Νά προσεύχεσθε στόν Θεό μέ ανοιχτά τά χέρια. Αυτό είναι τό μυστικό τών αγίων.Μόλις άνοιγαν τά χέρια τους,τούς επεσκέπτετο ή θεία χάρις.Οί Πατέρες τής Εκκλησίας χρησιμοποιούν ώς πιό αποτελεσματική τή μονολόγιστη ευχή:«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».Τό κλειδί γιά τήν πνευματική ζωή είναι ή ευχή.Τήν ευχή δέν μπορεί κανείς νά τή διδάξει,ούτε τά βιβλία, ούτε ό γέροντας, ούτε κανείς.Ό μόνος διδάσκαλος είναι ή θεία χάρις.Άν σάς πώ ότι τό μέλι είναι γλυκό, είναι ρευστό, είναι έτσι κι έτσι, δέν θά καταλάβετε,άν δέν τό γευθείτε.Τό ίδιο καί στήν προσευχή,άν σάς πώ, «είναι έτσι, νιώθεις έτσι» κ.λπ.,δέν θά καταλάβετε, ούτε θά προσευχηθείτε,«εἰ μὴ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι».Μόνο τό Πνεύμα τό Άγιον,μόνο ή χάρις τού Θεού μπορεί νά εμπνεύσει τήν ευχή.Δέν είναι δύσκολο νά πείτε τήν ευχή,αλλά δέν μπορείτε νά τήν πείτε σωστά,γιατί κλωτσάει ό παλαιός εαυτός σας.
Ἡ γερόντισσα Γαλακτία ἀνέπτυξε ἰδιαίτερη σχέση μὲ τὸν Ἀρχάγγελο Μιχαήλ! Ἡ ἐπισφαλής ὑγεία τῆς ἀγαπημένης της ἀνιψιᾶς Ἀντωνούλας, τὴν ὁδήγησε νὰ στείλει ἐπωνύμως τὸ τάμα της στον Πανορμίτη τῆς νήσου Σύμης. Σφράγισε τὰ σχετικά μέσα σὲ ἕνα μπουκάλι καὶ τὸ πέταξε στὴν θάλασσα. Τὸ τάμα της πῆγε ἐνδοθαλασσίως στὸν προορισμό του, ἔλαβε τὴν ἐνημερωτική ἀπάντηση ἀπὸ τὸ προσκύνημα καὶ ἡ μικρὴ Ἀντωνούλα τὴν ἑπόμενη μέρα μίλησε.Ἔκτοτε, ἡ σχέση της μὲ τὸν Ἀρχάγγελο ἦταν διὰ βίου ζωηρή, ἄμεση, δυνατὴ καὶ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιμαρτυροῦν αὐτὴν τὴν διάθερμη ἀγαπητική συναλληλία, ἦσαν συνεχὴ καὶ ἀπροσμέτρητα. Πέταξε καὶ ἕνα ἄλλο μπουκάλι στὸ Λιβυκό Πέλαγος, ποὺ βρέθηκε σ’ ἕνα ἐρημοκκλῆσι τοῦ Ταξιάρχη στὴν Ἀνώπολη Σφακίων καὶ ἔγινε αἰτία αὐτὸ τὸ θαῦμα, νὰ ἀνακαινισθεῖ καὶ νὰ ξαναλειτουργήσει ὁ πεπαλαιωμένος καὶ ἐγκαταλελειμμένος αὐτὸς ναός.
ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΕπιστημονικΗ ανΑλυση των αστρολογικΩν αντιλΗψεωνΤο ζήτημα της αλήθειας των αστρολογικών προβλέψεων ήταν επίκαιρο ήδη στην αρχαιότητα. Πολλά έργα των αρχαίων φιλοσόφων έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα, στα οποία η αστρολογία αμφισβητείται. Σε αυτά περιλαμβάνονται, για παράδειγμα, ο Κικέρων («Περί μαντικής»), ο Σέξτος Εμπειρικός («Βιβλίο κατά των αστρολόγων») και άλλοι. Τα διάφορα επιχειρήματα κατά της αστρολογίας επαναλαμβάνονταν από αιώνα σε αιώνα, χωρίς όμως να επηρεάζεται η δημοτικότητά της. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι η αντιπαράθεση γινόταν στον χώρο της φιλοσοφίας.Η ανάπτυξη της φυσικής επιστήμης και της επιστημονικής μεθοδολογίας οδήγησε στο ότι από τα μέσα του 20ού αιώνα εμφανίστηκαν πολλές κριτικές μελέτες, όπου το φαινόμενο της αστρολογίας εξετάζεται από την επιστημονική σκοπιά. Ψυχολόγοι, φιλόσοφοι, στατιστικολόγοι, αστρονόμοι, φυσικοί, βιολόγοι και άλλοι επιστήμονες πραγματοποίησαν επιστημονική ανάλυση των αστρολογικών εννοιών, του ίδιου του φαινομένου της αστρολογίας και της επίδρασής της στους ανθρώπους. Τα συμπεράσματα ήταν ανεπαρκή για την αστρολογία.Κατά προσέγγιση, η αστρολογία μπορεί να χωριστεί σε τρία μέρη: την δημοφιλή αστρολογία, την παραδοσιακή αστρολογία και την κοσμοβιολογία (που περιλαμβάνει τη μελέτη της επίδρασης των κοσμικών παραγόντων στους οργανισμούς της γης).Πολλαπλές στατιστικές έρευνες σύγχρονων επιστημόνων δείχνουν ότι το πρώτο μέρος είναι άχρηστο και συνιστά εκμετάλλευση των μαζών για προσωπικό όφελος ή για την επιβολή αστρολογικού κοσμοθεωρητικού πλαισίου.Ο δεύτερος τύπος αστρολογίας απαιτεί πολυδιάστατη και εντατική επιστημονική μελέτη. Υπάρχει περίπλοκος συμβολικός φορμαλισμός, που διαμορφώθηκε για πολλούς αιώνες. Έργα πολλών αναλυτών δείχνουν ότι μπορεί να μην αφορά σε καμία πραγματική επίδραση των πλανητών και των αστεριών στον ανθρώπινο χαρακτήρα. Αυτό το σύστημα συμβόλων εκτιμάται από πολλούς ανθρώπους ως χρήσιμο για την αίσθηση της σύνδεσης του ανθρώπου με το Σύμπαν, δηλαδή έχει κυρίως ψυχολογικό και όχι φυσικοεπιστημονικό χαρακτήρα.Ο τρίτος τύπος αστρολογίας, στον οποίο πολλοί ερευνητές προσπαθούν να εντάξουν και την κοσμοβιολογία, μπορεί να δείξει ότι η σύγχρονη αντίληψη του Σύμπαντος, στην οποία ζούμε, δεν είναι τόσο ολοκληρωμένη και πλήρης όσο συνηθίζουμε να πιστεύουμε. Υπάρχουν ορισμένα δεδομένα που απαιτούν προσεκτική εξέταση και καλή υπόθεση για την ερμηνεία τους. Ωστόσο, η κοσμοβιολογία δεν μπορεί να θεωρηθεί παράγοντας που επιβεβαιώνει την παραδοσιακή αστρολογία, καθώς τα αποτελέσματά της δεν συνδέονται ακόμη με τον αστρολογικό φορμαλισμό.
Πρωτ. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, Δρ. Θεολογίας, Δρ. ΦιλοσοφίαςΗ μετάγγιση αίματοςΗ εταιρεία δεν είχε θέσει από την αρχή ζήτημα απαγορεύσεως στη μετάγγιση αίματος ούτε ερμήνευε τα εδάφια της Γενέσεως και των Πράξεων των Αποστόλων με την έννοια που τα εκλαμβάνει σήμερα.Το έτος 1909 η «Σκοπιά» δήλωνε κατηγορηματικά πως οι απαγορεύσεις του Γεν. θ’ 4-6 «ποτέ δεν έφθασαν στους εθνικούς, γιατί δεν ήσαν ποτέ κάτω από τη διαθήκη του νόμου– αλλά οι ιουδαϊκές ιδέες για το θέμα αυτό ήσαν τόσο βαθιά ριζωμένες, ώστε ήταν αναγκαίο για την ειρήνη της εκκλησίας να τηρούν οι εθνικοί το ζήτημα αυτό» (Σκ. αγγλ. 1909, σ. 116-117, 6λ. κλισέ 66 στον Β’ τόμο).Η εταιρεία μνημονεύει τη «Σκοπιά» της 15ης Ιανουάριου 1928 (γερμ. έκδ.) και ειδικότερα το άρθρο «Αιτία για την εκδίκηση του Θεού» και ισχυρίζεται πως εκεί υπογραμμίσθηκε η «αγιότητα του αίματος» και η απαγόρευση της «βρώσεως του αίματος». Έτσι ισχυρίζεται πως από το 1928 είχε απαγορεύσει τη μετάγγιση του αίματος (Βιβλίο Έτους, γερμ. 1975, σ. 222).Όμως το άρθρο του 1928 αναφέρεται στη θανάτωση ανθρώπου και στην αφαίρεση ζωής χωρίς θεία εξουσιοδότηση, όχι στη μετάγγιση του αίματος (Σκ. 1.1.1928, γερμ., σ. 20).Η εταιρεία επικαλείται ακόμη τη «Σκοπιά» της 15ης Δεκεμβρίου 1946 και της 1ης Ιουλίου 1945 (αγγλική), για να μας πει πως το ζήτημα της μεταγγίσεως είχε τότε λυθεί· η μετάγγιση είχε απαγορευθεί με βάση τη Γραφή. Μνημονεύει μάλιστα και την «πρώτη μετάγγιση» που έγινε το 1492 στον πάπα Ιννοκέντιο Η’ και στοίχισε τη ζωή τριών νέων (Βιβλίο Έτους 1975, γερμ., σ. 222-223).
Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥΚατά Ιωάννην, κεφ. α΄, εδάφια 35-5235 Τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει ὁ ᾿Ιωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο, 36 καὶ ἐμβλέψας τῷ ᾿Ιησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ. 37 Καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος, καὶ ἠκολούθησαν τῷ ᾿Ιησοῦ. 38 Στραφεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ θεασάμενος αὐτοὺς ἀκολουθοῦντας λέγει αὐτοῖς· 39 τί ζητεῖτε; Οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ραββί· ὃ λέγεται ἑρμηνευόμενον διδάσκαλε· ποῦ μένεις; 40 Λέγει αὐτοῖς· ἔρχεσθε καὶ ἴδετε. Ἦλθον οὖν καὶ εἶδον ποῦ μένει, καὶ παρ' αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην· ὥρα ἦν ὡς δεκάτη. 41 Ἦν ᾿Ανδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου εἷς ἐκ τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ ᾿Ιωάννου καὶ ἀκολουθησάντων αὐτῷ. 42 Εὑρίσκει οὗτος πρῶτος τὸν ἀδελφὸν τὸν ἴδιον Σίμωνα καὶ λέγει αὐτῷ· εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν· ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον Χριστός· 43 καὶ ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. Ἐμβλέψας αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε· σὺ εἶ Σίμων ὁ υἱὸς ᾿Ιωνᾶ, σὺ κληθήσῃ Κηφᾶς, ὃ ἑρμηνεύεται Πέτρος.44 Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. 45 Ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως ᾿Ανδρέου καὶ Πέτρου. 46 Εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, ᾿Ιησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ ᾿Ιωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. 47 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; Λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε. 48 Εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς ᾿Ισραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. 49 Λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; Ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. 50 Ἀπεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ. 51 Ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; Μείζω τούτων ὄψει. 52 Καὶ λέγει αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ' ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα35 Την άλλη μέρα ο Ιωάννης στεκόταν πάλι στο συνηθισμένο μέρος που κήρυττε, και μαζί του ήταν και δύο από τους μαθητές του. 36 Κι αφού παρατήρησε με ευλάβεια τον Ιησού, που τη στιγμή εκείνη περπατούσε, είπε:
Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ,ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥΑ΄προς Κορινθίους, κεφ.Δ΄, εδάφια 9-169 Δοκῶ γὰρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. 10 Ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. 11 Ἂχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν 12 καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, 13 βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι.14 Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ᾿ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ. 15 Ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα. 16 Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε.Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα9 Κάθε άλλο όμως παρά βασιλεία απολαμβάνουμε εμείς οι απόστολοι· διότι νομίζω ότι ο Θεός εμάς τους απόστολους μάς παρουσίασε δημόσια και στα μάτια όλων ως τελευταίους, ως καταδίκους που πρόκειται να θανατωθούν·
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος( Ἅπαντα τά Ἔργα σειρά ΕΠΕ Τόμος 30, σελ. 313-315 Περί μετανοίας Ομιλία Θ')"Καὶ πῶς, λέγει, μπορῶ νὰ ζῶ μέσα στὸν κόσμο καὶ ἀνάμεσα στὰ κοσμικὰ πράγματα καὶ νὰ σωθῶ;Τί λές, ἄνθρωπε; Θέλεις μὲ συντομία νὰ σοῦ δείξω ὅτι δὲν εἶναι ὁ τόπος ποὺ σώζει, ἀλλὰ ὁ σωστὸς τρόπος ζωῆς καὶ ἡ προαίρεση;Ὁ ᾿Αδὰμ ἔπαθε τὸ ναυάγιο σὰν σὲ λιμάνι μέσα στὸν παράδεισο· (Γεν.3,3). ὁ Λὼτ πάλι διασώθηκε σὰν σὲ πέλαγος μέσα στὰ Σόδομα· (Γεν.19,4).
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ Πρωτοκλήτου, Κυριακῆς ι´ ἐπιστολῶν (Α´ Κορ. δ´ 9-16).
Α Κορ. 4,9 δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις.
Α Κορ. 4,9 Αλλ' ημείς οι Απόστολοι κάθε άλλο παρά βασιλείαν και δόξαν έχομεν κερδήσει στον κόσμον αυτόν. Διότι νομίζω, ότι ο Θεός ημάς τους Αποστόλους μας έχει δείξει εις τα μάτια όλων των ανθρώπων σαν τους πιο τελευταίους, σαν καταδικασμένους εις θάνατον, που βαδίζουν στον τόπον της εκτελέσεως. Διότι εγίναμεν παράδοξον θέαμα εις όλον τον κόσμον, στους αγγέλους που θαυμάζουν, και στους ανθρώπους που χλευάζουν.
ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΚατά Ιωάννην, κεφάλαιο Α΄, εδάφια 35-52«Τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει ὁ ᾿Ιωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο, καὶ ἐμβλέψας τῷ ᾿Ιησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος, καὶ ἠκολούθησαν τῷ ᾿Ιησοῦ (:Την άλλη μέρα ο Ιωάννης στεκόταν πάλι στο συνηθισμένο μέρος που κήρυττε, και μαζί του ήταν και δύο από τους μαθητές του. Και αφού παρατήρησε με ευλάβεια τον Ιησού, που την στιγμή εκείνη περπατούσε, είπε: «Αυτός είναι το Αρνίο που παρέδωσε ο Θεός Πατέρας Του να θυσιασθεί για χάρη μας». Οι δύο μαθητές τον άκουσαν να το λέει αυτό και ακολούθησαν τον Ιησού)»[Ιω. 1, 35-37].Η ανθρώπινη φύση είναι κάπως ράθυμη και αποκλίνει προς την καταστροφή, όχι από τη φυσική της κατασκευή, αλλά από την προαιρετική ραθυμία της. Γι'αυτό έχει ανάγκη συνεχούς υπομνήσεως. Και ο Παύλος άλλωστε γι’ αυτόν τον λόγο, όταν έγραφε προς τους Φιλιππησίους, έλεγε: «Τὰ αὐτὰ γράφειν ὑμῖν ἐμοὶ μὲν οὐκ ὀκνηρόν, ὑμῖν δὲ ἀσφαλές(:Το να σας γράφω όμως και τώρα τα ίδια, εμένα βέβαια δεν με κουράζει, ούτε με ενοχλεί, εσάς όμως σας ασφαλίζει από κινδύνους)» [Φιλ.3,1]. Διότι η μεν γη, άπαξ και δεχθεί τους σπόρους, αποδίδει αμέσως τους καρπούς και δεν έχει ανάγκη δεύτερης σποράς. Στην ψυχή μας, όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο, αλλά συνήθως, αφού σπείρεις πολλές φορές και δείξεις μεγάλη φροντίδα, τότε μπορείς να απολαύσεις τον καρπό.Και αυτό συμβαίνει διότι, πρώτα μεν δύσκολα εμφυτεύονται στη διάνοια όσα λέγονται, επειδή έχει πολύ σκληρό υπόστρωμα, συμπιέζεται από μύριες άκανθες και υπάρχουν πολλοί που καιροφυλακτούν και αρπάζουν τους σπόρους. Έπειτα, όταν σταθεροποιηθεί και ριζώσει, πάλι χρειάζεται την ίδια φροντίδα, για να αυξηθούν και αφού αυξηθούν, να μείνουν σώα και να μη βλαφθούν από κανένα. Και στους μεν σπόρους, όταν το στάχυ τελειοποιηθεί και ισχυροποιηθεί, περιφρονεί εύκολα και την ερυσίβη[Η ερυσίβη ήταν νόσος που μεταδιδόταν με τον αέρα και προσέβαλλε τα φυτά και τους καρπούς, ιδιαιτέρως μάλιστα τον σίτο και το κριθάρι] και την ανομβρία και όλα τα άλλα. Στα δόγματα, όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο, αλλά και αφού συντελεστεί το παν, πολλές φορές όταν επέρχεται μία κακοκαιρία και τρικυμία και παρουσιάζεται κάποια δυσκολία, και άνθρωποι που γνωρίζουν να εξαπατούν, κινούνται δολίως, και επέρχονται ποικίλοι άλλοι πειρασμοί, το καταστρέφουν.Αυτά δε δεν μας ελέχθησαν στην τύχη, αλλά όταν ακούσεις τον Ιωάννη να λέγει αυτά, να μην του καταλογίσεις φλυαρία, ούτε να νομίσεις ότι είναι περιττό και φορτικό. Θα ήθελε βέβαια να τα πει μία φορά και να ακουστεί, αλλά επειδή οι περισσότεροι δεν πρόσεχαν σε όσα λέγονταν από την αρχή εξαιτίας του ότι νύσταζαν, προσπαθεί να τους ξυπνήσει και με δεύτερη φωνή.
Κάποια φορά που είδα τον Γέροντα να προσεύχεται μπροστά στην εικόνα της Παναγίας των Ιβήρων, τον ρώτησα:-Γέροντα, γιατί η Παναγία δεν κήρυξε στη Γεωργία; Αφού για εδώ Της είχε τύχει ο κλήρος!-Είναι η Βασίλισσα του Ουρανού και της Γης. Ο Κύριος δεν ήθελε να περπατάει από πόρτα σε πόρτα.Ένας ιερέας είχε απελπιστεί με τη Γεωργία, εξαιτίας της μεγάλης δοκιμασίας και πτώσης της. Βυθισμένος στη στενοχώρια του και στην πικρία του πήγε στο Σαμτάβρο. Ο π. Γαβριήλ τον κοίταξε αυστηρά και του είπε με τρόπο κατηγορηματικό:-Πώς το σκέφτηκες; Είναι ποτέ δυνατόν η Βασίλισσα του Ουρανού και της Γης να εγκαταλείψει τη Γεωργία, την κληρονομιά Της;Όταν ο ιερωμένος τα άκουσε αυτά, ζήτησε γονατιστός συγχώρεση.
Γράφει ὁ ἉγιοσιωνίτηςἌκουσα τὴν 20η ὁμιλία τοῦ ἁγίου Ἀθανάσιου Μυτιληναίου πάνω στὴν Ἀποκάλυψη. Ἐκεῖ λέγει ὁ ἅγιος πατὴρ «Ὄχι μόνο τοὺς ποιμένας, τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὐς ἐπισκόπους, διότι αὐτή ἡ ἀπειλὴ τοῦ Κυρίου εἶναι μιὰ ἀπειλὴ ποὺ πάντα στέκεται ἐναντίον τῶν ποιμένων, ἰδιαίτερα στὴν ἐποχὴ μας ποὺ οἱ ποιμένες κάπως ἔτσι αἰσθάνονται ὅτι δὲν βαριέσαι, δὲν θὰ ἔλθει ὁ Κύριος. Δύνανται νὰ ὑπάρχουν ποιμένες, οἱ ὁποῖοι νὰ μὴν περιμένουν τὸν Χριστό; Οὔτε κἄν νὰ τὸν πιστεύουν; Ἔτσι φαίνεται, ἔτσι φαίνεται. Ἀλλιώτικα, ἀλλιώτικα δὲν ξέρω πῶς μπορεῖ νὰ ἐξηγηθοῦν μερικὰ πράγματα, δὲν μποροῦν νὰ ἐξηγηθοῦν, διότι ὅταν ἡ α ὑπάρχει ἡ β συμπεριφορὰ τόσο φοβερή, δὲν ἐξηγεῖται παρὰ μόνο ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ὁ ποιμὴν δὲν πιστεύει στὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ. Τὶ λέμε; Οὔτε κἄν στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Φοβερόν; Φοβερόν».«Κι ὅμως ἀληθές, ἐξάλλου αὐτὸ τὸ εἰδοποίησε ὁ Κύριος γιὰ τοὺς ποιμένες. Τὸ διαβάζουν καὶ οἱ ποιμαινόμενοι, διότι ὅταν, ἀγαπητοὶ μου, ὑπάρχουν ποιμένες ποὺ δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ σᾶς, τὸ εἶπα τὴν περασμένη φορά, νὰ κάνετε τὸ πᾶν δυνατὸν νὰ φροντίσατε γιὰ τὸν ἑαυτὸ σας. Ὅπως ὅταν δὲν ἔχουμε καλοὺς διδασκάλους, φροντίζουμε νὰ μάθουμε γράμματα, δὲν ξέρω μὲ ποιὸν τρόπο, θὰ μάθουν οἱ γονεῖς στὰ παιδιὰ τους γράμματα, ὅταν ὑποτεθεῖ ὅτι δὲν ἔχουν καλοὺς διδασκάλους ἢ ὑστεροῦνται διδασκάλων. Πῶς θὰ γίνει; Οἱ γονεῖς νὰ μάθουν στὰ παιδιὰ τους γράμματα. Δηλαδὴ θὰ βροῦν ἕνα τρόπο νὰ κινηθοῦν, νὰ κινηθοῦν. Ἔτσι καὶ ἐδῶ, σᾶς εἶχα πεῖ ἄλλοτε, πρὸ λίγου καιροῦ, σᾶς τὸ λέγω ἄλλη μιὰ φορά. Μὴ περιμένετε ἂν δεῖτε ὅτι δὲν σᾶς ποιμαίνουμε καλῶς. Φροντίστε νὰ ποιμάνατε, φροντίστε τὸν ἑαυτὸ σας, γιὰ τὴν σωτηρίαν σας, διότι μὴν πεῖτε ὅτι δὲν εἴχαμε ποιμένες. Θὰ σᾶς ζητηθεῖ λόγος. Δὲν εἶναι δικαιολογία πάντα ὅτι δὲν ἔχουμε ποιμένες».Ἦταν ἡ ὁμιλία γιὰ τὸν ἐπίσκοπο τῶν Σάρδεων, ὁ ὁποῖος ἔκανε πλημμελῶς τὰ καθήκοντά του, μιὰ εἰκόνα τῶν σημερινῶν ἐπισκόπων ποὺ εἶναι μασόνοι, οἰκουμενιστὲς καὶ κοιτᾶνε τὴν καλοπέρασὴ τους. Θὰ ξεκινήσω ἀπὸ τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Εἶναι μὲγας οἰκουμενιστὴς καὶ θέλει ἐναγκαλισμοὺς μὲ ὅλους τοὺς αἱρετικοὺς τῆς Δύσης. Ἐπομένως πιστεύει στὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό; Δὲν πιστεύει καὶ θὰ ἔχει τὴν μοῖρα τοῦ ἐπισκόπου τῶν Σάρδεων. Ἂν ἡ κεφαλὴ τῆς ὀρθοδοξίας δὲν ἔχει πίστη, τὶ νὰ ποῦν καὶ οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι; Τυφλὸς ἐὰν τυφλὸν ὁδηγῇ ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται.
ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ[:Α΄ Κορ. 4.9-16]ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΕίδες πώς φανερώνει συγχρόνως και την σοβαρότητα και την πατρική φροντίδα του και τον φιλόσοφο νου του; Είδες πώς αφαιρεί την αλαζονεία; «Δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις (:Κάθε άλλο όμως παρά βασιλεία απολαμβάνουμε εμείς οι απόστολοι· διότι νομίζω ότι ο Θεός εμάς τους απόστολους μάς παρουσίασε δημόσια και στα μάτια όλων ως τελευταίους, ως καταδίκους που πρόκειται να θανατωθούν· διότι γίναμε θέαμα σε όλο τον κόσμο, και στους αγγέλους και στους ανθρώπους. Και από τη μια μας θαυμάζουν οι ενάρετοι άνθρωποι ενώ, από την άλλη, μας περιφρονούν και μας χλευάζουν οι άλλοι)» [Α΄Κορ.4,9], δείχνει πάλι πολλή έμφαση και βαρύτητα με το να πει «ἡμᾶς». Και δεν αρκέστηκε μόνο σε αυτό, αλλά προσθέτει και το αξίωμα, ελέγχοντας έντονα τους Κορίνθιους προς τους οποίους απευθυνόταν η επιστολή: «ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους(:εμάς τους αποστόλους)», δηλαδή εμάς οι οποίοι υπομένουμε μύρια κακά, που σπείρουμε το κήρυγμα της ευσεβείας, που σας οδηγούμε σε αυτήν την φιλοσοφία[:ως φιλοσοφία για τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς νοείται γενικά η χριστιανική θεολογία και η κατά Χριστό άσκηση και ζωή], σε αυτήν τη φιλοσοφημένη χριστιανική ζωή που θα σας χαρίσει τα αιώνια ουράνια αγαθά· αυτούς, τους Αποστόλους δηλαδή, τους παρουσίασε δημοσίως ως τελευταίους στη σειρά ανθρώπους, ως μελλοθάνατους, δηλαδή ως καταδίκους.Επειδή δηλαδή παραπάνω ο Παύλος τούς είχε πει ελέγχοντάς τους για την αλαζονεία καθώς και για τη λανθασμένη συμπεριφορά τους, τη φράση: «ἵνα καὶ ἡμεῖς ὑμῖν συμβασιλεύσωμεν (:για να είμαστε και εμείς βασιλείς μαζί σας)» [βλ. Α΄Κορ.4,8:
15 χρόνια μετά την εφαρμογή της στη πολιτεία του Μισσισσίππι, οι εφηβικές εγκυμοσύνες μειώθηκαν στις μισέςΑπό τη Mary Boyte, για την ιστοσελίδα USA TodayΤο 2011, ο νόμος του Μισσισσίππι απαίτησε από τα δημόσια σχολεία, στα πλαίσια της σχολικής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης να διδάσκουν είτε «αποκλειστικά την εγκράτεια», είτε την «εγκράτεια μαζί με τη σύγχρονη σεξουαλική αγωγή».Από το 2011 έως σήμερα διαπιστώνεται σημαντική μείωση των εφηβικών εγκυμοσύνων στη πολιτεία, παρά το γεγονός ότι εξακολουθεί να έχει το υψηλότερο ποσοστό εφηβικών γεννήσεων στη χώρα.Το 2023, μετά από νομοθετική ρύθμιση, τα τρέχοντα εκπαιδευτικά πρότυπα που επικεντρώνονται στην αποχή έγιναν μόνιμα.Το 2011, η πορεία της σεξουαλικής αγωγής των παιδιών στο Μισσισσίππι άλλαξε. Με βάση νόμο που ψηφίστηκε εκείνη τη χρονιά, η κάθε δημόσια σχολική περιφέρεια έπρεπε να επιλέξει στα πλαίσια της σχολικής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, είτε να διδάσκει «Μόνο την αποχή», είτε την «Αποχή-plus», με το πρώτο μοντέλο να τονίζεται ως το κρατικό πρότυπο.
Ὁ Πάπας Φραγκῖσκος προερχόταν ἀπὸ τὸ τάγμα τῶν Ἰησουϊτῶν, καὶ μοῦ δίνεται ἡ εὐκαιρία νὰ ἀναφέρω λίγα γι’ αὐτὸ τὸ τάγμα.Ἀπὸ τὸν 17ο αἰῶνα, ποὺ ἄρχισαν νὰ δροῦν στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο, ἀποκαλύφθηκε τὸ πραγματικὸ πρόσωπο τοῦ τάγματος. Γράφει σὲ ἐπιστολή του, τὸ 1610 ὁ ἀρχηγὸς τῆς δεύτερης ἀποστολῆς, Γάλλος ἱερωμένος Φρανσουά ντε Κανιγιάκ· «Γιὰ νὰ μᾶς αἰσθάνονται κοντά τους οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Ἀρμένιοι, ἀφήσαμε γενειάδα. Φορέσαμε ράσο χωρὶς κολάρο καὶ μὲ μακριὰ μανίκια, σὰν αὐτὸ ποὺ φέρουν οἱ παπᾶδες». Μόνοι τους ἀποκάλυψαν ὅτι ἀποστολή τους ἦταν ἡ περαιτέρω διάδοσις τοῦ ρωμαιοκαθολικοῦ δόγματος ἀνάμεσα στοὺς Ὀρθοδόξους τῆς Ἀνατολῆς ἀσκῶντας ὕπουλα προσηλυτισμό.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαββάτου κε΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Γαλ. α´ 3-10).
Γαλ. 1,3 χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς καὶ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,
Γαλ. 1,3 και ευχόμεθα να είναι πάντοτε μαζή σας η χάρις και η ειρήνη από τον Θεόν και Πατέρα και από τον Κυριον ημών Ιησούν Χριστόν,
Γαλ. 1,4 τοῦ δόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, ὅπως ἐξέληται ἡμᾶς ἐκ τοῦ ἐνεστῶτος αἰῶνος πονηροῦ κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ πατρὸς ἡμῶν,
Γαλ. 1,4 ο οποίος παρέδωσε τον ευατόν του εις σταυρικόν θάνατον, δια να εξαλείψη τας αμαρτίας μας, δια να μας αποσπάση και μας ελευθερώση από τον παρόντα αιώνα της πονηρίας και της κακίας, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και Πατρός μας.
ΠΡΟΛΟΓΟΣἩ Ριζάρειος Ἐκκλησιαστική Σχολή, ἡ ἱδρυθεῖσα ὑπό τῶν ἀοιδίμων εὐεργετῶν ἀδελφῶν Μάνθου καί Γεωργίου Ριζάρη μέ σκοπό – διατυπωμένο εἰς τό 72 ἄρθρο τῆς διαθήκης τοῦ Γεωργίου Ριζάρη – νά χορηγῇ εἰς Ἕλληνας «ἔχοντας τάς ἀπαιτουμένας προπαιδευτικάς γνώσεις τά αὐτά διδακτικά μέσα, ὥστε νά εἶναι εἰς θέσιν νά ἐνδυθοῦν τό τῆς ἱερωσύνης σχῆμα μετά τήν ἀποπεράτωσιν τῆς πενταετοῦς ἐν αὐτῇ σπουδῆς», ἑορτάζει διττή ἑορτή: Τήν συμπλήρωσι ἑκατόν πενήντα ἐτῶν (1844 – 1994) ἀπό τῆς ἱδρύσεώς της καί ἑκατόν ἐτῶν (1894 – 1994) ἀπό τῆς ἀναλήψεως τῆς διευθύνσεως αὐτῆς ὑπό τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως.Ἡ ἱερά αὐτή Σχολή διά τήν προσφοράν της εἰς τήν Ἐκκλησία καί τόν Ἑλληνισμό – τόν ἐλεύθερο καί τόν ὑπόδουλο – ἐχαρακτηρίσθη ὡς «τό ἄριστον καί ὠφελιμώτατον πάντων τῶν ἐν Ἑλλάδι ἐκπαιδευτηρίων, ὅπερ πολυειδώς καὶ πολυτρόπως, ἀμέσως τε καί ἐμμέσως εὐηργέτησε καί εὐεργετεῖ τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί τό Ἑλληνικόν Ἔθνος»[1]. Ἀνεγνωρίσθη καί ἐτιμήθη ὑπό τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν διά χρυσοῦ μεταλλίου εἰς πανηγυρική συνεδρία τῆς 29-12-1966 ὡς «ἑστία ἀληθοῦς Χριστιανικῆς καί κλασσικῆς παιδείας, ἐκ τῶν κόλπων τῆς ὁποίας προῆλθον καί ἀνεδείχθησαν ἐξαίρετοι κληρικοί καί ἱεράρχαι, ὡς ἐπίσης καὶ ἐπιφανεῖς ἐπιστήμονες εἰς ὅλους τούς τομεῖς τῆς ἐπιστήμης, τῆς ἀκτινοβολίας τῆς Σχολῆς ταύτης ἐπεκταθείσης καί πέρα τῶν ὁρίων τοῦ ἑλληνικοῦ βασιλείου»[2]. Πρό πάντων δέ σεμνύνεται διά τόν ἔφορον αὐτῆς, τόν Ἅγιον Νεκτάριον Πενταπόλεως, ὁ ὁποῖος τήν ἐλάμπρυνε ἐπί δέκα τέσσαρα ἔτη (1894-1908) ὡς ἄριστος καί ἱεροπρεπής Διευθυντής, ὡς ἔξοχος Παιδαγωγός, ὡς κορυφαῖος Θεολόγος καί Συγγραφεύς πολλῶν καί περισπουδάστων συγγραμμάτων, ὡς Ὅσιος.
Αυτές οι δύο καλογριές, Λουκία και Αντωνία, πού έφεραν ονόματα Άγιων, προς τιμήν των οποίων υπήρχαν παρεκκλήσια στην μονή του Ευαγγελισμού, ήτανε το ευλογημένο ζευγάρι, πού αροτριούσε τα μπαΐρια του μοναστηριού- τα δυο ευλογημένα ζώα, πού θέρμαιναν με την ζεστή τους αναπνοή το Βρέφος το τεχθέν τα δύο ζώα, πού ανάμεσα τους γνώριζες τον Χριστό Θεό. Εύρισκαν εκπλήρωση τού Προφήτου τα λόγια: «Εν μέσω δύο ζώων γνωσθήση».Πώς να μη θυμάσαι την Αντωνία, πού αυγή-αυγή σκόλη-καθημερινή με τις γαλότσες στα πόδια και τα ράκη της έτρεχε να περιποιηθεί τα ζώα; Αγαπούσε τόσο πολύ το διακόνημά της, πού πασιχαρής έφθανε στον στάβλο.Έτρεχε σαν μικρή κοπελούδα. Δεν φαίνεται πώς πάταγε στην γη’ έχω την εντύπωση πώς πέταγε. Ολοπρόθυμα εκτελούσε την ταπεινή της διακονία, αγόγγυστα, χωρίς κοντανάσες και φυσήματα δύστηνα και λογισμούς: «Οι άλλες στο γραφείο, στο ραφείο, στην εκκλησία- εγώ στα ζώα». Και αυτό όχι μόνον κάποιες φορές, άλλ’ όλες τις μέρες της αφιέρωσής της. Και τα ευλογημένα ζώα ενστικτωδώς καταλάβαιναν την αγάπη και την φροντίδα της γι’ αυτά και πανηγύριζαν στην ταπεινή της παρουσία. Πάντα σιγοψιθύριζα στην θέα της: «Να ο Κουκουζέλης με τα τραγιά στον Άθωνα’ κι εκείνα, την ώρα πού έψαλλε στις ρεματιές και τους λόγγους, άφηναν την βοσκή και εκστατικά τον άκουγαν». Τραυλή και ισχνόφωνη όπως ήταν, θύμιζε τον Μωυσή, πού έβοσκε τα πρόβατα του πεθερού του Αιθήρ. Τα εύρισκε η Αντωνία με τα ζουλάπια.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝΕν Πειραιεί τη 10η Νοεμβρίου 2025ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΓΚΥΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΟΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ;Ζούμε σε εποχή πρωτοφανούς πνευματικής σύγχυσης, την οποία καλλιεργεί το περιρρέουν συγκρητιστικό πνεύμα του Οικουμενισμού, ο οποίος εμφανίστηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα και έχει ως στόχο και έργο την πνευματική – θρησκευτική (και όχι μόνο) ενοποίηση της ανθρωπότητας. Για να πετύχει το στόχο του επιχειρεί να αμβλύνει τις επιμέρους θρησκευτικές πίστεις, να τις καταστήσει μη «αποκλειστικές», ώστε να γίνουν αποδεκτές από τις άλλες. Θυμίζουμε την κοινή απόφαση του «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» του Τορόντο: «Καμιά Εκκλησία δεν μπορεί να διεκδικήσει για τον εαυτό της θέση ανωτερότητας ή εκκλησιαστικής αποκλειστικότητας απαιτώντας της επιστροφή των άλλων σ’ αυτήν»[1]. Θυμίζουμε επίσης την θέση Επισκόπου και καθηγητή: «Η περί αποκλειστικότητας της Εκκλησίας διδασκαλία δεν αποτελεί δογματική διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας»[2]!Όσον αφορά στον κατακερματισμένο Χριστιανισμό, προσπαθεί να απομειώσει τις βασικές αρχές των επί μέρους «εκκλησιών» και ομολογιών, για να πετύχει την «σύγκληση». Το αυτό επιχειρεί και για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, την αληθινή και μοναδική Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, να υποβαθμίσει την πίστη της ότι μόνο σε Αυτή συντελείται η σωτηρία. Να πείσει ότι σωτηρία συντελείται και στις «άλλες εκκλησίες» και ομολογίες.Ιθύνοντες του οικουμενιστικού συγκρητισμού, εντός και εκτός της Εκκλησίας, ισχυρίζονται ότι καμιά «εκκλησία» δεν έχει το δικαίωμα να μονοπωλεί την αποκλειστικότητα της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, διότι αυτή την θεωρούν ως «αόρατη» και πως όλες οι «εκκλησίες» αποτελούν τους «κλάδους» της. Πρόκειται για τις σύγχρονες εκκλησιολογικές πλάνες περί «αοράτου εκκλησίας» και «θεωρίας των κλάδων». Επί πλέον έχουν διατυπωθεί και οι έτερες κακόδοξες θεωρίες (και δυστυχώς και από ορθοδόξους), την «βαπτισματική θεολογία» και την «ευχαριστιακή θεολογία». Σύμφωνα με αυτές όσοι χριστιανοί βαπτίστηκαν στην οποιαδήποτε «εκκλησία» θεωρούνται μέλη της «αοράτου εκκλησίας» και σε όποια «εκκλησία» τελείται η Θεία Ευχαριστία, αυτή ανήκει στην «αόρατη εκκλησία»!
Η ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣΑρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών - Δρος ΘεολογίαςΗ μελέτη είναι ένα σημαντικό στοιχείο στην πορεία του ανθρώπου για την αναζήτηση της αληθείας.Προς αυτόν τον σκοπό από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους οι πιστοί καλούνταν να μελετούν τον Νόμο του Θεού, την Παλαιά Διαθήκη. Ο προφητάναξ Δαυίδ αναφωνούσε: «Ως ηγάπησα τον νόμον σου, κύριε· όλην την ημέραν μελέτη μου εστιν» (Ψαλμ. 118, 97).Προστέθηκε κατόπιν η Καινή Διαθήκη, μέσα στην οποία ευρίσκεται η αποκεκαλυμμένη πλέον Αλήθεια, άνευ των τύπων και προτυπώσεων της Παλαιάς Διαθήκης, εφ᾽ όσον ο Ίδιος ο Κύριός μας απεκάλυψε για τον Εαυτό Του ότι «εγώ ειμί η αλήθεια» (Ιωάν. 14, 6).Η μελέτη είναι η φωνή του Θεού προς τον άνθρωπο, όπως η προσευχή είναι η φωνή του ανθρώπου προς τον Θεό. Ο ιερός Χρυσόστομος μας λέγει: «Η δε των Γραφών ανάγνωσις, Θεού ομιλία εστίν» (PG 50, 90). Εκείνος που αγαπά την μελέτη της Αγίας Γραφής, κατά τον Κλήμεντα Αλεξανδρείας, γίνεται «θεοδίδακτος» (Πρβλ. Στρωματείς, Βιβλ. 1, 20, 98, κ. αλ.).Αυτή, όμως, η μελέτη της Αγίας Γραφής πρέπει να ευρίσκεται μακριά από δύο στοιχεία, τα οποία εμποδίζουν την ορθή κατανόησή της. Το πρώτο είναι η σχολαστική λογική ανάλυση του περιεχομένου της και το δεύτερο ο συναισθηματικός ρεμβασμός.
Κάποτε συζητώντας μ΄ ἕνα πνευματικοπαίδι του τό προέτρεπε νά μήν παραλείπη νά δίνη τή δεκάτη του στούς φτωχούς. Αὐτός ἀντέτεινε ὅτι χτίζει καινούργιο σπίτι καί ἔχει πολλά ἔξοδα καί ὑπολογίζει καί τήν παραμικρή δαπάνη. Ὁ Γέροντας του τόνισε ὅτι ὁ Θεός θά τόν οἰκονομήση ἀπό ἀλλοῦ, ἐκεῖνος ὅμως ἦταν άμετάπειστος.
Εὐλογεῖτε,Σὺν Θεῶ Ἱερὰ Πανήγυρις Ἁγίου Πορφυρίου εἰς τὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἡσυχαστηρίου Λεπτοκαρυὰς ΓιαννιτσῶνΠρόγραμμα Ἀγρυπνίας:01.Δεκεμβρίου ἡμέρα Δευτέρα 20.00 Ἀπόδειπνο, Μέγας Ἑσπερινὸς μετ' ἀρτοκλασίας. Μεσονυκτικό, Ὄρθρος, Θεία Λειτουργία.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρασκευῆς κε΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Β΄ Θεσ. γ´ 6-18).
Β Θεσ. 3,6 Παραγγέλλομεν δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στέλλεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν ἣν παρέλαβον παρ᾿ ἡμῶν.
Β Θεσ. 3,6 Παραγγέλλομεν δε εις σας, αδελφοί, εν τω ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να κρατήτε τον εαυτόν σας εις απόστασιν από κάθε αδελφόν, ο οποίος συμπεριφέρεται άτακτα και δεν πορεύεται σύμφωνα με την παράδοσιν, την οποίαν και αυτοί που ατακτούν έχουν παραλάβει από ημάς.
Μετεωρίτικοι Στοχασμοί"Ἡ Χαρὰ στοὺς Πειρασμούς"τοῦ Ἀρχιμ. Βαρλαὰμ ΜετεωρίτουΟἱ πειρασμοὶ εἶναι τὸ χρυσοχοεῖο τῆς ψυχῆς, ὅπου δοκιμάζεται ἡ πίστη καὶ ἡ ἀγάπη μας πρὸς τὸν Θεό. Ὅπως ὁ χρυσὸς καθαρίζεται στὴ φωτιά, ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ πιστοῦ ἐξαγνίζεται μέσα ἀπὸ τὶς δοκιμασίες. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς ἔδειξε τὸν δρόμο, ὑπομένοντας τοὺς πειρασμοὺς στὴν ἔρημο καὶ ἀργότερα τὸ Πάθος Του μὲ ἀπόλυτη ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Πατρός.Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν ὅτι ἡ δοξολογία ἐν μέσῳ τῶν πειρασμῶν εἶναι ἡ ὑψηλότερη μορφὴ πνευματικῆς ὡριμότητας. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει: "Μὴ ζητᾷς ζωὴ χωρὶς πειρασμούς, διότι αὐτὸ δὲν ὠφελεῖ". Πράγματι, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δοξολογεῖ τὸν Θεὸ στὶς δυσκολίες, μιμεῖται τὸν Χριστὸ ποὺ εἶπε "γενηθήτω τὸ θέλημά σου" καὶ τοὺς Ἀποστόλους ποὺ "χαίροντες ἐπορεύθησαν" μετὰ τοὺς διωγμούς.Ἡ χαρὰ στοὺς πειρασμοὺς δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ στωικὴ ἀντιμετώπιση τῶν δυσκολιῶν, ἀλλὰ μαρτυρία βαθιᾶς πνευματικῆς ζωῆς. Ὅπως διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος, "Ὅταν εἰσέλθῃς στοὺς πειρασμούς, μὴν ἐκπλαγῇς. Διότι ὅσο περισσότερο προχωρεῖς στὴν ἀρετή, τόσο ἰσχυρότεροι γίνονται οἱ πειρασμοί". Ἡ ψυχὴ ποὺ ἔχει ἑνωθῇ μὲ τὸν Θεὸ παραμένει ἀτάραχη, διότι γνωρίζει ὅτι τίποτα δὲν συμβαίνει χωρὶς τὸ θέλημά Του.
ΟμΑδα DΜυστικΕς ΥπηρεσΙες και η ΔΙωξη του ΚλΗρου στο ΑνατολικΟ Μπλοκ (1945–1989)Η δίωξη των θρησκευτικών κοινοτήτων αποτέλεσε κεντρικό πυλώνα της ιδεολογικής και πολιτικής στρατηγικής των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη.Αντιμετωπίζοντας την οργανωμένη θρησκεία ως «αντιδραστική κληρική δύναμη» και εστία αντιπολίτευσης, οι μυστικές υπηρεσίες δημιούργησαν ειδικές μονάδες για την εξουδετέρωση, τον έλεγχο και τη φυσική εξόντωση του κλήρου. Η δράση αυτών των δομών, με την Πολωνική Ομάδα D να αποτελεί ένα από τα πιο σκοτεινά παραδείγματα, αποκαλύπτει το βάθος της κρατικής τρομοκρατίας.Η Ομάδα D του Τμήματος IV: Το Πολωνικό Όπλο κατά της ΕκκλησίαςΣτη Λαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας, η Υπηρεσία Ασφαλείας (Służba Bezpieczeństwa – SB) του Υπουργείου Εσωτερικών ίδρυσε το Τμήμα IV, το οποίο είχε αποκλειστική αρμοδιότητα την παρακολούθηση και την καταστολή των εκκλησιαστικών δραστηριοτήτων, με κύριο στόχο τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.Μέσα στο Τμήμα IV λειτουργούσε η λεγόμενη Ομάδα D (Grupa D), η οποία ήταν υπεύθυνη για τις “δράσεις αποπροσανατολισμού” (dezintegracja). Αυτές οι δράσεις περιλάμβαναν μια τεράστια γκάμα μεθόδων, από τη συστηματική συλλογή προσωπικών δεδομένων και την ψυχολογική τρομοκρατία μέχρι τη φυσική εξόντωση.Μέθοδοι Δράσης και Ονομαστικά ΘύματαΟι επιχειρήσεις της Ομάδας D επικεντρώθηκαν στην ηθική υπονόμευση και τη δολοφονία των πιο επιδραστικών κληρικών.Εκβιασμός και Συμβιβαστική Έκθεση (Kompromat): Η SB τηρούσε εκτεταμένους φακέλους για κάθε ιερέα, χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες για εκβιασμό με σκοπό τη στρατολόγηση πληροφοριοδοτών. Η αποκάλυψη, μετά το 1989, των αρχείων της SB έδειξε ότι το φαινόμενο της συνεργασίας ήταν εκτεταμένο. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του Αρχιεπισκόπου Στανίσουαφ Βιέλγκους (Stanisław Wielgus), ο οποίος αναγκάστηκε σε παραίτηση το 2007, λίγο πριν την ενθρόνισή του ως Αρχιεπίσκοπος Βαρσοβίας, όταν αποκαλύφθηκε η υπογραφή συμφωνητικού συνεργασίας με την SB από τη δεκαετία του ’60. Αντίστοιχα, ο π. Μίχαου Τσαϊκόφσκι (Michał Czajkowski), ένας σεβαστός ιερέας, αποκαλύφθηκε ότι ήταν πληροφοριοδότης, φέροντας μάλιστα στοιχεία που τον συνέδεαν με την παροχή πληροφοριών για τον π. Ποπιεουούσκο.
Ο Μεγάλος αδελφός χαμογελά και περιμένει…Του Γιώργου Ν. ΠαπαθανασόπουλουΗ επιβολή της ψηφιακής ταυτότητας προχωρεί σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, με πολλές και ποικίλες αντιδράσεις. Ο πρ. Υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας (Κυβέρνηση επί Προέδρου Ζακ Σιράκ) και δύο φορές υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας (1995 και 2007) Φιλίπ ντε Βιλιέ κατήγγειλε την γενίκευση στην Ευρωπαϊκή Ένωση των ψηφιακών ταυτοτήτων, τις οποίες η υπό την Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιδιώκει να επιβάλλει από τώρα έως το τέλος του 2026. Όπως δήλωσε «πήγαν να αναζητήσουν το σύστημα αξιολόγησης των πολιτών στην Κομμουνιστική Κίνα και το έφεραν εδώ, στην Ε.Ε.!». Ο ντε Βιλιέ προβλέπει «μαζικό φακέλωμα», αντιγραμμένο από την Κίνα, που θα επιτρέψει «να εγκλωβιστούν οι λαοί για να είναι υπό συνεχή παρακολούθηση. Ο κάθε πολίτης θα είναι πλέον μια ροή δεδομένων…Θα έχει μια βαθμολογία συμπεριφοράς». Από την πλευρά της η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) ανακοίνωσε ότι αυτή η ψηφιακή ταυτότητα θα προστατεύσει «τα δεδομένα με προσωπικό χαρακτήρα, με τους χρήστες να μην τα κοινοποιούν παρά τα όσα τους είναι αναγκαία..». Φυσικά η δήλωση της ΕΕ ακυρώνεται από το ότι «τα αναγκαία» δεν τα εκτιμά ο χρήστης, αλλά ο επιβάλλων και ελέγχων αυτά…
Ἀπό τό βιβλίο: “‘Αββᾶ Κασσιανοῦ, Συνομιλίες μέ τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου”, τ. Α΄, ἐκδ. ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καρέα.
῾Η προέλευση τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων.Πρίν δημιουργήσει ὁ Θεός τόν ὁρατό κόσμο, ἔπλασε τίς οὐράνιες πνευματικές Δυνάμεις, τούς ῾Αγίους ᾿Αγγέλους. ῾Η γνώση καί ἡ αἴσθηση ὅτι αὐτοί ἔχουν παραχθεῖ ἀπό τό μηδέν, δηλαδή ἀπό τήν πλήρη ἀνυπαρξία καί ἔχουν κληθεῖ νά συμμετέχουν σέ τέτοια δόξα καί μακαριότητα —κι αὐτό ὄχι ἀπό κάποια ἀνάγκη τοῦ Δημιουργοῦ, ἀλλά ἀπό τή Θεϊκή Του ἀγάπη καί μόνο— δημιουργοῦσε στούς ᾿Αγγέλους τήν εὐχαριστιακή καί δοξολογική τάση, ὥστε νά Τοῦ ἀνταποδίδουν «εἰς τό διηνεκές» ἐκφράσεις εὐγνωμοσύνης καί νά ἀναπέμπουν σ᾿ Αὐτόν ἀτέρμονη δοξολογία.Κανείς ἀπό τούς πιστούς δέν ἀμφιβάλλει γι᾿ αὐτό. Δέν πρέπει ἀσφαλῶς νά νομίζουμε ὅτι ὁ Θεός ἄρχισε τό δημιουργικό ἔργο Του μέ τή σύσταση αὐτοῦ τοῦ ὁρατοῦ κόσμου. ῞Οτι δηλαδή ἡ Θεία Πρόνοια, πού κυβερνᾶ... τά πάντα, παρέμεινε ἀδρανής κατά τή διάρκεια τῶν ἀναρίθμητων αἰώνων πού προηγήθηκαν τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου, καί ὅτι ὁ Θεός ἦταν κλεισμένος στήν πληρότητα τῆς Θεϊκῆς Του ὕπαρξης. Δέν εἶναι σωστό νά πιστεύουμε ὅτι ὁ Θεός τότε δέν μποροῦσε νά «ἐκχύσει» τό ἀγαθό, ἐπειδή δῆθεν ἡ ἀγαθότητά Του δέν εἶχε ἀποδέκτες τῶν δωρεῶν Του. Μιά τέτοια πίστη θά σήμαινε ὅτι τρέφουμε χαμηλά καί ἀνάρμοστα βιώματα γι᾿ αὐτή τήν ἄπειρη, αἰώνια καί ἀκατάληπτη Θεία Μεγαλειότητα.῾Ο ῎Ιδιος ὁ Κύριος μᾶς λέει γι᾿ αὐτές τίς οὐράνιες ἀγγελικές δυνάμεις· «Τότε ὅλα τ᾿ ἄστρα τῆς αὐγῆς μαζί τραγουδοῦσαν· καί σκόρπιζαν κραυγές χαρᾶς ὅλα τά οὐράνια ὄντα» (᾿Ιώβ 38, 7). ῎Αν οἱ οὐράνιες Δυνάμεις ἦταν παροῦσες κατά τήν γέννηση τῶν ἄστρων, ἄν, βλέποντας ὅλα τά δημιουργήματα νά προβάλλουν ἀπό τό μηδέν, ξέσπασαν σέ κραυγές θαυμασμοῦ καί αἴνων, αὐτό εἶναι μιά περίτρανη ἀπόδειξη ὅτι αὐτές δημιουργήθηκαν πρίν ἀπό τήν ἐποχή πού λέγεται ὅτι ἔγινε ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ. Πρίν δηλαδή ἀπό τήν ἀρχή τῶν αἰώνων, γιά τήν ὁποία μιλάει ὁ προφήτης Μωυσῆς καί ἡ ὁποία, σύμφωνα μέ τήν «κατά γράμμα» ἑρμηνεία τοῦ χωρίου, δηλώνει τήν ἡλικία τοῦ κόσμου. Αὐτό τό λέμε βέβαια, μέ τήν προϋπόθεση πάντα, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ ᾿Αρχή τοῦ παντός, «διά τοῦ ῾Οποίου» ὁ Πατήρ δημιούργησε τά πάντα, σύμφωνα μέ αὐτό πού λέει ὁ Εὐαγγελιστής ᾿Ιωάννης· «Τά πάντα δι᾿ Αὐτοῦ δημιουργήθηκαν κι ἀπ᾿ ὅσα ἔγιναν τίποτα χωρίς Αὐτόν δέν ἔγινε» (᾿Ιωάν. 1, 3). Δέν ὑπάρχει, νομίζω, καμία ἀμφιβολία ὅτι ὁ Θεός δημιούργησε τά πάντα, ὅλες τίς οὐράνιες Δυνάμεις καί ᾿Εξουσίες, πρίν ἀπό τήν ἀρχή τῶν αἰώνων, γιά τούς ὁποίους μιλάει τό βιβλίο τῆς Γένεσης. ῾Ο ἀπόστολος Παῦλος ἀπαριθμεῖ τίς οὐράνιες Δυνάμεις κατά σειρά καί λέει· «Γιατί τά πάντα δι᾿ Αὐτοῦ ἦρθαν στήν ὕπαρξη, ὅσα στόν οὐρανό κι ὅσα στή γῆ, τά ὁρατά καί τά ἀόρατα, Θρόνοι καί Κυριότητες, ᾿Αρχές καί ᾿Εξουσίες. ῞Ο,τι ὑπάρχει εἶναι πλασμένο δι᾿ Αὐτοῦ καί δι᾿ Αὐτοῦ θά τελειοποιηθεῖ» (Κολ. 1,16).Γιά τήν πτώση τοῦ διαβόλου καί τῶν ἀγγέλων του.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝΕν Πειραιεί τη 3η Νοεμβρίου 2025.ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΩΣ «ΠΡΙΜΑΤΟΥ» ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΗΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»Η αποστασία του δυτικού Χριστιανισμού είναι ραγδαία, φανερώνοντας το απύθμενο χάσμα, που τον χωρίζει από την Ορθοδοξία μας, η Οποία, μόνον Αυτή διασώζει επακριβώς, χωρίς προσθαφαιρέσεις, την αρχέγονη και σώζουσα διδασκαλία της Εκκλησίας, και για τούτο μπορεί να ταυτιστεί με την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού. Αντίθετα η μεγάλη πανσπερμία των αιρετικών ομάδων, οι οποίες αποσχίστηκαν κατά καιρούς από τον ενιαίο και αδιαίρετο κορμό Της, δεν μπορούν να λογιστούν ως «εκκλησίες», διότι η Εκκλησία είναι μία και αδιαίρετη. Είναι το Σώμα του Χριστού έχουσα κεφαλή Της Αυτόν, καθότι «αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλὴ τοῦ σώματος, τῆς ἐκκλησίας» (Κολ.1,18). Η Εκκλησία «εστί το σώμα αυτού» (Εφ. 1.23)., που σημαίνει ότι είμαστε όλοι «σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους» (Α΄Κορ.2.27), αφού «οι πολλοί εν σώμα εσμέν εν Χριστώ» (Ρωμ.12.5). Όπως το κάθε σώμα είναι μοναδικό έχον μία κεφαλή, έτσι και η Εκκλησία, το εκκλησιαστικό σώμα, είναι μία και μοναδική έχουσα ως κεφαλή Της τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Επειδή μία κεφαλή δεν μπορεί να είναι κεφαλή πολλών σωμάτων, έτσι και ο Χριστός δεν μπορεί να είναι η κεφαλή πολλών εκκλησιών, άρα δεν υπάρχουν πολλές Εκκλησίες, αλλά μία.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμπτης κε΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Β΄ Θεσ. β΄ 13 - γ´ 5).
Β Θεσ. 2,13 Ἡμεῖς δὲ ὀφείλομεν εὐχαριστεῖν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ Κυρίου, ὅτι εἵλετο ὑμᾶς ὁ Θεὸς ἀπ᾿ ἀρχῆς εἰς σωτηρίαν ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος καὶ πίστει ἀληθείας,
Β Θεσ. 2,13 Ημείς όμως, αδελφοί, οφείλομεν να ευχαριστούμεν τον Θεόν πάντοτε δια σας, που έχετε αγαπηθή από τον Κυριον, διότι σας εξέλεξεν ο Θεός απ' αρχής, δια να δεχθήτε την σωτηρίαν με τον αγιασμόν, που χορηγεί το Αγιον Πνεύμα, και την πίστιν και την παραδοχήν της αληθείας του Θεού.
Οί άνθρωποι πού δέν έκκλησιάζονται, άλλά ύποστηρίζουν ότι πιστεύουν καί ότι άγαπούν τόν Χριστό, μοιάζουν μέ έκείνους πού λένε......ότι άγαπάνε κάποιον άνθρωπο, άλλά δέν τόν έπισκέπτονται ποτέ στό σπίτι του.Πολλοί νομίζουν ότι όσοι έκκλησιάζονται θά πρέπει νά είναι άγιοι.Ξεχνούν οί άνθρωποι, ότι ή Έκκλησία είναι νοσοκομείο πού περιθάλπει ψυχές άνθρώπων καί οί έκκλησιαζόμενοι είναι άρρωστοι, άλλοι βαριά καί άλλοι έλαφριά.
Ὁ π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ἐκοιμήθη τήν 10ην Νοεμβρίου τοῦ 1989.Ὁ ἀείμνηστος Καθηγούμενος τῆς Ι. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου π. Γεώργιος Καψάνης πού τόν ἐπεσκέφθη λίγο πρίν τήν κοίμησί του, εἶπε χαρακτηριστικά:«Ἕνα φωτεινό ἄστρο τῆς Ἐκκλησίας δύει σ’ αὐτόν τόν κόσμο, γιά ν’ ἀνατείλη λαμπρότερο εἰς τόν Ἄλλο!»!!Ὁ δέ χαρισματικός Ἅγιος γέροντας Πορφύριος, ὅταν τόν ἐρώτησαν πρίν ἀπό τήν ἐκδημία του π. Ἐπιφανίου γιά τήν πορεία τῆς ὑγείας του, ἀπήντησε:
Ὑπομονὴ εἶναι ὁ Χριστός!Κ. Γ. ΠαπαδημητρακόπουλοςΣτὴν ἐποχὴ τῆς ταχύτητας καὶ τοῦ αὐτοματισμοῦ ποὺ ζοῦμε, καλοί μου φίλοι, τὴν ἐποχὴ τοῦ «τώρα», ὅπως θὰ τὴν λέγαμε διαφορετικά, ὄχι δὲν ταιριάζει ἡ ὑπομονή! Τὴν ὁποία ἀντιστρατεύεται πλήρως! Ἐξάλλου σήμερα ὅλα ἐκεῖ κατατείνουν. Στὸ νὰ χάσουμε τὴν ὑπομονή μας! Ἐκείνη ποὺ εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς ζωῆς μας, αὐτὸ τοῦτο τὸ μέλλον μας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἴδια ἡ σωτηρία μας. Καὶ γιατί ὅλα αὐτά; Ἁπλούστατα ἐπειδὴ ἡ ὑπομονὴ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός! Δηλαδή; Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους …* * *Ἀναφέρει ὑπέροχα ὁ Ἅγ. Κύριλλος Ἀλεξανδρείας: «Ὅπως ὁ Σωτήρας εἶναι σοφία (Α΄ Κορ. 1, 24), λόγος (Ἰω. 1, 1), εἰρήνη (Ἐφ. 2, 14) καὶ δικαιοσύνη (Α΄ Κορ. 1, 30), ἔτσι εἶναι καὶ ὑπομονή. Γιατί ἔχει γραφεῖ: «Καὶ τώρα ποιὰ εἶναι ἡ ὑπομονή μου; Δὲν εἶναι ὁ Κύριος;» (Ψαλμ. 38, 8). Ἀπὸ Αὐτὸν μποροῦμε νὰ ἀντλοῦμε καὶ νὰ παίρνουμε ὅλα ὅσα λέγεται ὅτι εἶναι ὁ Χριστὸς σύμφωνα μὲ τὶς Γραφές. Γιατί, ὅπως μὲ τὴ συμμετοχὴ μας σ’ Αὐτὸν γινόμαστε σοφοὶ καὶ εἰρηνικοί, ἔτσι μὲ τὴ συμμετοχὴ Αὐτοῦ δείχνουμε ὑπομονή. Μένε λοιπὸν ἥσυχος, δείχνοντας ὑπομονὴ καὶ περιμένοντας τὸν Θεό, χωρὶς νὰ ταράζεσαι μὲ τὰ παρόντα».Ὑπομονὴ λοιπὸν εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός!
ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ (ΚΙΛΚΙΣ 1944).
Στην φωτογραφία διακρίνεται ο Φαρμακόπουλος Αθανάσιος (1888-1944), ο οποίος διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος στην Λευκώνα Σερρών, υπαγόμενος στην Ιερά Μητρόπολη Σερρών και Νιγρίτης.
Ο π. Αθανάσιος Φαρμακόπουλος γεννήθηκε στον Πόντο το 1888, και ήλθε στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Φοίτησε ως το τρίτο έτος στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης, και για ένα διάστημα διετέλεσε δάσκαλος στο χωριό Ορεινή των Σερρών. Το 1937 χειροτονήθηκε ιερεύς και τοποθετήθηκε ως εφημέριος στην Λευκώνα Σερρών.
Το 1941 κατά την διάρκεια της κατοχής εκδιώχθηκε από τους Βουλγάρους κατακτητές καθώς ο ίδιος δεν θέλησε σε καμία περίπτωση να συνεργαστεί μαζί τους, και κατέφυγε στην Νιγρίτα, όπου εκδιώχθηκε και από εκεί, και κατέφυγε και πάλι στα Πλατανάκια Σιδηροκάστρου που ήταν υπό γερμανική κατοχή.Ένα χρόνο αργότερα, όταν η κατάσταση άρχισε να χειροτερεύει και εκεί, ζήτησε καταφύγιο στην Θεσσαλονίκη. Στην Θεσσαλονίκη τοποθετήθηκε ως εφημέριος στο Νεκροταφείο της Αγίας Παρασκευής. Ο π.Αθανάσιος Φαρμακόπουλος ήταν χαρακτήρας ζωηρός, γεμάτος παλμό και επιβλητικός, με ψυχή ενθουσιώδη, και στον λόγο του ήταν ευθύς και καυστικός, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα στα κηρύγματά του να ενθουσιάζει τον κόσμο και να τον ξεσηκώνει κατά των κατακτητών.
Πῶς ὁ Οἰκουμενισμὸς διεμορφώθη εἰς τάς ΗΠΑ μέ τήν βοήθειαν τῆς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας.ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΛΙΤ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣὉ Οἰκουμενισμὸς θριαμβεύει, διότι πανίσχυροι οἰκονομικοὶ παράγοντες, μὲ τεραστίαν ἐπιρροὴν εἰς τὴν πολιτικήν, προσφέρουν ἀμέριστον ὑποστήριξιν καὶ πλουσίαν χρηματοδότησιν.Γράφουν ὁ Γέρων Παΐσιος Καρεώτηςκαὶ ὁ Μοναχὸς Ἐπιφάνιος ΚαψαλιώτηςΜὲ μεγάλην ἐπιτυχίαν ἔγινε τὴν 24ην Ὀκτωβρίου εἰς τὴν Ρώμην, ἡ παρουσίασις τοῦ νέου βιβλίου τῶν ἐκδόσεων «Θέωσις», τῆς ἀδελφῆς Ὀλυμπίας Fronzoni, ἡ ὁποία πραγματοποιήθη μὲ τὴν συνεργασίαν τοῦ συνεργάτου τοῦ Ο.Τ. κ. Γεωργίου Καραλῆ, μὲ τίτλον «Ὀρθόδοξος Ἐκκλησιολογία καὶ Οὐκρανικὸ Σχίσμα». Εἰς τὴν ἐκδήλωσιν παρευρέθη πλῆθος κόσμου, Ὀρθόδοξοι Ἰταλοί, Ρῶσοι, Βούλγαροι καὶ Ρουμάνοι, οἱ ὁποῖοι διαβιοῦν εἰς τὴν Ἰταλίαν. Κατὰ τὴν ἐκδήλωσιν παρουσιάσθησαν πέντε εἰσηγήσεις, αἱ ὁποῖαι εἶχον ἀναφορὰν εἰς τὴν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὸ Οὐκρανικὸν ζήτημα.Ἡ εἰσήγησις, τὴν ὁποίαν παρουσίασεν ἡ ἐφημερὶς Ὀρθόδοξος Τύπος, ἐδημοσιεύθη εἰς τὸ προηγούμενον φύλλον, μὲ τίτλον «Το Φανάρι υπό την πλήρη εποπτείαν της αμερικανικής διπλωματίας». Εἰς τὸ παρὸν φύλλον δημοσιεύομεν τὴν εἰσήγησιν τοῦ Γέροντος Παϊσίου Καρεώτου καὶ τοῦ μοναχοῦ Ἐπιφανίου Καψαλιώτου, ἐνῶ εἰς τὰ ἑπόμενα φύλλα θὰ παρουσιασθοῦν αἱ εἰσηγήσεις τῶν κ. Γεωργίου Καραλῆ καὶ Βασιλείου Τουλουμτζῆ, καθὼς ἐπίσης καὶ ἡ εἰσήγησις τοῦ ἱερομονάχου Διονυσίου Σιλιόνοφ, ἡ ὁποία ἔγινε διαδικτυακῶς.Νὰ ἀναφερθῆ ὅτι εἰς τὴν ἐκδήλωσιν ἦτο ἔντονον τὸ αἴσθημα τῆς ἀδελφικῆς ἀγάπης, τὸ ὁποῖον διακατεῖχεν ὅλους τοὺς παρευρισκομένους καὶ τῆς ἀγάπης καὶ τοῦ σεβασμοῦ πρὸς τοὺς εἰσηγητάς. Ἐπίσης, ἐπεβεβαιώθη διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν ἡ ἐκτίμησις πρὸς τὴν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», τὴν ὁποίαν ὅλοι ἐγνώριζον, ὡς ἕνα ἔντυπον Ὀρθόδοξον, Παραδοσιακὸν καὶ Ἀγωνιστικόν. Ἐκ τῆς θέσεως ταύτης νὰ εὐχαριστήσωμεν τοὺς διοργανωτὰς τῆς ἐκδηλώσεως διὰ τὴν εὐγενῆ καλωσύνην νὰ προσκαλέσουν τὸν Ο.Τ. νὰ παρουσιάση τὰς σκέψεις του. Νὰ εὐχηθῶμεν ὁ Κύριός μας νὰ προστατεύη καὶ νὰ χαριτώνη τοὺς συντελεστὰς τοῦ Ἐκδοτικοῦ Οἴκου «Θέωσις», εἰς τὸ δύσκολον ἔργον τους νὰ διαδώσουν τὴν Ὀρθοδοξίαν εἰς τὸ κέντρον τοῦ παπισμοῦ, τὴν Ἰταλίαν καὶ νὰ συνεχίσουν ἐπιτυχῶς τὰς ἐκδόσεις τους.* * *Τὸν Ὀρθόδοξο Κόσμο συγκλονίζει τὸ Οὐκρανικὸ ζήτημα: ἕνας -κατ’ οὐσίαν- ἀδελφοκτόνος ἐμφύλιος πόλεμος, ποὺ ἔλαβε τὴν τελικὴ μορφή του μετὰ τὴν ἐπικράτηση τῆς Νεοναζιστικῆς ἰδεολογίας στὴν Οὐκρανία, κάτι ποὺ ἔγινε κατορθωτὸ νὰ συμβεῖ, λόγῳ τῆς βαθειᾶς ἐμπλοκῆς τῆς Δύσης σ΄ αὐτήν.
Χριστιανός θά πῆ νά ἐπιθυμῶ νά γίνω Ἀπόστολος Παῦλος!Γράφει ὁ Πρεσβύτερος π. Γεράσιμος ΒουρνᾶςΣέ αὐτή τή ζωή ὑπάρχουν δύο δρόμοι, μεταξύ τῶν ὁποίων ἔχουμε νά ἐπιλέξουμε. Ἀπό τήν μιά πλευρά ἡ Ἐκκλησία μας, πού δέν κοροϊδεύει τούς ἀνθρώπους, καί πού μᾶς λέει πώς, ἄν θέλουμε νά γίνουμε μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί νά ἀποκτήσουμε τήν στάση ζωῆς Του, θά πρέπει νά βαδίσουμε τήν «στενή καί τεθλιμμένην» ὁδό, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στήν τελεία Χαρά καί σχέση μέ Ἐκεῖνον. Ἀπό τήν ἄλλη, ὁ κόσμος ὑπόσχεται μιά ζωή ἄνετη, πού ἐν τέλει ὅμως ὁδηγεῖ ἀναπόφευκτα στήν θλίψη καί στήν κατάθλιψη.Δυστυχῶς, μιά μεγάλη κατηγορία ἀνθρώπων, προσπαθεῖ νά συνδυάσει αὐτούς τούς δύο δρόμους. Οὐσιαστικά αὐταπατᾶται ὅτι μπορεῖ νά ζεῖ μέν μέ χριστιανικό ἔνδυμα, ἀλλά μέ κοσμικό τρόπο. Οἱ περισσότεροι ἀπό ὅσους αὐτοαποκαλοῦνται Χριστιανοί, προσέρχονται στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, γιατί ἐκεῖ νομίζουν ὅτι θά βροῦν χρήσιμες κατά κόσμον γνωριμίες καί θά ἔχουν τήν εὐκαιρία νά συνεχίζουν νά κάνουν ὅ,τι ἔκαναν καί ὡς κοσμικοί, κουτσομπολεύοντας, κατακρίνοντας, σχηματίζοντας ἰδιαίτερες κλίκες, ἤ ἀκόμη καί τολμῶντας ἀνερυθρίαστα νά πιστεύουν ὅτι τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ χρειάζεται διορθώσεις καί… ἐκσυγχρονισμό. Οἱ περισσότεροι ἔχουν μετατρέψει τούς Ναούς τοῦ Θεοῦ σέ κοσμικά σαλόνια! Κάθε Κυριακή ἀποτελεῖ μιά εὐκαιρία, ὄχι γιά νά ἔλθουν πιό κοντά στόν Χριστό καί στό ἦθος Του, ἀλλά γιά ξεγνοιασιά καί ἀλλοφροσύνη! Ἐνῷ θά περίμενε κανείς οἱ Χριστιανοί νά εἶναι πιό μετρημένοι, πιό συνετοί καί πιό ἥμεροι ἄνθρωποι, αὐτό πού ἀντιμετωπίζει, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, εἶναι ἄγρια θηρία ἕτοιμα νά κατασπαράξουν ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Ἄραγε, ποιά ἡ διαφορά ἀπό τούς χειρότερους κοσμικούς; Καμία, ἐκτός ἀπό τό θρησκευτικό λεξιλόγιο πού συνήθως χρησιμοποιεῖται, γιά νά προσδοθεῖ κῦρος στά ἀσεβῆ ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων ἔργα!
Ἐνάρετοι κληρικοί καί μισθωτοί ποιμένεςΤοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου ΤάτσηΠολλοὶ συνειδητοὶ χριστιανοὶ ἐνοχλοῦνται, ὅταν βλέπουν ἐνάρετους κληρικοὺς νὰ εἶναι ἀπομονωμένοι καὶ νὰ τοὺς ἀποφεύγουν οἱ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ καὶ συλλειτουργοί τους. Χωρὶς νὰ ἔχει συμβεῖ κάτι μεταξύ τους, τηροῦν μία στάση δυσεξήγητη. Τὸ ἴδιο κάνουν κι ἐκεῖνοι ποὺ ποτὲ δὲν ἐπικοινώνησαν μαζί τους, δὲν τοὺς γνωρίζουν, ἀλλὰ ἄκουσαν ἢ διάβασαν κάτι γι’ αὐτούς!Ὑπάρχει ἕνας προβληματισμὸς, γιατί συμβαίνει αὐτό. Ἂν γίνει ὅμως μία σύγκριση ἑνὸς εὐλαβοῦς κληρικοῦ κι ἑνὸς ἀνάξιου καὶ προκλητικοῦ κληρικοῦ, θὰ δοθεῖ ἡ ἐξήγηση. Ὁ πρῶτος εἶναι σοβαρὸς καὶ τιμᾶ τὴν ἱερωσύνη του μὲ τὸ νὰ τηρεῖ τὶς ἐντολὲς χωρὶς διακρίσεις καὶ μὲ τὸν προσωπικό του πνευματικὸ ἀγώνα ἀναζωπυρώνει τὸ χάρισμά του. Ἔχει σταθερότητα στὴ ζωή του καὶ στὰ ἱερατικά του καθήκοντα. Εἶναι ὁ στοργικὸς πνευματικὸς πατέρας, ποὺ προσφέρει ὅλες του τὶς δυνάμεις στὴ διακονία τοῦ ποιμνίου του μὲ ταπείνωση, προθυμία, ἀνιδιοτέλεια καὶ συναίσθηση τῶν ἀδυναμιῶν του. Μὲ τὸ λόγο του καὶ τὶς πράξεις του ὑπενθυμίζει στοὺς ἐνορίτες του ὅτι πρέπει νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ καταπολεμοῦν τὰ πάθη τους, ἀκολουθώντας τὰ ὅσα διδάσκει ἡ Ἐκκλησία. Ὅλα αὐτὰ δημιουργοῦν ἕνα καλὸ ὄνομα στοὺς ἀνθρώπους γι’ αὐτόν, χωρὶς νὰ τὸ ἐπιδιώκει ὁ ἴδιος.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Τὸ Ὑπουργεῖο Ψηφιακῆς Διακυβέρνησης ἄρχισε ἀπὸ τὸ βράδυ τῆς 6ης Νοεμβρίου 2025 νὰ στέλνει μαζικὰ μηνύματα μὲ τὸ ἠλεκτρονικὸ ταχυδρομεῖο σὲ 5.000.000 περίπου πολῖτες ποὺ εἶχαν ἀρνηθεῖ νὰ συμπράξουν στὴν δημιουργία τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ τους. Μὲ τὰ μηνύματα αὐτὰ ποὺ εἶναι πανομοιότυπα τὸ Ὑπουργεῖο γνωστοποιεῖ ὅτι: «ἡ διαδικασία ἔκδοσης τοῦ Προσωπικοῦ σας Ἀριθμοῦ ἔχει ὁλοκληρωθεῖ. Παρακαλοῦμε συνδεθεῖτε στὸ pa.gov.gr προκειμένου νὰ ἐνημερωθεῖτε γιὰ τὸν Προσωπικό σας Ἀριθμό.»Ἐν ὄψει αὐτοῦ λάβαμε σωρεία ἀγωνιωδῶν ἐρωτημάτων ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς Ἑλλάδος ποὺ ζητοῦν νὰ μάθουν τί νὰ κάνουν μὲ τὸ «ἰμέϊλ» αὐτό. Νὰ τὸ ἀνοίξουν; Νὰ τὸ σβήσουν; Νὰ μποῦν στὴν ἐφαρμογὴ pa .gov .gr γιὰ νὰ δοῦν... τὸν ἀριθμό τους; Μήπως αὐτὸ τὸν «ἐνεργοποιήσει» χωρὶς τὴ θέλησή τους;