Kuba Cichocki – "Flowing Circles"

Kuba Cichocki 

Kuba Cichocki - Fortepian
Brandon Seabrook - Gitara
Lucas Pino - Saksofon
Bogna Kicińska - Wokal
Edward Perez - Kontrabas
Colin Stranahan - Perkusja
Patrick Breiner - Saksofon
Rogerio Boccato - Perkusjonalia
Rose Ellis - Wokal

Kwartet smyczkowy:
Sana Nagano
Leonor Falcòn
Benjamin von Gutzeit
Brian Sanders

Tytuł płyty: "Flowing Circles"

Wydawca: Brooklyn Jazz Underground Records (2023)

Tekst: Mateusz Chorążewicz

Album "Flowing Circles" autorstwa Kuby Cichockiego, wydanego przez Brooklyn Jazz Underground Records, to dzieło złożone i wielowymiarowe, które z pewnością zasługuje na szczegółową analizę. Zanurzając się w ten muzyczny świat, szybko zauważamy, jak umiejętnie Cichocki łączy skomplikowane, wielowarstwowe kompozycje z momentami improwizacji, tworząc unikalną narrację muzyczną.

Właściwie cały album jest mieszanką skomponowanych i improwizowanych sekwencji, które nie tylko wtapiają się w siebie, ale czasami istnieją równolegle, tworząc fascynującą strukturę muzyczną. Takie podejście do kompozycji wskazuje na głębokie zrozumienie jazzowej tradycji oraz zdolność do jej nowatorskiego rozwijania. Cichocki, mieszkając na co dzień w Nowym Jorku i zapraszając do współpracy muzyków z tego miasta, czerpie pełnymi garściami z energetycznej sceny Nowego Jorku, co słychać w każdej kompozycji na płycie.

W czasie odsłuchu niekiedy przypominały mi się utwory Rafała Sarneckiego – podobnie jak u niego, tak też na „Flowing Circles”, kompozycje są dość złożone i należy się w 100% skupić na muzyce, aby niczego nie przegapić. Momentami można odnieść nawet wrażenie, że utwory Cichockiego są trochę przeintelektualizowane. Nie sądzę jednak, aby był to minus – płyta ta niejako wymusza na słuchaczu zaangażowanie w odbiór.

Kuba Cichocki szczególnie znany jest ze współpracy z gitarzystą Brandonem Seabrookiem. Czytając wywiady Cichockiego odnosi się wrażenie, że tych dwóch artystów łączy szczególna więź muzyczna. W takich sytuacjach niekiedy słychać na nagraniach, że część składu rozumie się wzajemnie dużo lepiej niż z pozostałymi członkami zespołu. Na „Flowing Circles” absolutnie jest to niezauważalne – właściwie żaden element tej muzycznej układanki nie góruje nad pozostałymi.

Obecność kwartetu smyczkowego oraz innych znakomitych muzyków, takich jak Lucas Pino na saksofonie czy Rogerio Boccato na perkusjonaliach, wzbogaca teksturę albumu, nadając mu dodatkową głębię. Warto zwrócić uwagę na bogactwo użytych instrumentów oraz sposób, w jaki są one eksplorowane. Od delikatnych smyczków po energetyczne uderzenia perkusyjne, każdy element ma swoje miejsce i znaczenie, co sprawia, że "Flowing Circles" jest dziełem kompleksowym i wielowarstwowym.

Podsumowując, "Flowing Circles" Kuby Cichockiego to album, który zmusza do refleksji i głębokiego zanurzenia w dźwięki. Jest to praca wymagająca od słuchacza zaangażowania, lecz równocześnie oferująca bogate, satysfakcjonujące doznania muzyczne. Cichocki pokazuje także, że jego muzyczna ewolucja wciąż trwa. Odstępując od bardziej awangardowych eksploracji swoich wcześniejszych prac, na "Flowing Circles" skupia się na bardziej dostępnych, ale równie wyrafinowanych kompozycjach, które balansują na granicy intelektualnej głębi i emocjonalnego oddziaływania.

Kuba Cichocki's A.L.E. – Audubon Lab Experiment (2016)

Kuba Cichocki's A.L.E.

Kuba Cichocki - rhodes, keyboards, vocals
Dylan Kaminkow - bass, vocals
Allen Branch - drums, vocals
Francis Benitez - percussion, vocals
Bogna Kicińska - vocals




Audubon Lab Experiment

PRIVATE EDOTION

By Adam Baruch

This is the debut album by Polish (resident in NY) Jazz keyboardist/composer Kuba Cichocki, recorded with his ensemble called Audubon Lab Experiment, which also includes bassist Dylan Kaminkow, drummer Allen Branch and percussionist Francis Benitez. Vocalist Bogna Kicińska (another Polish NY resident) guests on one track. The album presents five original compositions, all by Cichocki.

The music is a typical Jazz-Rock Fusion, which was popular in the early 1970s and closely follows the pattern of Chick Corea's early albums with Return To Forever or Herbie Hancock's albums of that period. The music is very melodic and offers a Funk groove, which makes it a very pleasant listening experience, although at the same time invoking a strong déjà vu feeling.

The fact that there is only one instrument capable of soloing makes the overall experience a bit trying, but on the other hand the sound of the Rhodes is irresistible and people who have profound nostalgia to that kind of music will definitely enjoy it. The rhythm section does a great job; the bass keeps the Funky feeling up quite brilliantly, and performs a few nice solo parts, and the two percussionists add a polyrhythmic background, which also keeps the music bubbling.

Overall this is a superb Funky/Fusion album, which is a great fun to listen to and perhaps even to dance to. Nothing innovative, au contraire, a strong nostalgic trip to the time when music was based on the "no bullshit" approach. Funky/Fusion fans will have a field day with this, as nobody makes music like this today. Unadulterated Fun(k)!

Bogna Kicinska – The Maze (2014)

Bogna Kicińska

Bogna Kicińska - vocals
Mateusz Smoczyński - violin
Kuba Cichocki - piano
and others

The Maze

SURCA 002



By Adam Baruch

This is the debut album by the Polish (resident in NY) Jazz vocalist Bogna Kicinska, recorded with a core quartet comprised of violinist Mateusz Smoczynski, pianist Kuba Cichocki, bassist Edward Perez and drummer Colin Stranahan. Electric bass player John Benitez plays on two tracks replacing the regular bassist, and a string quartet is utilized on two other tracks. The album includes nine tracks, five of which are originals by Kicinska (only one of those includes lyrics) and the remaining four are standards.

I approach albums by Polish vocalists with an almost pathological fear of the dreaded "English vocals sung by non-native English speakers" syndrome, which for many years time after time consistently proves to be a failure, sometimes of catastrophic proportions. The exceptions are few and far between, and luckily this album manages to slip into the class of exceptions, which does not mean that the English vocals work – they simply don't. But there is enough merit on this album to make it interesting and the English vocals are after all the less significant ingredient of the entire package.

What does work wonderfully is the fact that Kicinska uses her vocals as an instrument, singing scat and vocalese, which combined with the excellent instrumental backing, works out wonders. She emerges as a very interesting composer and arranger, with her original compositions being the highlight of this album musically and her arrangements of the standards being very original, non-trivial and intricate. She combines wonderfully her Polish roots by using folkloristic themes and mixing them with other elements, most importantly Jazz improvisation. With the violin behind her, these originals bring fond recollections of the work done by Michal Urbaniak and Urszula Dudziak four decades earlier. Considering the fact that four of her five original compositions do not involve lyrics at all and concentrate on vocal explorations is very promising and hopefully shows the way towards the future.

The two Polish players on this album: Smoczynski, who is a violin virtuoso and swings like hell and Cichocki, who is a delicate poetic player yet also swings magnificently, both support the vocalist intelligently and elegantly. The rhythm section is accommodating and handles the sometimes complex tempi changes well, but remains in the background without leaving a very strong impression.

Overall this is a very promising debut, full of potential and holding many promising developments in the future. Just skip the lyrics (and the standards) next time and you will get far girl. Thanks for the thrills and keep doing your thing!

Kamil Szuszkiewicz - Prolegomena (Slowdownrecords, 2011) by Stef Gijssels

Kamil Szuszkiewicz - trumpet

Marcin Ułanowski - drums

Kuba Cichocki - upright piano

Wojtek Traczyk - double bass

Marcin Gańko - baritone saxophone

Tomasz Duda - baritone saxophone

Prolegomena (Slowdownrecords, 2011)

(Editor) Stef Gijssels review of very strong debut by young, avantjazz trumpeter Kamil Szuszkiewicz.  

In January last year I wrote my first review of some albums with Polish trumpeter Kamil Szuszkiewicz, already sensing that it would not be the last. We find him back as the leader of a full band and with a somewhat more ambitious programme. The band consists of Kuba Cichocki on piano, Tomasz Duda and Marcin Gañko on baritone saxophonen Wojciech Traczyk ion double bass and Marcin Ułanowski on drums. 

Szuskiewicz's compositions and arrangements are really strong, with lots of variation and shifting between melancholy pieces for small ensemble ("Aria", "Pawana"), a pianoless quintet that bookends the album, using the warmth of the horns to the full, but it is when Cichocki's piano joins that the music gets its full dramatic power. The compositions are inventive and contain a wealth of clever rhythmic changes, great arrangements and a kind of inherent tension, with lots of a kind of stop-and-go feel. 

All musicians are excellent, but what is really strong for a debut album is the coherent vision and sound, something special and unique that is captivating and enjoyable. If you need comparisons, then Darren Johnston and Kirk Knuffke come to mind, two trumpeters who also understand how to create complex music with substance. 

Modern jazz at its best. I truly hope Kamil Szuszkiewicz gets audiences outside of Poland. 

(Editor) Check tune "Pavana" from this album:

Stef Gijssels

http://freejazz-stef.blogspot.com