Ο Χριστός κυβερνάει τον κόσμο!
Ομιλίες εσχατολογικού περιεχομένου
Του π. Συμεών ΚραγιόπουλουΚεφάλαιο: Στις ἡμέρες μας ἄρχισε ἡ ἀποστασία α
Νομίζω ὅτι εἶναι καλό σήμερα να διαβάσουμε το δεύτερο κεφάλαιο τῆς Β΄πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολῆς. Ἔτσι να τὰ ἀκούσουμε μιά φορά ἀκόμη, να τα φρεσκάρουμε, ὅσο γίνεται να τα κατα λάβουμε καί νὰ ὠφεληθοῦμε. Εἶναι μεγάλη ἀνάγκη να γνωρίζουμε τί λέει το Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, τί λέει ὁ Θεός εἴτε μέσα ἀπὸ τὰ εὐαγγέλια, εἴτε μέσα ἀπό τίς ἐπιστολές καί τίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ἀλλά καί μέσα ἀπὸ τὰ κείμενα τῶν ἁγίων πατέρων. Καί ὄχι ἁπλῶς νὰ μάθουμε, ἀλλά να τηροῦμε ὅλα αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἔτσι πολύ συγκεκριμένα λέει το Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καί περιμένει καὶ ζητεῖ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἀπὸ μᾶς.
Ἐπειδή καί ἄλλη φορά τὰ εἴπαμε ἐδῶ τὰ τοῦ δευτέρου κεφαλαίου τῆς Β΄ πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολῆς καὶ προσπαθήσαμε νὰ τὰ καταλάβουμε, νὰ τὰ ἐρμηνεύσουμε, μπορεῖ νὰ μᾶς φαίνονται γνωστα. Ἔ, ἐγώ σᾶς ἐξομολογούμαι: νομίζω ὅτι νά, τώρα, σήμερα τα διαβάζω πρώτη φορά καὶ ὅτι σήμερα ἔτσι μοῦ φαίνεται - τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ θὰ μᾶς φωτίσει ὄχι ἀπλῶς νὰ τὰ καταλάβουμε καλύτερα, ἀλλὰ νὰ νιώσουμε ὅτι σαν για πρώτη φορὰ νὰ τὰ ἀκοῦμε, να τα διαβάζουμε.
Ἡ ἀποστασία: μια οὐσία ναρκωτική
Διαβάζω ἀπό τή μετάφραση:
Άδελφοί, σχετικά με την παρουσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ τὴ σύναξή μας κοντά του, σᾶς παρακαλοῦμε. Δηλαδή ὅταν ἐμφανιστεῖ ὁ Κύριος, θά μᾶς μαζέψει ὅλους κοντά του, θα γίνει ἡ τελική κρίση καὶ θὰ πεῖ σὲ ἄλλους δεῦτε οἱ εὐλογημένοι, καὶ σὲ ἄλλους πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ. Το σᾶς παρακαλοῦμε ἐδῶ σημαίνει: Ἔχετε ὑπ' ὄψιν σας αὐτὰ ποὺ θὰ πῶ. Σχετικά με την παρουσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί μέ τή σύναξή μας κοντά του τότε που θὰ μᾶς καλέσει κοντά του ὁ Κύριος - ἔχω λοιπόν νὰ σᾶς πῶ τὰ ἐξῆς: Μήν ἀφήνετε νὰ σᾶς σαλεύουν τόσο γρήγορα το μυαλό, οὔτε νὰ σᾶς ἀναστατώνουν ὅσοι ἰσχυρίζονται ὅτι τάχα φτάνει ὅπου να 'ναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου. Σάν δηλαδή ὁ ἀπόστολος Παῦλος νὰ εἶναι στις ἡμέρες μας καί βλέπει ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐπηρεάζονται πολύ εὔκολα και σαλεύει το μυαλό τους πολύ εὔκολα και πιστεύουν στο ἕνα καί στο ἄλλο.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐδῶ εἶναι κατηγορηματικός. Μήν ἀφήνετε νὰ σᾶς σαλεύουν τόσο γρήγορα τό μυαλό. Καί δέν τὰ λέει τυχαία αὐτὰ ὁ ἀπόστολος. Καί ἄλλα πράγματα κάνουν οἱ χριστιανοί, που παρασύρεται ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλο καί καθόλου δέν διερωτῶνται μήπως σφάλλουν, μήπως παρασύρονται ἁπλῶς ἀπό συναισθηματισμούς καί δὲν ὁδηγοῦνται ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ. Μήν ἀφήνετε νὰ σᾶς σαλεύουν τόσο γρήγορα τό μυαλό, οὔτε νὰ σᾶς ἀναστατώνουν ὅσοι ἰσχυρίζο νται ὅτι τάχα φτάνει ὅπου να 'ναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου. Εἶναι ἀκριβῶς ὅ,τι χρειάζεται νὰ πεῖ, ναί, ὅ,τι θα χρειαζόταν νὰ ἔλεγε καί σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Μήν τους πιστεύετε ὅταν ἐπικαλοῦνται εἴτε ἀποκάλυψη τοῦ Πνεύματος εἴτε λόγια ἢ ἐπιστολή πού προέρχονται δῆθεν ἀπό μᾶς. Μήν τοὺς πιστεύετε, ὅταν λένε ὅτι τοὺς ἀποκάλυψε το Πνεῦμα τὸ Αγιο ἤ ὅταν λένε ὅτι ἔχουν ὑπ' ὄψιν τους λόγια ἤ ἐπιστολή ἀπὸ μᾶς τοὺς ἴδιους. Μήν τους πιστεύετε. Θὰ σᾶς πῶ, λέει, τί θὰ γίνει, και ὕστερα θα συμβεῖ αὐτό. Ἑπομένως, μήν ἀκοῦτε τὸν ἕνα καί τόν ἄλλο. Κανείς μή σᾶς ἐξαπατήσει μέ κανέναν τρόπο. Εἴτε τὰ πεῖ κάποιος ἔτσι, εἴτε τὰ πεῖ ἀλλιῶς, εἴτε παρουσιάσει, ἄς ποῦμε, θαυμαστά πράγματα, μήν τους πιστεύετε. Καί γιατί εἶναι τόσο κατηγορηματικός ὁ ἀπόστολος Παῦλος; «Μή σᾶς ἐξαπατήσουν, μή σᾶς πλανήσουν, μή σᾶς παρασύρουν...» Γιατί εἶναι τόσο κατηγορηματικός; Γιατί δέν θά ἔρθει ἡ ἡμέρα ἐκείνη -δέν πρόκειται νά ἔρθει· ξεκαθαρισμένα πράγματα-ἄν πρῶτα δέν γίνει ἡ ἀποστασία καί δέν φανερωθεῖ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας.
Ἂν πρῶτα δέν γίνει ἡ ἀποστασία. Ἡ ἀποστασία πρέπει νὰ εἶναι ἐδῶ αὐτό τό ὁποῖο ἀρχίζει νὰ διαφαίνεται· σήμερα τουλάχιστον θα μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι ἀρχίζει να διαφαίνεται ἕνα τέτοιο πράγ μα. Τί δηλαδή; Ὅτι οἱ ἄνθρωποι εἶναι σάν να τους βάζει, σάν να τους κάνει κάποιος ἔνεση, σὰν νὰ τοὺς δίνει μια οὐσία, ἕνα κάτι που τους κάνει να γίνονται ἀποστάτες. Δηλαδή, ὅπως λέμε συχνά, ἄλλο εἶναι νὰ ἁμαρτήσεις και να το νιώθεις αὐτό... Ἄνθρωπος ἀδύνατος εἶσαι, ἁμάρτησες· ἀλλὰ ἔχεις μιὰ ἐπίγνωση μέσα σου, ἔχεις μια τύψη, ἔχεις μια ντροπή, ας πούμε, και λές: «Πῶς τὸ ἔκανα αὐτό;» Κι ἂν ἀκόμη δέν φτάνεις στο σημείο νὰ πεῖς: «Τι κάνω;», ὥστε νὰ μετανοήσεις καὶ νὰ ἀλλάξεις ζωή, ἔχεις ὅμως λίγο πολύ μια ανησυχία μέσα σου καί κρύβεσαι. Κρύβεσαι ὄχι μὲ τὴν ἔννοια ὅτι τάχα εἶσαι ὑποκριτής, ἀλλά διασώζεις μια τσίπα μέσα σου, μιά ντροπή, ἕνα κάτι στοιχειώδες ὅτι ἁμάρ τησες.
Ἡ ἀποστασία εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἀπουσία αὐτοῦ τοῦ πράγματος. Οὔτε ὁ διάβολος δέν κάνει ἔτσι! Ὁ διάβολος μπορεῖ νὰ εἶναι πολύ ἀρνητικός καί νά μήν ἔχει μετάνοια μέσα του, ὡστόσο ὅμως ἔχει μιά αἴσθηση ὅτι ὑπάρχει ὁ Θεός καί ὅτι τὸν περιμένει τιμωρία, τον περιμένει καταδίκη. Ὁ διάβολος ἔχει αὐτὴ τὴν αἴσθηση. Δέν μπορεῖ νὰ ξεφύγει ἀπό αὐτό. Ἐνῶ ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θὰ κυριευθοῦν ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἀποστασία, καρφί δέν θά τους καίγεται. Πρέπει να λάβουμε ὑπ' ὄψιν μας ὅτι αὐτὸ ἄρχισε νὰ συμβαίνει στις ἡμέρες μας. Δέν ἦρθε ἀκόμη ἐκείνη ἡ ὥρα, να ποῦμε: «Ἄ, ἦρθε, ἔρχεται ὁ ἀντίχριστος, ἔρχεται ὁ Κύριος· Δευτέρα Παρουσία» -δέν ξέρουμε πότε, αὐτὸ τὸ ξέρει ὁ Κύριος- ὅμως μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἄρχισε ἡ ἀποστασία. Καί αὐτό πρέπει να προσέξουμε καί ὄχι νὰ ἀσχολούμαστε με τὸ «ἔρχεται ὁ ἀντίχριστος, δὲν ἦρθε, πότε θὰ ἔρθει, ἀπὸ ποὺ ἔρχεται». Αὐτά εἶναι ἐκτός θέματος, ἄς ποῦμε, δὲν εἶναι γιὰ σένα αὐτά, ἄσ' τα· θα κανονίσει ὁ Θεός πότε θὰ ἔρθει το καθετί. Ἐσύ ὅμως να προσέξεις μήπως ἔχεις αὐτὸ τὸ πνεῦμα τῆς ἀποστασίας. Ὅπως παίρνουν οἱ ναρκομανεῖς τὸ ναρκωτικό, τίς οὐσίες αὐτές καὶ γίνονται κάτι ἄλλο, ὅ,τι δηλαδή τούς κάνουν οἱ οὐσίες αὐτές. Ἂν δεῖς κάποιον ναρκομανή, καί νὰ μὴν ξέρεις ἂν παίρνει ἢ δέν παίρνει ναρκωτικό, τον καταλαβαίνεις ἀμέσως· χειρότερα καί ἀπό μεθυσμένος εἶναι. Ὁ μεθυσμένος ἄν ξεμεθύσει, εἶναι διαφορετικά· αὐτός εἶναι μονίμως ὑπὸ τὴν ἐπήρεια αὐτῆς τῆς οὐσίας, τοῦ ναρκωτικού.
Ἐδῶ ὅμως ἔχουμε ἄλλου είδους ναρκωτικό καὶ δὲν μᾶς καίγεται καρφί, ἄν ἐπιτρέπεται νὰ πῶ πάλι, καί κυνηγοῦμε ἁπλῶς τὰ ναρκωτικά. Ναί, οἱ νέοι παίρνουν ναρκωτικά, χάνονται οἱ νέοι... Ε, χάνουν ἁπλῶς τὴ ζωή τους, δέν ἀποκλείεται ὅμως γιὰ κάποιους ἀπό αὐτοὺς ὁ Θεός να δώσει μετάνοια, καὶ νὰ ποῦν: «Θεέ μου, τί ἔκανα; Συγχώρησέ με». Ὅταν φτάνει ὁ ἄνθρωπος στο ἀμήν, λίγο κάτι να διασωζει μέσα του, θὰ πεῖ: «Θεέ μου, σώσε με κι ἐμένα». Καί δέν ξέρουμε τι γίνεται. Ὁ ἄλλος ὅμως που παίρνει τὴν οὐσία αὐτή τη ναρκωτική, ποὺ εἶναι ἡ ἀποστασία, τί θα γίνει;
Συνεχίζεται
Νομίζω ὅτι εἶναι καλό σήμερα να διαβάσουμε το δεύτερο κεφάλαιο τῆς Β΄πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολῆς. Ἔτσι να τὰ ἀκούσουμε μιά φορά ἀκόμη, να τα φρεσκάρουμε, ὅσο γίνεται να τα κατα λάβουμε καί νὰ ὠφεληθοῦμε. Εἶναι μεγάλη ἀνάγκη να γνωρίζουμε τί λέει το Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, τί λέει ὁ Θεός εἴτε μέσα ἀπὸ τὰ εὐαγγέλια, εἴτε μέσα ἀπό τίς ἐπιστολές καί τίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ἀλλά καί μέσα ἀπὸ τὰ κείμενα τῶν ἁγίων πατέρων. Καί ὄχι ἁπλῶς νὰ μάθουμε, ἀλλά να τηροῦμε ὅλα αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἔτσι πολύ συγκεκριμένα λέει το Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καί περιμένει καὶ ζητεῖ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἀπὸ μᾶς.
Ἐπειδή καί ἄλλη φορά τὰ εἴπαμε ἐδῶ τὰ τοῦ δευτέρου κεφαλαίου τῆς Β΄ πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολῆς καὶ προσπαθήσαμε νὰ τὰ καταλάβουμε, νὰ τὰ ἐρμηνεύσουμε, μπορεῖ νὰ μᾶς φαίνονται γνωστα. Ἔ, ἐγώ σᾶς ἐξομολογούμαι: νομίζω ὅτι νά, τώρα, σήμερα τα διαβάζω πρώτη φορά καὶ ὅτι σήμερα ἔτσι μοῦ φαίνεται - τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ θὰ μᾶς φωτίσει ὄχι ἀπλῶς νὰ τὰ καταλάβουμε καλύτερα, ἀλλὰ νὰ νιώσουμε ὅτι σαν για πρώτη φορὰ νὰ τὰ ἀκοῦμε, να τα διαβάζουμε.
Ἡ ἀποστασία: μια οὐσία ναρκωτική
Διαβάζω ἀπό τή μετάφραση:
Άδελφοί, σχετικά με την παρουσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ τὴ σύναξή μας κοντά του, σᾶς παρακαλοῦμε. Δηλαδή ὅταν ἐμφανιστεῖ ὁ Κύριος, θά μᾶς μαζέψει ὅλους κοντά του, θα γίνει ἡ τελική κρίση καὶ θὰ πεῖ σὲ ἄλλους δεῦτε οἱ εὐλογημένοι, καὶ σὲ ἄλλους πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ. Το σᾶς παρακαλοῦμε ἐδῶ σημαίνει: Ἔχετε ὑπ' ὄψιν σας αὐτὰ ποὺ θὰ πῶ. Σχετικά με την παρουσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί μέ τή σύναξή μας κοντά του τότε που θὰ μᾶς καλέσει κοντά του ὁ Κύριος - ἔχω λοιπόν νὰ σᾶς πῶ τὰ ἐξῆς: Μήν ἀφήνετε νὰ σᾶς σαλεύουν τόσο γρήγορα το μυαλό, οὔτε νὰ σᾶς ἀναστατώνουν ὅσοι ἰσχυρίζονται ὅτι τάχα φτάνει ὅπου να 'ναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου. Σάν δηλαδή ὁ ἀπόστολος Παῦλος νὰ εἶναι στις ἡμέρες μας καί βλέπει ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐπηρεάζονται πολύ εὔκολα και σαλεύει το μυαλό τους πολύ εὔκολα και πιστεύουν στο ἕνα καί στο ἄλλο.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐδῶ εἶναι κατηγορηματικός. Μήν ἀφήνετε νὰ σᾶς σαλεύουν τόσο γρήγορα τό μυαλό. Καί δέν τὰ λέει τυχαία αὐτὰ ὁ ἀπόστολος. Καί ἄλλα πράγματα κάνουν οἱ χριστιανοί, που παρασύρεται ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλο καί καθόλου δέν διερωτῶνται μήπως σφάλλουν, μήπως παρασύρονται ἁπλῶς ἀπό συναισθηματισμούς καί δὲν ὁδηγοῦνται ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ. Μήν ἀφήνετε νὰ σᾶς σαλεύουν τόσο γρήγορα τό μυαλό, οὔτε νὰ σᾶς ἀναστατώνουν ὅσοι ἰσχυρίζο νται ὅτι τάχα φτάνει ὅπου να 'ναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου. Εἶναι ἀκριβῶς ὅ,τι χρειάζεται νὰ πεῖ, ναί, ὅ,τι θα χρειαζόταν νὰ ἔλεγε καί σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Μήν τους πιστεύετε ὅταν ἐπικαλοῦνται εἴτε ἀποκάλυψη τοῦ Πνεύματος εἴτε λόγια ἢ ἐπιστολή πού προέρχονται δῆθεν ἀπό μᾶς. Μήν τοὺς πιστεύετε, ὅταν λένε ὅτι τοὺς ἀποκάλυψε το Πνεῦμα τὸ Αγιο ἤ ὅταν λένε ὅτι ἔχουν ὑπ' ὄψιν τους λόγια ἤ ἐπιστολή ἀπὸ μᾶς τοὺς ἴδιους. Μήν τους πιστεύετε. Θὰ σᾶς πῶ, λέει, τί θὰ γίνει, και ὕστερα θα συμβεῖ αὐτό. Ἑπομένως, μήν ἀκοῦτε τὸν ἕνα καί τόν ἄλλο. Κανείς μή σᾶς ἐξαπατήσει μέ κανέναν τρόπο. Εἴτε τὰ πεῖ κάποιος ἔτσι, εἴτε τὰ πεῖ ἀλλιῶς, εἴτε παρουσιάσει, ἄς ποῦμε, θαυμαστά πράγματα, μήν τους πιστεύετε. Καί γιατί εἶναι τόσο κατηγορηματικός ὁ ἀπόστολος Παῦλος; «Μή σᾶς ἐξαπατήσουν, μή σᾶς πλανήσουν, μή σᾶς παρασύρουν...» Γιατί εἶναι τόσο κατηγορηματικός; Γιατί δέν θά ἔρθει ἡ ἡμέρα ἐκείνη -δέν πρόκειται νά ἔρθει· ξεκαθαρισμένα πράγματα-ἄν πρῶτα δέν γίνει ἡ ἀποστασία καί δέν φανερωθεῖ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας.
Ἂν πρῶτα δέν γίνει ἡ ἀποστασία. Ἡ ἀποστασία πρέπει νὰ εἶναι ἐδῶ αὐτό τό ὁποῖο ἀρχίζει νὰ διαφαίνεται· σήμερα τουλάχιστον θα μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι ἀρχίζει να διαφαίνεται ἕνα τέτοιο πράγ μα. Τί δηλαδή; Ὅτι οἱ ἄνθρωποι εἶναι σάν να τους βάζει, σάν να τους κάνει κάποιος ἔνεση, σὰν νὰ τοὺς δίνει μια οὐσία, ἕνα κάτι που τους κάνει να γίνονται ἀποστάτες. Δηλαδή, ὅπως λέμε συχνά, ἄλλο εἶναι νὰ ἁμαρτήσεις και να το νιώθεις αὐτό... Ἄνθρωπος ἀδύνατος εἶσαι, ἁμάρτησες· ἀλλὰ ἔχεις μιὰ ἐπίγνωση μέσα σου, ἔχεις μια τύψη, ἔχεις μια ντροπή, ας πούμε, και λές: «Πῶς τὸ ἔκανα αὐτό;» Κι ἂν ἀκόμη δέν φτάνεις στο σημείο νὰ πεῖς: «Τι κάνω;», ὥστε νὰ μετανοήσεις καὶ νὰ ἀλλάξεις ζωή, ἔχεις ὅμως λίγο πολύ μια ανησυχία μέσα σου καί κρύβεσαι. Κρύβεσαι ὄχι μὲ τὴν ἔννοια ὅτι τάχα εἶσαι ὑποκριτής, ἀλλά διασώζεις μια τσίπα μέσα σου, μιά ντροπή, ἕνα κάτι στοιχειώδες ὅτι ἁμάρ τησες.
Ἡ ἀποστασία εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἀπουσία αὐτοῦ τοῦ πράγματος. Οὔτε ὁ διάβολος δέν κάνει ἔτσι! Ὁ διάβολος μπορεῖ νὰ εἶναι πολύ ἀρνητικός καί νά μήν ἔχει μετάνοια μέσα του, ὡστόσο ὅμως ἔχει μιά αἴσθηση ὅτι ὑπάρχει ὁ Θεός καί ὅτι τὸν περιμένει τιμωρία, τον περιμένει καταδίκη. Ὁ διάβολος ἔχει αὐτὴ τὴν αἴσθηση. Δέν μπορεῖ νὰ ξεφύγει ἀπό αὐτό. Ἐνῶ ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θὰ κυριευθοῦν ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἀποστασία, καρφί δέν θά τους καίγεται. Πρέπει να λάβουμε ὑπ' ὄψιν μας ὅτι αὐτὸ ἄρχισε νὰ συμβαίνει στις ἡμέρες μας. Δέν ἦρθε ἀκόμη ἐκείνη ἡ ὥρα, να ποῦμε: «Ἄ, ἦρθε, ἔρχεται ὁ ἀντίχριστος, ἔρχεται ὁ Κύριος· Δευτέρα Παρουσία» -δέν ξέρουμε πότε, αὐτὸ τὸ ξέρει ὁ Κύριος- ὅμως μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἄρχισε ἡ ἀποστασία. Καί αὐτό πρέπει να προσέξουμε καί ὄχι νὰ ἀσχολούμαστε με τὸ «ἔρχεται ὁ ἀντίχριστος, δὲν ἦρθε, πότε θὰ ἔρθει, ἀπὸ ποὺ ἔρχεται». Αὐτά εἶναι ἐκτός θέματος, ἄς ποῦμε, δὲν εἶναι γιὰ σένα αὐτά, ἄσ' τα· θα κανονίσει ὁ Θεός πότε θὰ ἔρθει το καθετί. Ἐσύ ὅμως να προσέξεις μήπως ἔχεις αὐτὸ τὸ πνεῦμα τῆς ἀποστασίας. Ὅπως παίρνουν οἱ ναρκομανεῖς τὸ ναρκωτικό, τίς οὐσίες αὐτές καὶ γίνονται κάτι ἄλλο, ὅ,τι δηλαδή τούς κάνουν οἱ οὐσίες αὐτές. Ἂν δεῖς κάποιον ναρκομανή, καί νὰ μὴν ξέρεις ἂν παίρνει ἢ δέν παίρνει ναρκωτικό, τον καταλαβαίνεις ἀμέσως· χειρότερα καί ἀπό μεθυσμένος εἶναι. Ὁ μεθυσμένος ἄν ξεμεθύσει, εἶναι διαφορετικά· αὐτός εἶναι μονίμως ὑπὸ τὴν ἐπήρεια αὐτῆς τῆς οὐσίας, τοῦ ναρκωτικού.
Ἐδῶ ὅμως ἔχουμε ἄλλου είδους ναρκωτικό καὶ δὲν μᾶς καίγεται καρφί, ἄν ἐπιτρέπεται νὰ πῶ πάλι, καί κυνηγοῦμε ἁπλῶς τὰ ναρκωτικά. Ναί, οἱ νέοι παίρνουν ναρκωτικά, χάνονται οἱ νέοι... Ε, χάνουν ἁπλῶς τὴ ζωή τους, δέν ἀποκλείεται ὅμως γιὰ κάποιους ἀπό αὐτοὺς ὁ Θεός να δώσει μετάνοια, καὶ νὰ ποῦν: «Θεέ μου, τί ἔκανα; Συγχώρησέ με». Ὅταν φτάνει ὁ ἄνθρωπος στο ἀμήν, λίγο κάτι να διασωζει μέσα του, θὰ πεῖ: «Θεέ μου, σώσε με κι ἐμένα». Καί δέν ξέρουμε τι γίνεται. Ὁ ἄλλος ὅμως που παίρνει τὴν οὐσία αὐτή τη ναρκωτική, ποὺ εἶναι ἡ ἀποστασία, τί θα γίνει;
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου