Operacja Ostatni dinozaur

Autor: Jørn Lier Horst

Tytuł: Operacja Ostatni dinozaur

Tłumaczenie: Tunkiel Katarzyna

Ilustracje: Hans Jørgen Sandnesem

Wydawnictwo: Media Rodzina

Seria: Biuro Detektywistyczne nr 2

Liczba stron: 64 

Oprawa: twarda 

Data wydania: 2021

ISBN: 978-83-8008-275-5

 

Choć dinozaury wyginęły dawno temu, to wciąż o nich głośno. Teraz za sprawą Jørna Liera Horsta i jego książki dla dzieci Operacja Ostatni dinozaur. 

W końcu to tajna misja. (s. 4)

Biuro detektywistyczne nr 2 wyruszyło w teren, by rozwiązać kolejną zagadkę. Tiril, Olivier i pies Otto wyjechali z dziadkiem Franzem na tajną ekspedycję. Dokąd? Do położonej na uboczu doliny, gdzie miliony lat temu wędrowały dinozaury. Z kości prehistorycznych gadów stworzono dziesięć figurek dinozaurów i ozdobiono kamieniami szlachetnymi. Profesor Burum po latach badań i poszukiwań znalazł dziewięć. Na trop dziesiątego dinozaura śladami profesora wyrusza Biuro Detektywistyczne nr 2 i dziadek Franz.

Jaki jest kod do drzwi? (s. 15)

Operacja Niezłe ziółko

Autor: Jørn Lier Horst

Tytuł: Operacja Niezłe ziółko

Tłumaczenie: Tunkiel Katarzyna

Ilustracje: Hans Jørgen Sandnesem

Wydawnictwo: Media Rodzina

Seria: Biuro Detektywistyczne nr 2

Tom: 17

Liczba stron: 104

Oprawa: twarda 

Data wydania: 2021

ISBN: 978-83-8008-999-0

Książki z cyklu Biuro Detektywistyczne nr 2 (inna nazwa: Operacja) są mi znane. Sam autor też. Trzy lata temu miałam okazję być na spotkaniu z autorem w trakcie Festiwalu Kryminałów Granda w Poznaniu. Dziś kilka słów o Operacji Niezłe ziółko.

Ponownie udałam się do miasteczka Elvestad na spotkanie z Tiril, Olivierem i ich psem Ottonem, czyli z pracownikami Biura Detektywistycznego nr 2. Tym razem mali detektywi mają do czynienia z Fanny, irytującą dziewczynką z sąsiedztwa, która psoci, robi sobie żarty z innych. Teraz bawi się portfelem i nabiera innych. Tymczasem okazuje się, że w miasteczku ktoś kradnie ludziom portfele i zna kody do kart. W jaki sposób je poznaje? Tajemnica. W miasteczku grasuje kieszonkowiec. To sprawa dla Biura Detektywistycznego nr 2.

Doktor Tekla i bomby

Autor: Christian Unge

Tytuł: Przejdź przez wodę, krocz przez ogień

Tłumaczenie: Agata Teperek

Wydawnictwo: Wielka Litera

Seria: Tekla Berg

Tom: 1

Liczba stron: 493
Oprawa: miękka
Data wydania: 2020

ISBN: 978-83-8032-424-40 

Christian Unge to nowe nazwisko wśród autorów thrillerów skandynawskich. Jego thriller Przejdź przez wodę, krocz przez ogień to pierwszy tom trylogii Tekla Berg.

Ogłoszono stan kryzysowy! Wieżowiec Söder torn eksplodował. (s. 28)

W szpitalu im. Alfreda Nobla na SOR-ze pracuje Tekla Berg. Po wybuchu pożaru od razu jest skierowana do prowadzenia pierwszej grupy pomocy medycznej. Wygląda to na zamach terrorystyczny. Ostatnia wydobyta ofiara pożaru ma rozległe poparzenia. To prawdopodobnie jeden z terrorystów. W chwili przytomności szepcze: „Pływać”. Lekarkę atakuje lawina wspomnień, gdyż ranny wydaje jej się dziwnie znajomy… Czyżby to jej brat, którym miała się opiekować? Tekla zostaje lekarzem prowadzącym poparzonego. Policja chce go jak najszybciej przesłuchać.

Przemoc musi się wreszcie skończyć. (s. 54)

Uzbek Wiktor Umarow, wor kontrolujący handel heroiną w Sztokholmie i odpowiadający przed Federalną Służbą Bezpieczeństwa, ma nowy problem. Ktoś dźgnął nożem chłopaka z Red Bears. Prawdopodobnie sprawca był z Sieci Północy. Poleje się krew. Umarow bierze sprawę w swoje ręce, bo na synu się zawiódł. Marzy mu się, by jego dorosłe dzieci prowadziły legalny rodzinny biznes. Tymczasem przybywa osób zatrutych heroiną.

Jesteś bardzo osobliwą lekarką, Teklo. (s. 316)

Z miejsca polubiłam główną bohaterkę. Podziwiałam jej umiejętność pracy pod presją. Podejmowanie odważnych, nieprzewidywalnych, ryzykownych decyzji w sytuacji zagrożenia życia i kontrowersyjne metody leczenia mogą wydawać się szaleństwem i zagrozić jej karierze, lecz nie w wykonaniu Tekli. Ten idealny obraz lekarki burzy nałóg, co tylko podkreśla, że jest ona zwykłym człowiekiem. Ta intrygująca kobieta skrywa tajemnice. Pierwsza to fotograficzna pamięć. Chaotyczne obrazy atakują jej myśli, przepływają i powodują ogromne cierpienie. Tylko narkotykowe bomby pomagają je uporządkować i pozwalają lekarce funkcjonować. Druga wiąże się z jej bratem – Simon zaginął, nikt nie potrafi tego wyjaśnić. Wydarzenia i troska o brata powodują, że Tekla nadużywa amfetaminy.

Ty urodziłaś się w czepku, Sardor z naładowanym pistoletem. (s. 470)

Zbędni

Autor: Ninni Holmqvist

Tytuł: Jednostka

Tłumaczenie: Alicja Rosenau

Wydawnictwo: Editio

Liczba stron: 280
Oprawa: miękka
Data wydania: 2019

ISBN: 978-83-7554-310-0 

Nasze społeczeństwo się starzeje. Czynnik dzietności wciąż jest zbyt niski. Jaka przyszłość nas czeka? Oby nie taka, jaka w powieści Jednostka szwedzkiej pisarki Ninni Holmqvist.

Nazywam się Petra Runhede, jestem szefową Drugiej Jednostki Banku Rezerw Materiału Biologicznego. (s. 22)

To właśnie tu trafia pięćdziesięcioletnia bezdzietna Dorrit Weger. Jest zbędną. Dopiero tu w jednostce takie osoby jak Dorrit, Elsa, Annie, Sofia, Roy, Frederick doświadczą przynależności, poczucia wspólnoty z innymi osobami. Tu mają siebie nawzajem. Przez cztery dni zapoznają się z jednostką, a potem przechodzą wielki test zdrowotny. To on zadecyduje o ich przyszłości w jednostce, o długości ich pobytu w niej. W jednostce zbędni stają się użyteczni. Biorą udział w badaniach naukowych, poddawani są różnym testom i eksperymentom medycznym jak króliki doświadczalne. Co najważniejsze – stopniowo oddają swoje narządy potrzebującym, czyli osobom posiadającym dzieci. I tak aż do ostatecznej donacji.

Pomyśl, jaki luksus tu mamy mimo wszystko. (s. 44)

Mimo celu, w jakim znajdują się w jednostce, zbędni żyją w luksusie. Mieszkają w małych mieszkanka jednoosobowych, aczkolwiek naszpikowanych kamerami i mikrofonami, jak cała jednostka oddzielona od społeczeństwa. Zbędni mają bogatą ofertę sportową i kulturalną. Tu rozwijają swoje pasje i zainteresowania, tu mogą być sobą. Problemy finansowe ich nie dotyczą, gdyż bezpłatnie korzystają ze wszelkich dóbr. Mają być w dobrej formie, w dobrym zdrowiu dzięki świetnej opiece medycznej i innym pracownikom. Układ prosty, ale czy dobry?

Jaki jest sens życia? (s. 104)

In vino veritas

Autor: Kåre Halldén 

Tytuł: Szampan-führer   

Tłumaczenie: Anna Knapik

Wydawnictwo: REA

Liczba stron: 388
Oprawa: miękka
Data wydania: 2012

ISBN: 978-83-7544-438-4

Szampan-führer to opowieść o podstępie, miłości i śmierci z szampanem w tle sięgająca czasów drugiej wojny światowej. Doskonała książka dla miłośników kryminałów i dobrego wina! Co kryje się za nagłą śmiercią legendarnego kipera z Szampanii? Jakie odległe tajemnice skrywają piwnice francuskich winiarni?

Harald Poppe już prawie żałuje, że dał się skusić na wycieczkę koneserów wina do Épernay we Francji. Oczywiście lubi wino i szampana, ale przez większość czasu nie ma pojęcia, o czym mówi przewodniczka. Kiedy grupa zwiedza znaną winiarnię Cloët- Décleaux, Harald znajduje umierającego Anselme’a Guidota, legendarnego kipera, przez co nagle zostaje wciągnięty w historię, która zupełnie zmieni jego życie. Zanim Anselme Guidot odda ostatnie tchnienie w piwnicach winiarni, zdoła przekazać Haraldowi parę tajemniczych słów – słów, które doprowadzą go do pięknej wnuczki kipera, Isabelle. Razem niespodziewanie odkryją coś, co utwierdzi dziewczynę w przekonaniu, że śmierć jej dziadka nie była naturalna. Aby odnaleźć mordercę Anselme’a Guidota, wraz z Haraldem będą zmuszeni zagłębić się w krwawą historię Szampanii, która w czasie drugiej wojny światowej znajdowała się pod niemiecką okupacją.

Kåre Halldén to szwedzki pisarz i dziennikarz. W sanatorium wpadła mi w ręce jego książka Szampan-führer. Czytałam ją na raty przez dwa tygodnie, bo… nie miałam czasu czytać.

Harald westchnął półgłosem. Tak makabrycznego początku wycieczki – ot, znaleźć konającego lokalnego celebrytę w ciemnej piwnicy z szampanem – nie wyobrażał sobie nawet w najdziwniejszych snach… (s. 31)

To początek tej powieści kryminalnej, sensacyjnej, w części historycznej i z rozpoczynającym się wątkiem miłosnym. Główny bohater umarł już na początku powieści. To Anselm Guidot, który prawie sześćdziesiąt lat pracował w Champange Cloët-Décleaux jako kiper. W kręgach znawców wina był bardzo popularny. Miał niesamowity zmysł węchu. Jego szampany były najlepsze. Jego śmierć, mimo podeszłego wieku, była zaskoczeniem. Ale policjant Durville szybko zdecydował, czy to śmierć naturalna, czy samobójstwo, czy morderstwo… A to dopiero początek weekendu. Giną wpływowi ludzie związani z winem, winnicami i szampanem… Policja ma, co robić. Wnuczka Anselma Isabelle wraz z Haraldem także. Ta dwójka prowadzi swoje prywatne śledztwo i odkrywa tajemnice sprzed lat.

Wszyscy wiemy tu, że szampan płynie w naszych żyłach. […] Ale ty nie możesz zapomnieć, że nasza krew również płynie w szampanie. (s. 70)

Spuścić manto

Autor: Martin Holmén

Tytuł: Klincz

Tłumaczenie: Alicja Rosenau

Wydawnictwo: Editio

Seria: Harry Kvist

Tom: 1   

Liczba stron: 288

Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Data wydania: 2017

ISBN: 978-83-283-2607-1

Harry Kvist to był chłop jak dąb,

Każdy jego sierpowy miał siłę stu bomb.

Nigdy nie padł na dechy,

Zwyciężał z uśmiechem,

Bo Harry Kvist to był chłop jak dąb. (s. 254)

To pierwsza zwrotka z trzech o bohaterze szwedzkiego kryminału noir Klincz Martin Holména, pierwszego tomu trylogii o Harrym Kviście.

Prawie zawsze mam coś do roboty. Ludzie są zdesperowani i biedni, a gdzieś pomiędzy tym wszystkim zjawiam się ja ze swoją brzydką gębą i spuszczam im manto. (s. 28)

O tak, główny bohater Harry Kvist umie spuszczać manto. W końcu był jednym z najlepszych szwedzkich bokserów, lecz… dziesięć lat i dziesięć kilogramów temu. Może nie jest w najlepszej kondycji, ale bić się umie. Obraca się w szemranym towarzystwie drobnych złodziejaszków, dziwek, alfonsów. W jego łóżku można spotkać nie tylko kobiety, także mężczyzn. Za dnia raczy się alkoholem, zaś nocami ściąga długi na zlecenia. I to właśnie w nocy 12 grudnia 1932 roku rozpoczął się jego koszmar, zawalił mu się świat. Gdy wychodził od dłużnika Gunnara Zetterberga, ten był jeszcze żywy. Jeszcze, bo wkrótce ktoś go zamordował, a Kvist trafił do więzienia.

Nazywa się pan Harry Kvist i nie jest pan niewinnym pisklęciem, tylko czarnym ptaszyskiem z piekła rodem. (s. 49)

Bohater nie jest grzecznym obywatelem Sztokholmu. Już kilka razy był aresztowany z różnych powodów, między innymi z paragrafu 18. Jednak były bokser nie ma zamiaru odsiedzieć czyjś wyrok za morderstwo. Na miejscu zdarzenia zwraca uwagę policjantom na pewne rzeczy, mimo że ma skute ręce i jest głównym podejrzanym. Trochę to absurdalne, lecz Kvist robi wszystko, by zostać uwolnionym od podejrzeń. Po opuszczeniu aresztu na własną rękę szuka świadka, który potwierdzi jego niewinność i oczyści z zarzutów, lecz ten zapadł się pod ziemię. Od tej pory zajmuje się nie tylko wymuszeniami, ale także działalnością detektywistyczną. Brutalna przemoc idzie w parze z inteligencją.

Chyba jestem bliski jakiegoś odkrycia. Choć sam nie wiem jakiego. (s. 175)

Bohater przemierza Sztokholm wzdłuż i wszerz. Odwiedza szemrane dzielnice stolicy Szwecji, zagląda do melin i slumsów, do mieszkań Szwedów. W międzyczasie uwiodła go Doris Steiner, podstarzała dawna aktorka, ale to dzięki niej Kvist ma szansę zajrzeć do ekskluzywnych nocnych klubów, wejść do luksusowych hoteli, zakosztować wykwintnych potraw w drogich restauracjach. Może się wydawać, że rozsmakował się w lepszym życiu i zapomniał o sprawie, ale to tylko pozory.

Teraz nawet dyrektorom i wyższym urzędnikom coraz częściej zdarza się bez pożegnania wyjść przez okno. (s. 31)

W sztokholmskim metrze

Autor: Johanna Mo

Tytuł: Tak sobie wyobrażałam śmierć

Tłumaczenie: Alicja Rosenau

Wydawnictwo: Editio

Liczba stron: 320
Oprawa: miękka
Data wydania: 2017

ISBN: 978-83-283-2609-5 

Strach już opanował miasto, pod osłoną ciemności rozchodzi się po Sztokholmie jak zaraza. (s. 222)

Sztokholm to piękne miasto pełne kolorów i żywiołów. Ale ma też swoją ciemną stronę, bo i w stolicy Szwecji nie brakuje różnej maści przestępstw. A jedno z nich stało się głównym tematem powieści Johanny Mo Tak wyobrażałam sobie śmierć.

Po rocznej przerwie z powodu rodzinnej tragedii 44-letnia Helena Mobacke wraca do pracy w policji. Wcześniej była świetnym śledczym, szefem słynącym z twardej ręki, emanowała pewnością siebie i skutecznością. Gdy zanurzała się w sprawę, zapominała o całym świecie. I osiągała sukcesy. Wszystko się zmieniło, gdy morderca porwał jej syna Antona. Chłopiec zmarł, wkrótce odszedł od niej mąż, a Helena przestała istnieć dla świata. Po roku żałoby i rozpaczy wraca do policji, choć do końca nie jest pewna swej decyzji.

Nie zmieniła się tak bardzo, choć jej siły żywotne tak. (s. 59)

W komendzie Sztokholm Południe zostaje szefową grupy dochodzeniowej złożonej z czterech osób. Niemalże z marszu zaczyna pracę dochodzeniową, gdyż w metrze osiemnastolatek wpadł pod pociąg. Świadkowie twierdzą, że został wepchnięty, lecz ich opisy sprawcy bardzo się różnią. To jej pierwsze morderstwo po długiej przerwie, w dodatku z niewyraźnym sprawcą w tle. Helena mierzy się z trudną sprawą i jeszcze trudniejszymi myślami.

Ale ty jesteś pogruchotana. (s. 144)

Ano jest i trudno jej się dziwić. Strata dziecka to olbrzymi cios dla każdej matki. Osobista tragedia ma wpływ na śledztwo, ponieważ policjantka sama zmaga się z demonami przeszłości i współczuciem dla rodziców, którzy także stracili dziecko. A ofiar przybywa, gdyż ktoś wpycha pod pociąg kolejne osoby…

Kradzież książek z biblioteki

Autor: Martin Widmark, Helena Willis

Tytuł: Tajemnica biblioteki

Tłumaczenie: Barbara Gawryluk

Ilustracje: Helena Willis

Wydawnictwo: Zakamarki

Seria: Biuro detektywistyczne Lassego i Mai

Tom: 13

Liczba stron: 84
Oprawa: Zakamarki
Data wydania: 2012

ISBN: 978-83-7776-007-9

XIV Ogólnopolski Tydzień Bibliotek trwa. A jak biblioteka, to i tajemnice. O jednej z nich napisali szwedzcy autorzy książek dla dzieci, czyli Martin Widmark i Helena Willis, a swa powieść zatytułowali Tajemnica biblioteki. To 13 tom znanej serii Biuro Detektywistyczne Lassego i Mai.

Pewnego dnia do biura Lassego i Mai w małym szwedzkim miasteczku Valleby przyszedł komisarz policji z prośbą o pomoc.

Okazało się, że z biblioteki w Valleby zginęła stara i niezwykle wartościowa książka. (s. 12)

Młodzi detektywi zainteresowali się sprawą. Z góry obserwują bibliotekę. Tuż przed 18.00 wychodzi z niej pastor, potem elektryk i pani profesor. Po chwili wybiega z niej bibliotekarka Karin Falk z okrzykiem:

…tunku! Zno… …ęła …czka! (s. 13)

Śledztwo zaczyna się na całego. Maja, Lasse i komisarz policji przesłuchują bibliotekarkę i zastanawiają się, jak to możliwe, że cenna książka została wyniesiona z biblioteki. Jest to niezwykle tajemnicze, gdyż te cenne książki posiadają specjalne zabezpieczenia i niemożliwe jest wyjście z budynku bez włączenia alarmu. Rozpatrują różne opcje przejścia przez bramkę, ale ich starania spełzają na niczym. W pewnej chwili komisarz wpada na pewien pomysł…

Hakerka w akcji

Autor: David Lagercrantz

Tytuł: Co nas nie zabije

Tłumaczenie: Irena i Maciej Muszalscy

Wydawnictwo: Czarna Owca

Seria: Millenium

Tom: 4

Liczba stron: 488
Oprawa: miękka
Data wydania: 2015

ISBN: 978-83-8015-049-20

Trylogię Millennium Stiega Larssona przeczytałam jeszcze zanim powstał mój blog. Poszczególne tomy przeczytałam bardzo szybko. W mej pamięci pozostał dziennikarz śledczy Mikael Blomkvist i hakerka niedostosowana społecznie, wykolczykowana punkówka z tatuażami Lisabeth Salander. Autor trylogii przedwcześnie zmarł, ale inny szwedzki pisarz David Lagercrantz podjął się kontynuacji serii Millennium. Jego powieść ma znamienny tytuł Co nas nie zabije, a przeczytałam ją dzięki mej… kolporterce książek.

Od ostatnich wydarzeń w Sztokholmie minęło kilka lat. Blask sławy dziennikarskiej znacząco przyblakł – zmęczony i znudzony Mikael Blomkvist jest atakowany przez innych, a jego gazeta „Millenium” podupada. Od poprzednich głośnych wydarzeń nie wydarzyło się nic spektakularnego, a dziennikarstwo śledcze nie przynosi zysków. Ten cholernie dobry dziennikarz i staroświecki, dociekliwy reporter w najlepszym gatunku, wytrawny pies tropiący  poważnie myśli o porzuceniu swojego zawodu. Na szczęście los pisze mu inny scenariusz.

Po pewnej rozmowie telefonicznej spotyka się z Linus Brandell, który mówi mu o szwedzkim profesorze informatyki, badaczu sztucznej inteligencji, który niedawno wrócił z USA do Szwecji, Fransie Badlerze. Profesor pracował nad nowoczesnym, samouczącym się algorytmem sztucznej inteligencji, chciał odtworzyć ewolucje biologiczną na poziomie cyfrowym.

Zajmował się czymś, co, jak przypuszczał, mogło przyczynić się do naszej zagłady. 

(s. 203)

Posiada on niewiarygodne i niebezpieczne informacje na temat działalności amerykańskich służb specjalnych, ma w zanadrzu bombę. Dziennikarz przybywa na spotkanie do domu naukowca niemalże w środku nocy i staje się świadkiem jego zabójstwa.

Zimna wojna trwa

Autor: Henning Mankell

Tytuł: Niespokojny człowiek

Tłumaczenie: Beata Walczak-Larsson

Wydawnictwo: WAB

Seria: Komisarz Kurt Wallander

Tom: 11

Liczba stron: 576
Oprawa: miękka
Data wydania: 2009

ISBN: 978-83-280-0880-9 

Kurt Wallander to już legendarny bohater książek autorstwa Henninga Mankella. Ja tego szwedzkiego policjanta poznałam przy okazji czytania powieści Niespokojny człowiek, czyli 11. tomu serii. Ale wcale nie odczułam, że tyle tomów mnie ominęło.

Główny bohater skończył 55 lat. Kupił sobie dom pod Ystad i tam zamieszkał wraz z psem, o którym zawsze marzył. Mijają lata, czas odciska swe piętno na policjancie – starość nie radość, a wraz z nią wszystkie bolączki tego etapu życia ludzkiego. Pewnego dnia od córki Lindy (również policjantka) dowiaduje się, że zostanie dziadkiem. Ojcem dziewczynki jest Hans, syn Håkana von Enkego, emerytowanego kapitana szwedzkiej marynarki wojennej.

To na przyjęciu z okazji 75. urodzin Håkana Kurt poznaje niepełną historię z 1980 r., z czasów zimnej wojny. Wtedy to na szwedzkie wody terytorialne wpłynęła obca łódź podwodna, której nie udało się zidentyfikować. Sytuacja powtórzyła się dwa lata później, 19.09.1982 roku. Szwedzkie dowództwo podjęło decyzję o ataku, ale w ostatniej chwili nieoczekiwanie Håkan dostał rozkaz, by… pozwolić nieznanej jednostce odpłynąć. Zmiana rozkazu i tajemnicza łódź podwodna nie dały spokoju kapitanowi. Przez całe życie zastanawiał się nad tym, szukał informacji, tropił, szukał prawdy, bo jak twierdzi Kurt:

Historia to nie tylko coś, co zostało za nami, ale także to, co ciągle nam towarzyszy. (s. 350)

Śmierć w SPA

Autor: Sofie Sarenbrant

Tytuł: Odpoczywaj w pokoju

Tłumaczenie: Maciej Muszalski

Wydawnictwo: Czarna Owca

Seria: Czarna Seria

Liczba stron: 324
Oprawa: miękka
Data wydania: 2014

ISBN: 978-83-7554-805-1 

Któraż kobieta nie marzy o pobycie w SPA? Relaks, odnowa biologiczna, święty spokój, zero problemów, tylko same przyjemności. Jak się okazuje, są one do czasu, zwłaszcza w największym szwedzkim SPA w Yasuragi Hassenludden. To tam rozgrywa się akcja powieści Sofie Sarenbrant Odpoczywaj w pokoju.

Razem z jedna kąpielowych Aiko czytelnik udaje się na poranny obchód pomieszczeń. Przemyślany wystrój wnętrz i ich ascetyczne wyposażenie, bezkresne korytarze, przytłumione oświetlenie, muzyka klasyczna sącząca się z głośników wprowadza w niespieszny i nastrojowy klimat szwedzkiego SPA. W niedzielny poranek 5 lutego w cichej umywalni dla kobiet w gorącym źródle zostaje znaleziona nieprzytomna kobieta. To znana aktorka Susanna Tamm. Na szczęście żyje, ale jest nieprzytomna. Zamieszanie w ośrodku rośnie następnego dnia, gdy w hotelu 327 pracownica recepcji znajduje martwych staruszków, państwa Wallin. Obok nich leży puste opakowanie po silnych środkach nasennych. Te dwa incydenty wydają się być nieszczęśliwymi przypadkami…

Najlepszy dzień w życiu

Autor: Leif GW Persson

Tytuł: Nos Pinokia

Tłumaczenie: Dominika Górecka

Wydawnictwo: Czarna Owca

Seria: Evert Bäckström

Tom: 3

Liczba stron: 560
Oprawa: miękka
Data wydania: 2014

ISBN: 978-83-7554-807-5

„Nos Pinokia” Leifa GW Perssona to trzeci tom serii „Evert Bäckström”. Tytuł kojarzy się z pewnym włoskim pajacykiem i jego skłonnością do kłamania, ale ma on jeszcze drugie dno, znacznie ciekawsze od pierwszego skojarzenia.

W wydziale do spraw zwalczania przestępczości w Sztokholmie pracuje inspektor kryminalny Evert Bäckström. Ma pełne ręce roboty. Do rozwiązania są trzy nietuzinkowe sprawy: brutalne zabójstwo znanego adwokata, pupilka muzułmańskiej mafii Thomasa Erikssona i jego psa rottweilera; anonim o pobiciu barona von Cromera, królewskiego mecenasa sztuki, katalogiem londyńskiego domu aukcyjnego; doniesienie na staruszkę zaniedbującą swego królika, znęcającą się nad zwierzęciem. Sprawy wydają się proste, ale w toku śledztwa zaczynają się komplikować, a one same ze sobą łączyć…

Inspektor Evert Bäckström kieruje wydziałem do spraw zabójstw w Sztokholmie na Solnie. Jego najlepszym dniem w życiu był dzień morderstwa znanego prawnika. To on prowadzi śledztwo i kieruje zespołem ludzi. Codziennie prowadzi narady zespołu, w swym gabinecie przyjmuje swoich podwładnych i wysłuchuje ich pomysłów, czasami nieco absurdalnych, ale na odczepnego i nimi każe się zająć. Sam zaś zajmuje się bardziej wymagającymi intelektualnie zadaniami. Swe spostrzeżenia zapisuje w czarnym notesie, a prawda często spływa na niego we śnie.

Choć jak zwykle mówił do rzeczy, najwyraźniej nie wpadł na nic konkretnego. A jednak w jakiś tajemniczy sposób (…) popychał dochodzenie do przodu. (s. 362)

Niszczyciele środowiska naturalnego

Autor: Ǻsa Schwarz

Tytuł: Arka zabójców

Tłumaczenie: Daniel Zych

Wydawnictwo: Amber

Liczba stron: 304
Oprawa: miękka
Data wydania: 2012

ISBN: 978-83-241-43751-7

Szwedzkie kryminały kojarzą mi się m.in. z obszernością, ale tym razem w me ręce wpadł niepozorny egzemplarz Arki zabójców autorstwa pisarki Ǻsy Schwarz. Według napisów na okładce jego treść miała mi przypominać książki Dana Browna i Stiega Larssona.  

„Brudna Trzydziestka” to lista firm, które najbardziej zanieczyszczają środowisko naturalne w Szwecji. Na pierwszym miejscu jest prezes elektrowni Josef Larsson. Tuż przed północą do jego mieszkania włamuje się młoda aktywistka Greenpeace Nova Barakel. Nie chce ona nikomu robić krzywdy. Czerwoną farbą w sprayu wypisuje na meblach różne hasła protestacyjne. W pewnym momencie zauważa na podłodze czerwone kropki. Idzie ich śladem i odkrywa upiorną scenę. Ktoś był od niej wcześniej w tym mieszkaniu i zabił Josefa, jego żonę i psa. Okrutnie okaleczone ciała morderca ułożył w makabryczną scenę. Ten widok tak wstrząsnął dziewczyną, że zanieczyściła ona miejsce zbrodni.

Wkrótce ginie Jan Mattson, inny szef wielkiej korporacji, osoba numer 2 na liście. Morderca cechuje się wyjątkowym okrucieństwem, profanuje zwłoki. Jest sadystą, ale i wizjonerem. Swe ofiary upokarza poprzez ułożenie ich w przerażające pozy. Miejsce zbrodni jest niemalże dziełem sztuki podpisane cytatem z Biblii. Oskarżenie pada na Novę i jej dwóch kolegów. Dziewczynie udaje się uciec przed aresztowaniem, a więc kolejny niszczyciel środowiska jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie.