wyrazistą grą instrumentów – tworzą się zamglone tła, ledwie zarysowane horyzonty, barwne plamy, echa tego, co już niewidoczne. Wyobraźnia pracuje: słychać mikrokosmos ściółki leśnej, naprzykrzające się owady, klangor żurawi, szum smukłych sosen na wietrze nad schowanym pośród borów jeziorem...

Jednocześnie "Czas Panowania Traw" to po prostu bogata i sugestywna muzyka improwizowana. Budzi powyższe skojarzenia bez dosłowności, eksponuje szereg motywów i epizodów, prezentuje zarówno indywidualizm, jak i dialog. Artyści badają dźwięki, odnajdują frazy o rozmaitym natężeniu, dzielą się emocjami. Niepokój, rezygnacja, groza, melancholia, namiastka ładu, niepewna uroda – ja wyczytuję między innymi takie treści w muzyce duetu, ale wiem, że każdy, kto w skupieniu wysłucha tego albumu, odnajdzie tam odmienne myśli i emocje. I po to właśnie – by pozwolić, by w naszym wnętrzu zapanował tytułowy, intymnie przeżywany Czas Traw – warto sięgnąć po płytę Majewskiego i Zakrockiego.

Fernández/Majewski/Mazur - Spontaneous Soundscapes (2017)

Fernández/Majewski/Mazur 

Agustí Fernández - piano

Artur Majewski - cornet, effects

Rafał Mazur - acoustic bass guitar

Spontaneous Soundscapes

MW 957-2

By Maciej Krawiec

Album "Spontaneous Soundscapes" to kolejny w ostatnich latach dowód na bliską relację katalońskiego pianisty Agustíego Fernándeza nie tylko z polskimi muzykami, ale także rodzimym rynkiem wydawniczym. Płyta, która ukazała się w katalogu oficyny Not Two Records, stanowi zapis spotkania Fernándeza z basistą Rafałem Mazurem i trębaczem Arturem Majewskim na scenie krakowskiego klubu Alchemia, choć bez udziału publiczności. Zarejestrowali tam w pełni improwizowany set, złożony z tytułowych "spontanicznych pejzaży dźwiękowych", w których każdy z biorących udział w sesji artystów się specjalizuje.

Po album sięgnąłem już po tym, gdy słuchałem ich – wraz z Albertem Cirerą i Ramonem Pratsem – w ramach grupy Liquid Quintet na ubiegłorocznym festiwalu Ad Libitum. Zatem nie tylko wspólnota zapatrywań na to, co Fernándeza, Mazura i Majewskiego interesuje w muzyce, ale i zdolność do wchodzenia w takim właśnie gronie w spontaniczne interakcje nie były dla mnie zaskoczeniem. 

To powiedziawszy, należy dodać, że "Spontaneous Soundscapes" dostarcza niezliczonej ilości zaskoczeń jeśli chodzi o warstwę brzmieniową, energetyczną i dramaturgiczną. Słucha się tej organicznie powstającej i skrajnie abstrakcyjnej muzyki z zapartym tchem – jak przystało na inteligentnie wykonywaną sztukę improwizowaną. Mówiąc o inteligencji, mam na myśli proporcje i natężenie, w jakich każdy z artystów udziela się w kolejnych partiach nagrania, oraz ich mądre balansowanie między wsobnym skupieniem i niezależnością a żywiołową, grupową ekstrawersją. 

W moim niedawnym wywiadzie z gitarzystą Marcinem Olakiem – jednym z polskich praktyków otwartej muzyki improwizowanej – powiedział mi on, że w odbiorze tego rodzaju sztuki pomaga obserwacja występujących artystów; inaczej dźwięki mogą być trudne do przyswojenia przez niewprawionego odbiorcę. W pełni zgadzając się z Marcinem, jestem również zdania, że na taką muzykę należy się po prostu z ufnością otworzyć. Wszak czy jej brak ewidentnej logiki, przewidywalnej narracji i łatwych odpowiedzi nie jest czymś, co w istocie cechuje fascynujący świat, który nas otacza? Przy takim podejściu może się okazać, że swobodna improwizacja jest czymś o wiele bliższym wnętrzu odbiorcy, aniżeli nieskazitelne artystyczne produkcje.

Lotte Anker - Plodi (2017)

Lotte Anker

Lotte Anker - saxophones
Artur Majewski - trumpet
Rafał Mazur - bass guitar
Zlatko Kaučič - drums, percussion

Plodi

IZK CD069

By Piotr Wojdat

Czasami bywa tak, że trudno jest zrozumieć zamysł twórczy wykonawcy. Warto w takiej sytuacji postawić sobie pytanie w rodzaju: co artysta miał na myśli? Przyznam, że zadaję je sobie w trakcie każdego kolejnego odsłuchu "Plodi" Lotte Anker i nie znajduję na nie odpowiedzi. Mam wrażenie, że zarówno znakomita duńska saksofonistka, jak i słoweńska wytwórnia Klopotec nie przemyśleli sprawy i być może stąd wynikają moje mieszane uczucia związane z płytą, w której nagraniu udział wzięli także czołowi polscy jazzowi improwizatorzy.

Nie, żeby "Plodi" było albumem słabym. Znajdziemy na nim ciekawe momenty i trzeba otwarcie przyznać, że nie jest ich tak znowu bardzo mało. Głównym problemem tego wydawnictwa jest jednak jego spójność. Najpierw mamy okazję posłuchać samą Anker solo z koncertu, który odbył się w ramach Brda Contemporary Music Festival w 2016 roku. Po wysłuchaniu trzech wymagających skupienia utworów i raczej niezbyt porywających, natrafiamy na duet artystki z perkusistą Zlatko Kaučičem. I jak to ze Słoweńcem bywa, po raz kolejny udowadnia, że jest artystą jedynym w swoim rodzaju. Niestety nie przekłada się to na jakość prezentowanej muzyki. Improwizacja prowadzi Anker i Kaučiča do ślepego zaułka, z którego nie są już w stanie się wydostać przed upływem ostatniej kompozycji.

Na szczęście na koniec otrzymujemy przysłowiową truskawkę na torcie, czyli jeden utwór z koncertu kwartetu. Do Anker i Zlatko Kaučiča dołączają basista Rafał Mazur oraz trębacz Artur Majewski. I jest to najciekawszy utwór w całym tym zestawie. Rozwija się bardzo powoli, ale w pewnym momencie przeradza się we free jazzową nawałnicę dźwięków, które zacierają niezbyt dobre wrażenie z odsłuchu fragmentu solowego i duetowego. Szkoda, że wydawca nie zdecydował się na to, by zaprezentować cały koncert kwartetu pod wodzą Lotte Anker i z udziałem naszych instrumentalistów. Być może wtedy "Plodi" byłoby albumem lepszym i znacznie bardziej spójnym niż jest w istocie.

Artur Majewski - Unimaginable Game (2016)

Artur Majewski

Artur Majewski - trumpet, cornet, electronics
Anna Kaluza - alto saxophone (4,14)
Rafał Mazur - acoustic bass guitar (6)
Marcin Ciupidro - vibraphone (3)

Unimaginable Game


SoundTrapRecords 2016

By Bartosz Nowicki

Pierwsza solowa płyta Artura Majewskiego to popis twórczej wyobraźni i technicznych możliwości tego znakomitego trębacza i kornecisty. "Unimaginable Game" to zbór nagrań pochodzących jeszcze z 2012 roku, czyli m. in. sprzed wydania "Absent Minded" duetu Mikrokolektyw. Nic zatem dziwnego, że słuchając solówki Majewskiego, motywy brzmieniowe i techniki wydają się nam znajome. To na tych "wprawkach" została oparta artykulacja dęciaków na ostatniej płycie wrocławskiego duetu.

Mnogość artykulacji, jakimi posługuje się Majewski, jest doprawdy imponująca. Nie zawsze jednak jej różnorodność jest słyszalna na pierwszy rzut ucha, zwłaszcza przy nieuważnym słuchaniu. "Unimaginable Game" to nie jest płyta do słuchania w tle. Jeśli potraktujemy ją bez uwagi, ominie nas cały kalejdoskop technik i brzmień. Tym bardziej, że wrocławianin posługuje się bardzo dużą dynamiką w przeskakiwaniu między wątkami. Tego nie wychwyci się mimochodem. W eksperymentalnym laboratorium dźwięków dętych i improwizowanych Majewski moduluje, preparuje i deformuje nie tylko trąbkę czy kornet. Bardzo ważnym elementem jego muzyki jest pogłos, którego plastyczność jest równie inspirująca, co dźwięki blaszanych dętych. 

Trzeba dysponować iście literacką wyobraźnią, by podjąć się próby opisania dźwiękowego imaginarium "Unimaginable Game". Spróbujmy zatem nazwać to, co nienazywalne i subiektywne, aby choć trochę dorównać fantazji twórcy. Trąbka to tylko punkt wyjścia do tego, co dalej dzieje się z rozedrganym ciepłym powietrzem meandrującym w metalowej rurze. Cała gama efektów, aparatów pogłosowych, zapętlarek i delayów służą Majewskiemu do kształtowania swojej artykulacji. Usłyszymy tu zatem podwodne bulgoty zaklęte w falującej pętli ("Syncope"), powłóczyste i rozmyte ślady ("Sky Dive"), frazy radykalnie zredukowane do zgrzytu i trzeszczenia ("84dB") czy fałdowanie pogłosu kontrastujące z dostojnością trąbki ("Watercircles"). Wszystko to odgłosy, których źródeł doszukiwalibyśmy się prędzej w smagnięciach samurajskiego miecza, kształtowane serią szybkich i krótkich przedmuchów powietrza przez dęciak.

Poza solowymi kompozycjami w materiale znalazły się duety z artystami wcześniej już współpracującymi z Majewskim. Wspomniany wyżej "Sky Dive" nagrany wespół z Marcinem Ciupidro, poszukujący wyrazu blisko estetyki zarezerwowanej dla muzyki konkretnej. Zbudowany na chropowatej wibracji dźwięku obu instrumentów, przypominający techniką syntezę granularną. Następnie "Ginormous", duet z saksofonistką Anną Kazluzą, pochodzący chyba jeszcze sprzed wspólnej płyty wydanej dla portugalskiej Clean Feed. Gdyby pokusić się o rysunkowe przedstawienie tego dynamicznego dialogu dwóch dęciaków, kompozycja przypominałaby zapis alfabetem morsa, gdzie Majewski zaznacza kornetem punkty, a Kaluza łączy je dłuższymi pociągnięciami saksofonu. Z kolei w duecie z Rafałem Mazurem ("In Praise Of Blandness") tonacje obu instrumentów są odległe od siebie. Mazur rzeźbi bardzo nisko w dołach, przeciwstawiając ciężar brzmieniowy akustycznej gitary basowej szybkością palcowania. Z początku ukryta w cieniu trąbki artykulacja Mazura emancypuje się na pierwszy plan, zawłaszczając dla siebie uwagę słuchacza. Warto wyróżnić jeszcze "Zlatko's Boat of Hope", gdzie do dynamicznego akompaniamentu hanga pochodzącego z płyty Zlatko Kaucicia Majewski dogrywa melodyjną impresję ubraną w woal melancholii.

Majewski wydaje się być artystą pragmatycznym. Nie przywiązuje dużej wagi do emocji i nastrojów. Dla niego liczy się w przede wszystkim forma, wyrażona w sposób szybki i konkretny, bez straty czasu na wprowadzenia i fabularyzacje muzyki. Wysyłany przez niego komunikat jest zwięzły i bezpośredni. Po latach eksperymentów i mozolnego ćwiczenia warsztatu, dossier trębacza wydaje się nie mieć dna. "Unimaginable Game" może zatem okazać się zwieńczeniem pewnego etapu poszukiwań i ważną cezurą w twórczości Majewskiego.

Noël Akchoté & Mikrokolektyw - Noël Akchoté & Mikrokolektyw (2015)

Noël Akchoté & Mikrokolektyw

Noël Akchoté - electric guitar
Artur Majewski - trumpet, cornet
Kuba Suchar - drums, percussion

Noël Akchoté & Mikrokolektyw

MKW-3 NOËL AKCHOTÉ DOWNLOADS


By Bartosz Nowicki

Spotkanie Mikrokolektywu z Noëlem Akchote'em - francuskim mistrzem gitary, muzykiem, który niczym kameleon adaptuje się zarówno w realiach wolnej jazzowej improwizacji, awangardowej kameralistyki, eksperymentalnej elektroniki, czy też jako interpretator muzyki klasycznej - jest zapisem zaskakująco intymnej, improwizowanej sesji nagraniowej, do której doszło w styczniu 2014 roku we wrocławskim Ośrodku Postaw Twórczych. Jej owocem jest wydana, w labelu Francuza godzinna płyta wymagająca od słuchacza wzmożonej koncentracji i podzielności uwagi.

Wspólna sesja sprawia wrażenie starcia bezkontaktowego, prowadzonego trzema równoległymi do siebie, instrumentalnymi wątkami. Każdy z muzyków pozostaje skoncentrowany na własnej improwizowanej ścieżce, z rzadka ingerując w artykulację współtowarzyszy. Mamy zatem do czynienia z formułą dynamicznej, a wręcz instynktownej wymiany bodźców dźwiękowych będącej wynikiem dialogu znakomitych technicznie instrumentalistów. Elementy fabularne, melodie, przewodnie motywy, powtórzenia czy linearność narracji zostają wyrzucone poza obręb jazzowego języka, którym posługują się Suchar. Majewski i Akchoté. Zrębem porozumienia, w którym przecinają się trzy równoległe impresje, okazuje się być temperatura i intensywność improwizacji, które instrumentaliści z wyczuciem kontrolują.

Impresyjna muzyka tria oparta została na pełnych wirtuozerii wypowiedziach przybierających formę kunsztownej ornamentyki. Muzycy kreślą abstrakcyjne struktury i układy arabesek, a forma ich artykulacji przybiera intymny charakter, pozbawiony wykrzykników, mocnych kontrastów i podziału na lidera i tło. Trzej dżentelmeni uprawiają demokratyczną formę, gdzie wymianie ulegają jedynie plany, na których wybrzmiewają instrumenty. I tak, w cyrkularnym cyklu trąbka Majewskiego lub gitara Akchoté wysuwają się na prowadzenie, podczas gdy drugi z instrumentów wraz z perkusją Suchara funkcjonują jako akompaniament. Na nastrój improwizacji wpływa redukcja przestrzeni dźwiękowej, która okrojona z przestronności ech i pogłosów generuje kameralny charakter nagrania. W takich warunkach impresja jazzowa zostaje poprowadzona intymnie, a dźwięki nawlekane są niezwykle gęsto. Fakt ten jednak sprawia, że trąbka Majewskiego i gitara Akchoté operujące w podobnych rejestrach, momentami wchodzą sobie w drogę, co niekorzystnie wpływa na selektywność nagrania. 

Płyta Mikrokolektywu z Akchoté proponuje muzykę nieustannego ruchu, o olbrzymiej dynamice dialogu. To narracja funkcjonująca bez podziału na wstęp, rozwinięcie i zakończenie. Wypowiedź zbudowana z kaskady drobnych jazzowych gestów - unikalnych i błyskawicznie przemijających, układająca się w abstrakcyjną układankę. Wspólna improwizacja tria Suchar/Majewski/Akchoté finalnie okazuje się być niezwykle szkicowa w swojej prostocie, delikatna i pozbawiona spektakularności donośnych gestów. Muzycy unikają bezpośredniego kontaktu zarówno ze sobą, jak i ze słuchaczem. Są oszczędni w epatowaniu technikami improwizacyjnymi, a także w użyciu efektów. Z elektroniki będącej dotąd ważną częścią kompozycji Mikrokolektywu, zrezygnowali całkowicie. Rozmach i moc tej płyty ujawnia się w gęstej i intensywnej artykulacji muzyków, wyrażonej w subtelnych i kameralnych dialogach.

Mikrokolektyw in RE !!!

22.05.2014, klub RE, Kraków, godz. 20.00 (koncert w ramach Green Zoo Festival)

Kuba Suchar i Artur Majewski stworzyli Mikrokolektyw w 2004 r. we Wrocławiu. Od początku istnienia eksperymentują z brzmieniem, którego trzon zawsze stanowi trąbka i perkusja. Do podstawowego instrumentarium dodają inne elementy jak perkusjonalia, syntezatory czy sampler. Muzyka duetu bywa z jednej strony abstrakcyjna i surowa, a z drugiej melodyjna i pełna ekspresji. Zespół od samego początku współpracuje z innymi twórcami, m.in. z Robem Mazurkiem i Maurizio Takara (Sao Paulo Underground ), Jasonem Ajemianem (LayAllOverIt, Hi Life) czy Noritaką Tanaką (LayAllOverIt). Koncertował też jako część Exploding Star Orchestra.

Krakowski występ promuje najnowsze wydawnictwo/projekt - "Białoszewski do słuchu" wydane przez oficynę Bołt. Dwupłytowy album, będący częścią większej całości, zawiera płytę z oryginalnymi nagraniami 150 wierszy autora i materiał muzyczny przygotowany przez Kubę Suchara i Artura Majewskiego inspirowany czternastoma z nich. Na koncercie program Mikrokolektywu rozszerzony będzie o kompozycje i szkice wykorzystujące archiwalne, autorskie nagrania poezji Białoszewskiego. Wszystko jednak w koncertowej, nieprzewidywalnej formie.

Kaluza / Majewski / Mazur / Suchar – Tone Hunting (2013) ****

Anna Kaluza - alto saxophone
Artur Majewski - trumpet, cornet
Rafal Mazur - acoustic bass guitar
Kuba Suchar - drums, percussion, kalimba, megaphone

CLEAN FEED 285






By Adam Baruch

This is the debut album by the Improvising Music quartet, which consists of German saxophonist Anna Kaluza and three Polish musicians: trumpeter Artur Majewski, acoustic bass guitarist Rafal Mazur and drummer Kuba Suchar. Majewski and Suchar are or course known as the excellent duo Mikrokolektyw and Suchar is a member of the TRC Trio. The album presents five extended improvisations, credited to all quartet members and was released by the excellent Portuguese Clean Feed label.

The music is a great example of the vitality of the Polish / European Improvising Music scene, which is enjoying a tremendous Renaissance and involves a new generation of players and enthusiasts. These four musicians are among the most innovative and interesting representatives of the genre and have been already recognized internationally as important creative forces. Listening to this album clearly shows why they deserve such recognition.

Although improvised, the music presents a diverse stylistic collage of sound vistas, from minimalistic and delicate breathing tones to expressive collective forceful statements. Most of the sounds and tones heard on this album are quite remote from what one would expect from the conventional usage of the instruments involved, and yet they somehow make all perfect sense and create a wonderful amalgam, which is obviously unlike almost anything heard before. In most cases the quartet members produce a series of rapid staccato sounds, which then are all intermixed into one sonic whole.

In contrast to most "conventional" music, which once stated becomes unwavering in consequent listening encounters, this music is constantly alive and chameleonic, changing each time one listens to it. That elusiveness and constant ability to be transformed is of course what makes this music so fascinating.

Obviously this is definitely not something for a casual listener and its overall accessibility is limited to connoisseurs of the genre, but as such, it is unquestionably one of its finest exhibits.

Anna Kaluza / Artur Majewski / Rafal Mazur / Kuba Suchar - Tone Hunting (2013) ****

Anna Kaluza / Artur Majewski / Rafal Mazur / Kuba Suchar

Anna Kaluza - alto sax
Artur Majewski - trumpet
Rafał Mazur - acoustic bass guitar
Kuba Suchar - drums, megaphone

Tone Hunting (2013)

This recording confirms everything you may have heard about the dynamism and richness of the Polish jazz and improvised music scene, more and more a rival of the much talked Scandinavian and Portuguese ones. German alto saxophonist Anna Kaluza met in Wroclaw three of the most important musicians around for an exquisite session of abstract jazz, resulting in this beautiful “Tone Hunting”. Herself a new value in ascension, coming from a collaboration with the London Improvisers Orchestra and the very welcomed creation of the Berlin Improvisers Orchestra, she couldn’t have found more defiant partners.

Artur Majewski is on his way to become one of the most intriguing trumpeters in Europe, judging from his work with drums / trumpet duo Mikrokolektyw, co-led with Suchar and the Foton Quartet. Rafal Mazur is a virtuoso of the acoustic bass guitar, having developed extended techniques of his own for its definitive emancipation as an instrument. Drummer (and also a recognized intermedia artist) Kuba Suchar already crossed Poland’s frontiers, having international partnerships with such different people as Rob Mazurek, Nicole Mitchell, Keith Rowe, Kevin Drumm and Matt Bauder, among others. They’re hunting tones indeed, but hear what they do to get them…

(source: Cleen Feed press release)

Anna Kaluza / Artur Majewski / Rafal Mazur / Kuba Suchar - Tone Hunting (Clean Feed 2013) by Jazzariumpl on Mixcloud

Mikrokolektyw - Absent Minded (2013) ****

Mikrokolektyw

Artur Majewski - trumpet, cornets, electronics
Kuba Suchar - drums, percussion, electronics

Absent Minded (2013)

By Stephan Moore

Well it's been three years since we heard the dynamic and creative duo Mikroklektyw. They have been working in various forms with their respective collaborative groups, but finally we get hear their dense, expansive imagination again on "Absent Minded".

"Absent Minded" delves deeper into the rabbit hole of sound as the duo completely restructure our thoughts on what jazz and sound sculpture can be. A slightly less emphasis on the electronics from it's predecessor,  "Revisit", Mikrokolektyw are still exploring melodies that burst out of spontaneity than structure. "Thistle Soup" and "Crazy Idea" a great sources improvisation exploding into melody before you know it. Majewski provides sharp notes that are juxtaposed to Suchar blistering pace and while at first seem completely unrelated slow unravel to showcase a beautiful picture of sound and space. "Fossil Stairway" is the one track that does hearken back to Revisit's electronic elements. A cascade of sound, almost like air raids. This, all the while, Majewski and Suchar are weaving between the noise with pattens that set a rough but fun path for the listener to follow. Fun might the other way to describe "Little Warrior" in which the tribal elements of this piece reminded me of Les Baxter, Raymond Scott, Don Cherry shoved in a room with Chris & Cosey (of Throbbing Gristle) and told to make beautiful music. This is what they might come up with. Intriguing, beat-driven, exotic and masterfully executed.

"Absent Minded" is great follow up to "Revisit". And Mikrokolektyw have shown that they are a duo with layers of ideas and will continue to challenge our conceptions. Once again, for me, they have made one the best albums of this year.

Mikrokolektyw - Absent Minded (2013)

Mikrokolektyw

Artur Majewski - trumpet, cornets, electronics
Kuba Suchar - drums, percussion, electronics

Absent Minded (2013)





By Ken Shimamoto

Forward-thinking American jazz musicians have made a ton of important and influential recordings for European labels, but seeing an exploratory European outfit on an American label is more of a rarity. So it was a noteworthy event when the Polish duo Mikrokolektyw – drummer Kuba Suchar and trumpeter Artur Majewski – released their debut disc "Revisit" and the live DVD "Dew Point" on Chicago-based indie Delmark back in 2010.

In operation for over half a century, Delmark’s revered in jazz circles for releasing some of the earliest waxings of Sun Ra and the first recordings by the musicians who would become the Art Ensemble of Chicago, as well as a stack of seminal urban blues discs by Junior Wells, Magic Sam, and J.B. Hutto, among others. Producer Raymond Salvador Harmon heard them in 2007 and brought them to the label.

Suchar and Majewski, refugees from imploded Polish jazz supergroup Robotobibok, deftly combine the natural sounds of their instruments with electronic elements – more seamlessly integrated on this new release than on their debut - creating a sound that is simultaneously timeless and of its moment. (I’ve heard Dallas-based drummer Gerard Bendiks and trumpeter Chris Curiel pull off a similar gambit, with the addition of a spoken word artist, in Swirve.)

Suchar’s integration of tuned percussion and sampling with his traps gives Mirokolektyw a broad sonic palette, ranging from lapidary gamelan sounds to seething atmospheric textures. On “Dream About The One,” they careen into Edgard Varese territory. Majewski’s voice on trumpet recalls both the majestic loneliness of Miles Davis and the multicultural extroversion of Don Cherry. The proximate model for a trumpet-percussion duo is Cherry and Ed Blackwell’s Mu, but the musos in Mikrokolektyw are clearly their own guys. At times, Majewski sounds like the voice of a lost traveler, soliloquizing as he stumbles through the dense forest of Suchar’s drum clatter. An early candidate for my “best of 2013” list.

Mikrokolektyw - Revisit (Delmark, 2010) by Adam Baruch

Mikrokolektyw (band)

Jakub Suchar - drums, electronics
Artur Majewski - trumpet, electronics

Revisit (Delmark, 2010)

This is the debut album by Polish Jazz duo Mikrokolektyw, which includes trumpeter Artur Majewski and drummer Kuba Suchar. Both musicians play also electronic keyboards. The album includes eleven tracks, all composed by the duo members, either individually or collectively. The album was released on the veteran US (Chicago) Delmark label and was the label's first release by Eastern European Jazz musicians.

Mikrokolektyw creates a wonderful musical world of their own, with the trumpet and drums becoming one as if fused together and the electronic effects and sounds provide a background upon with the melodic content is spread. Although very close to Free Jazz, the music is lyrical and surprisingly melodic, not crossing over to the spontaneous Improvised Music territory. It is obvious that the music is carefully planned, before being executed, but during the actual performance a wide range of musical freedom is involved.

Although the concept of a trumpet / drums duo is seldom seen in Jazz, the Polish Jazz scene seems to be an exception, with several such duos active on the local scene. The excellent Wojciech Jachna / Jacek Buhl album "Niedokonczone Ksiazki" is in fact quite similar to this album, but there are several others. Of course one can always go back to the roots and seek out the Don Cherry / Ed Blackwell collaboration "Mu".

Of course the music of Mikrokolektyw is well based on the Jazz tradition, but tries to innovate on many fronts, including the electro-acoustic sound and the World Music influences. They also display a phenomenal level of communication with each other, which is essential especially in an intimate setting like a duo.

Overall this album is a great example of Jazz being alive and kicking, developing and growing, with an interesting future ahead. Hopefully other US and European labels will decide to release more albums originating in Poland, as that country seems to have more to offer than most others these days.

Jazz enthusiasts, who like their music with an interesting twist, will have a field day with this album!

By Adam Baruch

http://www.adambaruch.com/

Tracklisting: 1. Revisit 2. Rocket Street 3. Running Without Effort 4. Tiring Holiday 5. Almost a Good Mood 6. Attention! 7. Lipuko 8. Casio 9. Tar Man 10. Watermelon From the 80s 11. Gift

Robotobibok - Nawyki przyrody (2005)

Robotobibok (band)

Artur Majewski – trąbka, el. piano
Maciej Bączyk – gitara, ARP Odyssey
Marcin Ożóg – kontrabas
Kuba Suchar – perkusja, MiniMoog

Nawyki przyrody (2005)

(Editor) One of the most interesting bands of Polish post-yass scene. Their third album after equally succesful "Jogging" (2000) and "Instytut Las" (2003). Obligatory!

Third studio album from Robotobibok explores the paths previously stablished by the band in an even more concise, concentrated way. That is to say, a complex reflection on droning both in terms of recent times electronica scene and jazz as a deconstructed genre. Somehow, the hypnotic and voluptous rhythms from their first album "Jogging" and the ethereal mood from "Instytut Las" are here combined to once again deliver this form of music that talks both about the sampler philosophy of modern electronic music (that is, to make the exact cut and create a brief abstract of a musical idea, powerful enough to say everything with a minimum of invested language) and the live, physical dimension of jazz music as genre. But this time, the electronic elements are much more in front as a genre on its own, as can be heard in the opening track, for example. This is a modern jazz album that nevertheless deals with classic jazz effortlesly, creating a unique mix and rich dialogue between source of inspiration and digital interpretation of it. Lovely, exciting album, dense at times but not at all hard on the ears. Unless of course you don't like that sampler philosophy which here, although not present as a disturbing element, will not be appealling to those reluctant to such genres as Trip Hop or Drum and Bass. Of course, those who like such genres will certainly smile from the very first second. Within those parameters, a must have (by cuncuna).

Tracks Listing
1 Kamagi 5:12
2 Symfonia Zmysłów 3:40
3 54 Kw 6:50
4 Skipping A 4:48
5 100000 Lat Gwarancji 4:56
6 Tylko dla Zwierząt 4:07
7 Zemsta Gniewosza 3:07
8 Skipping C 4:20
9 Jurij 3:58

Chromosomos - Ultra Project (2001)

Chromosomos (band)

Marcin Bors - git
Artur Dominik - dr
Robert Szydło - bass

Featuring:
Adam Pierończyk - sax, zoucra (1-6)
Artur Majewski - tp (1)
Blanka Mikłaszewska - voc (2)
Venetta Nenova Bogdanowa - voc (1)

Ultra Project (2001)

(Editor) This band is created by rock drummer Artur Dominik. It is a debut recording by this band and though lacking depth and complexity of best jazz bands it compensates with freshness of ideas and enthusiasm. Judging by what they are doing right know (check their YouTube video from recent performance at Sibiu Jazz Festival in Romania) music of this ensemble is constantly evolving becoming more and more interesting...  

"Chromosomos is a Polish ensemble with varied influences, from Balkan and Near Eastern folk music, klezmer, eastern European new music, post-rock, and the funk Jazz fusion of M-Base. Throw in a dash of electric Ornette Coleman, and you start to get the idea. Quite heavy on the virtuoso guitar solo, this project avoids slipping into the quagmire of Jazz-rock fusion by virtue of its intelligent compositions and folk influences. If you enjoy the more rock tinged recordings of Knitting Factory Records you should give this a listen. It is also very well recorded."

Track listing: 1. Chasyd [07:03]; 2. Świrek [06:55]; 3. Spidi [06:07]; 4. Pitbul [07:23]; 5. Tire [11:24];
6. Jascha [09:13]; 7. Tire (trans mix) [01:57]

source: Eric Lewis from JazzNow

Foton Quartet - Zomo Hall (Not Two Record, 2011)

Foton Quartet (group)

Gerad Lebik (sax)
Artur Majewski (trumpet)
Jakub Cywiński (bass)
Wojciech Romanowski (drums)

Zomo Hall (Not Two Record, 2011)

In the manner of a heart-to heart conversation defined by leisurely pace and thoughtful exchange of views, the Polish Foton Quartet navigates its way through a loosely lyrical though unscripted 59-minute program. None of the participants are well-known outside their home country, but that might not stay the case for long, based on their strength as a unit; full of sensitive listening which puts the group first, there is empathy in abundance here. While placement and color of sound is important, they reside within the jazz vernacular, even slipping into tempo at times, slightly melancholic though with barely a trace of the blues. Oceanic currents come to mind as lines drift to and fro, coming together and apart within the overall tide.

On tenor saxophone, Gerard Lebik adds occasional eastern European harmonies, and expands into squawks when the backing becomes heated. Often in tandem with Artur Majewski's poised trumpet, the reedman spirals into animated convocation. Both horns lodge predominantly in the conventional registers, making their impact more through what they say than how they say it. For bassist Jakub Cywinski and drummer Wojciech Romanowski, responsiveness appears the prime concern, both proving particularly attuned to Majewski's riffs and flurries. All convince as technically assured, and though lacking that distinctive edge which separates out the upper echelons, their perfectly judged contributions—knowing when to play and when not to play—make for subtle but purposeful communion.

Each of the six cuts traverses a lot of ground, offering ample space for the foursome to stretch out. By way of example, on "Five," the longest piece, Cywinski's sinewy pizzicato intro leads into relaxed dialogue with the horns, before Romanowski's unhurried and spacey percussion shadows meandering contralto clarinet. Later he sparingly accompanies another darkly voiced bass feature, eventually joined by limpid trumpet and clattering percussion. But it's not all quite so mazy: the short concluding "Six" provides an emphatic and spirited finale.

Track Listing: One; Two; Three; Four; Five; Six.

Personnel: Gerard Lebik: tenor saxophone, contralto clarinet; Artur Majewski: trumpet; Jakub Cywinski: bass; Wojciech Romanowski: drums.

By John Sharpe 

http://www.allaboutjazz.com

Robotobibok - Jogging (Vytvornia OM, 2000)

Robotobibok (band) 

Artur Majewski / trumpet

Adam Pindur / saxophone, Moog synthesizer

Marcin Ożóg / acoustic bass
Maciek Bączyk / guitar, ARP Odyssey synthesizer
Kuba Suchar / drums

Jogging (Vytvornia OM, 2000)

(Editor) It is difficult to believe that this recording is already more than 10 years old! It sounds as fresh and creative as on day of its releasing proving that viewed in retrospective the band Robotobibokk was simply one the most influential in history of Polish modern avantjazz music (check also on this blog review of their second album titled "Instytut Las").

"Just because you don't live in Chicago doesn't mean you can't groove with sax and samplers. Poland's post-jazz scene is going strong, sauntering through the territories cut by Poland's first wave Yass (formerly hard-core musicians who then defined Polish post-jazz) for a more refined downtempo hybrid of psychedelic post-rock and schooled jazz. Purveyors of this sweet and patient new sound fall into two camps: the jazzier and jocular, with bands like Robotobibok leading the former and splinter group AGD doing the latter. Robotobibok bridges Bitches Brew, Bill Laswell, breakbeat drumming and the whole of the Polish jazz tradition. Combining the motor of 'robot' with the Polish word "obibok" (loosely translated as droning or loafing) their name says all that the music conveys. Robotobibok's direction follows avantjazz legends Maestro Trytony, whose leader Tomasz Gwincinski produced their debut "Jogging," a landmark of this newly grooving downtempo scene" (source: Tamizdat).

Robotobibok (a blend of two Polish words for robot and skiver) was formed in 1998 in Wrocław, Poland. From the very beginning, their music has seemed to combine modern electronic music with the energy of improvised jazz. Strong and acoustic drums, double bass and trumpet intertwine with dreamy vibraphone, electric guitar and characteristic 70’s analogue electronica (source: Last.fm).

(Editor) Check tune "Podróż do Meksyku" from this album:

Robotobibok - Instytut Las (Vytvornia Om, 2003)

Robotobibok

Artut Majewski - trumpet
Adam Pindur - saxophon, Moog
Adam Bączyk - guitar, ARP Oddysey
Marcin Ożóg - doblebass
Kuba Suchar - perkusja

Vytvornia Om, 2003

(Editor) Few years has passed since this album was released but music is still fresh and I see now Robotobibok as one on the most important bands in Polish jazz history. If you want to continue from this point check Mikrokolektyw ("Revisit"), Slug Duo ( "Organic Stone") or Foton Quartet ("Zomo Hall")...

It's been a while ago since I heard such a great new jazz record! The last album I reviewed for KindaMuzik was the latest from Roy Hargrove. At the time quite enthusiastic, relatively quick came the feeling that it was all a bit to soft, a bit to smooth. 'Real' jazz should be rougher and more radical, I felt.

But then come this second album by Polish jazz-formation Robotobibok. A while ago I saw this band at the Sergey Kuryokhin International Festival in Berlin and already there I was seriously impressed. "Not with a 'standard' jazz-line-up, but with trumpet, saxophone, piano, two Moogs, guitar, bass and drums, they succeeded in developing this music and at the same time staying at a safe distance from over-consciously hip jazz-beats projects," I wrote in the article to this festival. Having said all this, I did not expect this album to make such an impression. I feared they might use to many electronics (read: Moog) and end up with an average electrojazzmix. Nothing could be further removed from the truth however. Jazz, jazz, and jazz is what you will find here! The first song starts with a creaking that reminds you of the intro to Michael Jackson's Thriller, but then suddenly shifts to swingbop. Not for long however, you wouldn't want to be caught dead listening mainstream jazz of course. Instead, let's throw the Moog in and add some saxophone-layers for good taste!

Through all this, a light psychedelic groove organizes the whole. What does this mean? It means that you are constantly being wrong-footed and yet never annoyed with the amount of experimentation. It means that you listen amazed to the complexity of freaking going on and still are able to submerge yourself in some sort of repetitive groove. It means that we are dealing here with an album that often border on the genius. It means that it's about time that we can enjoy this band live in the Netherlands. And it means that this album really should be picked up by a distributor in Holland. 

(Editor) Check hi-octane title "Wymiana tlenu na stacji Mir" (The exchange of oxygen at station Mir) from this album:

Author of text: Bas van Heur

www.kindamusic.net

Slug Duo - Fully Improvised Sets From Falanster 2009 ( 2010); Slug Duo - Organic Stone (2010); Mikrokolektyw - Revisit (2010)

This essay of Stef Gijssels (I want to thank him for permission to republish it here - make sure to check his fantastic web site http://freejazz-stef.blogspot.com/) treats about jazz duos: great topic especially as far as free jazz is concerned. Since duos are for free music the same as trios for cool jazz or quartets and quintets for bop. As examples to clarify his ideas he uses three very interesting, avantgarde albums issued last year in Poland. Although I would rate them a bit higher (especially in Mikrokolektyw case), I believe this text gives valuable insight into one of main free jazz genres and some of most interesting recordings in Polish avantjazz last year...

"The Art Of The Duo

In the earliest days of mankind, next to more functional and formal language utterances, our distant ancestors did something special: they made music, creating melody over rhythm and sharing the experience together, creating, communicating and enjoying it, listening and interacting, possibly dancing too. Unlike any other art form, this is still magic today. There is nothing comparable to the completeness of that experience: pure, social, expressive, and lifting the individual high above himself or herself, becoming part of a communal experience, something spiritual, something bigger than life.

This feeling of communion and spontaneous creation is the essence of free music. That's why I like horn-percussion duets because they embody this in its perfect form of freedom without becoming the chaos of too many voices conflicting, because it allows for more precise and attentive listening. 

That's what I felt when I heard this Polish duo for the first time some weeks ago. The Slug Duo is Jakub Suchar on drums, percussion, moog synthesizer and elctronics, and Gerard Lebik on tenor sax, contra alto clarinet, generators, DIY, and electonics.Surprisingly enough, the duo released two albums this year on the same Polish label.

Slug Duo - Fully Improvised Sets From Falanster 2009 (Vytvornia OM, 2010) ****

The first album was recorded live at the Falanster Club in Wroclaw, Poland, in November of last year. The music is mainly acoustic with ongoing superb and varied free improvisation : from incredibly playful and rhythmic interaction, over fierce and wild moments, they can easily switch to more sensitive slower passages and back. It is all very straight-ahead, without too many pyrotechnics, and it is really a joy to listen to from beginning to end. It is pure, unadultered fun. The audience, though limited in number, claps and cheers, adding some value to this performance. It is so good, that it is real easy to recommend. 

Slug Duo - Organic Stone (Vytvornia OM, 2010) ***

Their second release, "Organic Stone", is a little bit of a different beast. Recorded in the studio, it starts well, with a deep slow and free interaction between howling tenor and thundering drums. On the third track the electronics enter into play, and then this guy's attention starts to drift off. Yes, there is some drumming to be heard under the crackling noise, but we are far away from the pristine joy of celebrating music in its simplest form. We have left the realm of "close celebration" and we have entered the realm of "distant posture", with sounds that are made of plastic instead of made of wood. The same holds true for the rhythms, why would you process them into an endless repetitive beat if you can add lots of variation and subtle changes with natural playing. Luckily, the natural sound dominates most tracks and the playing is really good. 

Mikrokolektyw - Revisit (Delmark, 2010) ***

We find drummer Kuba Suchar back on this new album on Delmark, with Artur Majewski on trumpet and electronics. That it appears on Delmark is no real suprise, since the influence and support of Rob Mazurek is quite clear, not only because of the format, but also through the use of electronics in processing the sounds. But both Mazurek and Majewski have influences that go back to Don Cherry, which is obvious in the joyful free and melodious playing that Majewski demonstrates. 

But then the whole thing falls flat on its face at moments because of the use of silly electronic sounds. And don't get me wrong : there are tracks with electronic processing that really sound good. I have always been a fan of Mazurek and the Chicago Underground Duo, for whom electronic processing is almost a must, but you have to know how to use it, and to which degree. It should be functional for the overall listening experience, and not disturb the rest of the sound. 

This is again one of those albums that sound great if you just select the better tracks. And if the electronic part is used sparingly, the result is really powerful, like in "Running Without Effort", or very functional as on the title track or on "Tiring Holiday", it works to perfection. 

Maybe I'm getting too old, but why would anyone want to ruin the good ideas they have? An album with great moments, but unfortunately insufficiently consistent."



Author of text: Stef Gijssels (http://freejazz-stef.blogspot.com/)

Foton Quartet - Zomo Hall (2010) by Stephan Moore

Issued just at the end of last year "Zomo Hall" remains one of the most fascinating album of this year. Please, read this review written by Stephan Moore from excellent JazzWrap web site in order to learn more about this music...

Foton Quartet (group)

Gerad Lebik (sax)
Artur Majewski (trumpet)
Jakub Cywiński (bass)
Wojciech Romanowski (drums)

 Not Two Records (2010)

The rich and versatile Polish jazz scene has gone through a big transform in interest over the last decade. Due in large part to the resurgence of the great Tomasz Stanko. Over the last few years a number of artists have leaped into the consciousness of jazz fans all across the globe. From Marcin Wasilewski Trio, Mikrokoletyw to RGG Trio, Polish artists are showing us all that great, creative and forward thinking jazz can come from more than just Norway, Sweden, Portugal, Denmark, England, U.S. and a few select countries.

One such collective is Foton Quartet and their debut, Zomo Hall (Not Two Records). Zomo Hall might sound like a trip into the avant garde for the uninitiated, its actually upon the deeper listening that you will find the detail. There are qualities here that are reminiscent of the more experimental work of Ornette Coleman, Don Cherry and Art Ensemble. But the journey through these six "untitled" tracks is truly fruitful and a superb listen.

Artur Majewski (also a member of the duo Mikrokoletyw) and Gerad Lebik combine to bring forth some incredible phrasing and stellar improvising throughout this recording. Track three has a steady meditative tonality with both horns taking different patterns while Cywinski lays down a dreamlike bassline. Majewski later gains a bit of steam midway through but the track never loses its reflective aural sculpture.

Track five brought back memories of listening to Ornette Coleman's soundtrack for Naked Lunch. It's a journey through recess of my own mind that I'd rather not experience. A powerful performance from both Lebik and Cywinski, who turns his bass almost into a cello. This is the longest track on the album but its also the deepest and most creative as it takes the listener through a number of different themes all quiet in nature but adventurous in execution. Track six does stretch out with the band demonstrating that it can take the listener to far reaches of thought while still holding your interest (in only two and a half short minutes).

Foton Quartet is yet another piece of the new Polish jazz scene that must be heard by a wider audience. Zomo Hall standups against anything from rest the minimal, avant garde in other countries. And the work of Artur Majewski should really start to be noticed by more people as well. His collaborative work on the scene for me, is some of the best in Europe at the moment. 

Zomo Hall was a hard record for me to find. I had known about it for some time but couldn't even stumble across it. Then one day my good friends at Downtown Music Gallery got it in and I immediately put down the money. I suggest if you are interested in something new and creative--do yourself a favour and pick up Zomo Hall. Highly Recommend!

Author: Stephan Moore 

http://jazzwrap.blogspot.com/