Fabrizio Fratus - 19 Οκτωβρίου 2025
Πηγή: Οι Ταλιμπάν
Για πάνω από έναν αιώνα, μας λένε ότι η ζωή προέκυψε τυχαία, ότι οι άνθρωποι κατάγονται από πρωτεύοντα θηλαστικά και ότι όλα όσα υπάρχουν είναι προϊόν τυφλής, μηχανικής εξέλιξης. Αλίμονο σε όποιον αμφιβάλλει γι' αυτό: η θεωρία του Δαρβίνου έχει γίνει δόγμα. Δεν μπορεί να συζητηθεί, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, δεν μπορεί καν να απαιτηθεί απόδειξη. Γιατί; Επειδή δεν βρισκόμαστε πλέον στη σφαίρα της επιστήμης, αλλά της ιδεολογικής πίστης. Ο Δαρβινισμός έχει γίνει η κοσμική θρησκεία της μονόδρομης σκέψης, μια αφήγηση που επιβάλλεται για να αντικαταστήσει την αίσθηση του μυστηρίου, του σκοπού και της υπέρβασης με έναν άψυχο υλισμό. Δεν εξηγεί τη ζωή· την αδειάζει. Δεν μας ανοίγει στη γνώση· κλείνει το μυαλό μας. Δεν μας απελευθερώνει· μας υποβιβάζει σε ένα βιολογικό ατύχημα. Οι υπερασπιστές του, που παρουσιάζονται ως υπέρμαχοι της λογικής, στην πραγματικότητα κάνουν ακριβώς αυτό για το οποίο επέκριναν την Εκκλησία των Σκοτεινών Αιώνων: επιβάλλουν δόγμα και φιμώνουν τους αιρετικούς. Όποιος τολμά να πει ότι το σύμπαν παρουσιάζει μια τάξη, ότι η ζωή είναι πολύ περίπλοκη για να είναι τυχαία ή ότι οι πληροφορίες που περιέχονται στο DNA προϋποθέτουν νοημοσύνη, στιγματίζεται αμέσως ως «αντιεπιστημονικός». Αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική: η θεωρία της εξέλιξης δεν είναι ένας επιστημονικός νόμος, είναι ένα ιδεολογικό κατασκεύασμα. Βασίζεται σε μη επαληθεύσιμες υποθέσεις, λογικά άλματα και μια κοσμοθεωρία που απορρίπτει την ιδέα ενός σχεδιασμού a priori. Όχι επειδή η επιστήμη το αρνείται, αλλά επειδή η αναγνώρισή του θα σήμαινε την παραδοχή ενός ορίου, και ίσως ακόμη και ενός Δημιουργού. Και αυτό, στην εποχή του απόλυτου ναρκισσισμού και του ανθρώπου πού πιστεύει ότι είναι Θεός, είναι απαράδεκτο. Το πρόβλημα δεν είναι η επιστήμη, η οποία παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα εργαλεία γνώσης που ανέπτυξε ποτέ ο άνθρωπος, αλλά η ιδεολογική της χρήση. Ο εξελικτικός ιερέας έχει γίνει ένας πολιτιστικός Δούρειος Ίππος: χρησιμεύει για να δικαιολογήσει έναν κόσμο χωρίς σκοπό, χωρίς τάξη, χωρίς αλήθεια. Ένας κόσμος όπου όλα είναι σχετικά, όπου ο άνθρωπος είναι απλώς ένα χημικό προϊόν και όπου η οικονομική, πολιτική και τεχνολογική δύναμη μπορεί τελικά να διαμορφώσει την πραγματικότητα όπως θέλει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτή η θεωρία υπερασπίζεται τόσο οργισμένα: όχι επειδή είναι αληθινή, αλλά επειδή είναι χρήσιμη. Χρησιμεύει στη διατήρηση μιας κουλτούρας χωρίς ρίζες, στη διαγραφή της έννοιας της ευθύνης και στην επιβολή ενός μοντέλου κοινωνίας όπου ο άνθρωπος δεν λογοδοτεί πλέον σε τίποτα ανώτερο. Όσοι σήμερα ζητούν την επανέναρξη της συζήτησης δεν είναι θρησκευόμενοι φανατικοί, αλλά ρεαλιστές. Απαιτούν η επιστήμη να επιστρέψει στο να είναι επιστήμη, όχι ιδεολογία, και ο άνθρωπος να επιστρέψει στο να βλέπει τη ζωή ως ένα οργανωμένο μυστήριο, όχι ως άσκοπο χάος. Επειδή ο πραγματικός εχθρός της γνώσης δεν είναι η πίστη, αλλά η αλαζονεία εκείνων που πιστεύουν ότι τα ξέρουν όλα. Ίσως ήρθε η ώρα να το πούμε ξεκάθαρα: ο Δαρβινισμός δεν απελευθέρωσε τον άνθρωπο, απλώς τον αλυσόδεσε σε μια νέα δεισιδαιμονία, αυτή της απόλυτης τύχης. Και όσοι υπερασπίζονται την ελευθερία της σκέψης σήμερα έχουν καθήκον να επαναστατήσουν και εναντίον αυτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου