ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ A (14)

Συνέχεια από: Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2025

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ A
ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ π. ΣΥΜΕΩΝ ΚΡΑΓΙΟΠΟΥΛΟΥ
...πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν
Τὸ αἴσθημα κατωτερότητος καὶ ἄλλες ἀρρωστημένες καταστάσεις
μέσα στο μυστήριο τῆς σωτηρίας
Πανόραμα Θεσσαλονίκης, Ε΄ έκδοση

B΄ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Αρρωστημένες ψυχολογικές καταστάσεις

Οἱ ψυχοπαθολογικές καταστάσεις καὶ ὁ διάβολος*

Κατάσταση καλύτερη ἀπὸ ἐκείνη τῶν πρωτοπλάστων πρίν την πτώση

Κατά καιρούς, ὄχι μόνο ἐξ ἀφορμῆς αὐτῆς τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀλλὰ καὶ ἐξ ἄλλων ἀφορμῶν, ἔχουμε πεῖ ἀρκετά για τις ἀρρώστιες σε σχέση μὲ τὸν διάβολο. Κάτι νὰ ποῦμε καί σήμερα καί, ἄν μπορέσουμε, να τα διευκρινίσουμε λίγο καλύτερα.

Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις πού ὁπωσδήποτε ὁ ἄρρωστος εἶναι δαιμονισμένος. Όπωσδήποτε. Ἀλλά καὶ στις ἄλλες ψυχοπαθολογικές καταστάσεις, ὅσο κι ἂν δὲν εἶναι ἐμφανές αὐτό, πάλι κάπου ἐκεῖ κρύβεται ὁ διάβολος. Ὁ ὁποῖος διάβολος, σύμφωνα με τα λόγια τοῦ Κυρίου πού ἀκούσαμε στη σημερινή εὐαγγελική περικοπή, δένει, ἀρρωσταίνει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἐπηρεάζει. Δεν φαίνεται πουθενά ὅτι ἡ γυναίκα αὐτή κάτι εἶχε κάνει, καὶ γι' αὐτὸ τὴν ἔδεσε ὁ σατανάς. Αὐτό ἔγινε κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ.

Να μιλήσουμε για τις σημερινές ασθένειες, για τις ἀσθένειες τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων. Σε κάποιες ἀπὸ αὐτὲς τις ψυχοπαθολογικές καταστάσεις δίνει ὁ εἰδικός γιατρός κάποια φάρμακα καὶ ὠφελεί. Ή, ὁ γιατρός διά τοῦ λόγου του, διὰ τοῦ διαλόγου, βοηθάει τὸν ἄρρωστο, τοῦ κάνει καλό. Μάλιστα, πολλές φορές ὁ γιατρός μπορεῖ νὰ μὴν ἔχει καθόλου πίστη στὸν Θεὸ καὶ νὰ ἐργάζεται ἁπλῶς ὡς ἐπιστήμων καὶ ὅμως, μπορεῖ νὰ ὠφελήσει τὸν ἄρρωστο. Ποῦ εἶναι λοιπόν ὁ σατανάς; Ποῦ εἶναι ἡ ἀρρώστια; Τι γίνεται ἀκριβῶς;

Πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι, ὅσο κι ἂν ἐμεῖς προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πολλά πράγματα που συμβαίνουν σ' αὐτόν τον κόσμο, δὲν θα μπορέσουμε να τὰ καταλάβουμε πλήρως. Ὅταν λήξει αὐτὸς ὁ κόσμος, καὶ ἀρχίσει ὁ νέος κόσμος, τότε θα ξεκαθαρίσουν όλα. Πόσα πράγματα ἐδῶ τὰ ψάχνουμε μέσα στο σκοτάδι κι ἐκεῖ θὰ τὰ δοῦμε κάτω ἀπὸ τὸ φῶς. Δὲν μᾶς τὰ ἔκρυψε ὁ Κύριος γιὰ νὰ μᾶς βασανίζει. Αὐτή εἶναι ἡ ζωή ἐδῶ. Ἐμεῖς τὴ διαλέξαμε αὐτή τή ζωή. Ὁ ἄνθρωπος τη διάλεξε. Δὲν ἤθελε νὰ εἶναι χωρίς ὅλα αὐτά μέσα στον παράδεισο, νὰ εἶναι ἐκεῖ μὲ τὸν Θεό. Τρόπον τινά, ὁ ἄνθρωπος προτίμησε ὅλα αὐτὰ τὰ χάλια, ὅλη αὐτή τὴν τυραννία στον κόσμο αὐτό, σ' αὐτὴ τὴ ζωή.

Ἐάν κανείς ἀληθινά πιστέψει στον Χριστό διότι ἦρθε ὁ Σωτήρας, ήρθε ὁ Χριστός- ὅλα αὐτά τελειώνουν γι' αὐτὸν τὰ ξεπερνάει. Ἂν μένουν κάποια πράγματα, πάλι ὁ Θεός τὰ ἀφήνει να μένουν, ὄχι γιατί δὲν μπορεῖ νὰ τὰ πάρει ἀπὸ τὴ μέση, ἀλλά γιατί μᾶς χρειάζονται. Ὁ Κύριος ἄφηνε να μαρτυροῦν οἱ δικοί του, να χύνουν τὸ αἷμα τους να τους συλλαμβάνουν ἀπό δῶ, νὰ τοὺς συλλαμβάνουν ἀπό κεῖ, νὰ τοὺς βασανίζουν ἔτσι, νὰ τοὺς βασανίζουν ἀλλιῶς, νὰ τοὺς ρίχνουν στα θηρία, να τους ρίχνουν στις φωτιές καί στο τέλος νὰ τοὺς ἀποκεφαλίζουν.

Ἀλλὰ αὐτὰ ἦταν, ὅσο κι ἂν φανεῖ παράδοξο, κάπως ἀνώτερη κλάση, ἦταν ἀνώτερη κατάσταση ἀπὸ αὐτὴν ποὺ εἶχαν οἱ πρωτόπλαστοι στον παράδεισο. Ὅλο το θέμα εἶναι νὰ πιστέψει κανείς στον Χριστό, νὰ βρεῖ τὸν Χριστό. Τότε, καὶ ὅλες αὐτές οἱ ψυχο-παθολογικές καταστάσεις, στις ὁποῖες τώρα ἀναφερόμαστε, εἴτε τις παίρνει ὁ Χριστός -ἐκεῖνος ξέρει ἂν θὰ τις πάρει και πότε θα τις πάρει- εἴτε σε βοηθάει νὰ τίς ἀντιμετωπίσεις ἔτσι, ὥστε σαν ὑπηρέτες νὰ δουλεύουν ὑπέρ σοῦ. Καί εἶσαι σε καλύτερη θέση καὶ σε καλύτερη κατάσταση ἀπό ἐκείνη ποὺ ἦταν οἱ πρωτόπλαστοι μέσα στον παράδεισο πρίν πέσουν.

Συνέπειες τῆς ἁμαρτίας

Ἐμεῖς διαλέξαμε λοιπόν αὐτή τή ζωή καί ὀφείλουμε, ὄχι μοιρολατρικά ἀλλὰ μὲ ἐμπιστοσύνη στον Θεό, νὰ ὑπομείνουμε, νὰ ἀνεχθοῦμε, νὰ δεχθοῦμε ὅ,τι κι ἄν συμβεί, βέβαιοι ὄντες ὅτι τελικά διά μέσου ὅλων αὐτῶν θὰ σωθοῦμε. Ὁ Χριστός θὰ μᾶς σώσει ὄχι αὐτά. Ἀλλά διά μέσου αὐτῶν.

Πολλές φορές ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἀφήνει κάποιον νὰ εἶναι δαιμονισμένος. Ὄχι ἀπλῶς νὰ ἔχει κάποια άρρωστημένα στοιχεία μέσα του, ἀλλά νά εἶναι δαιμονισμένος. Ἔχουν ὡραίους λόγους οἱ ἅγιοι. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει σε έναν δαιμονισμένο: «μα κάνεις ὑπομονή, πολύ θὰ ὠφεληθεῖς».

Ωστόσο ὅμως πρέπει να προσπαθήσουμε λίγο νὰ ἐμβαθύνουμε. Ὅπου εἶναι παρών ὁ διάβολος καὶ εἶναι δαιμονισμένος κανείς, χρειάζονται εὐχές, χρειάζονται προσευχές, καὶ νὰ βάλει ὁ Θεός το χέρι του, γιὰ νὰ ἀπαλλαγεῖ ὁ ἄρρωστος. Είναι μάλιστα έτσι τα πράγματα, που δεν φαίνεται να μπορεί κάτι να κάνει προπαντός ὁ ἴδιος ὁ πάσχων, ἀλλά οὔτε και οἱ ἄλλοι. Ἁπλῶς, μὲ κάποια φάρμακα θὰ ἀνακουφίσουν τὸν ἄνθρωπο, καὶ χρειάζεται προσευχή να ἐλεήσει ὁ Θεός.

Στίς ἄλλες περιπτώσεις, τίς ψυχοπαθολογικές, δέν μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι κάπου ἐκεῖ εἶναι κρυμμένος ὁ διάβολος, ὅπως στις δαιμονικές καταστάσεις. Εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἄρρωστος. Ναί, ἀλλά τί ἄρρωστος εἶναι; Ἂς μιλήσουμε γενικότερα. Ἕνας ἄνθρωπος μπορεί να γεννηθεῖ ἀνάπηρος. Οὔτε φταίει οὔτε τίποτε. Ἐπέτρεψε ὁ Θεός να γεννηθεῖ ἔτσι. Καὶ βέβαια ὄχι γιὰ ἄλλο λόγο, ἀλλά ἐπειδὴ εἶναι ἡ ἁμαρτία στο ἀνθρώπινο γένος. Ἀλλιῶς, ἂν δὲν εἴχαμε πέσει, ἂν δὲν εἶχε μπεῖ ἡ ἁμαρτία στὸν ἄνθρωπο, δὲν θὰ ὑπῆρχαν ὅλα αὐτά πού εἶναι συνέπειες τῆς πτώσεως. Ὑπάρχει ἡ ἁμαρτία γενικότερα ὡς κατάσταση, ὡς ἀσθένεια, ὅπως εἶπαμε, καὶ ἔχει αὐτές τις συνέπειες, ἄλλοτε ἔτσι, ἄλλοτε ἀλλιῶς ὁ Θεός γνωρίζει.

Μπορεί λοιπόν να γεννηθεῖ ἕνα παιδί ἀνάπηρο, μπορεῖ νὰ γεννηθεί καθυστερημένο διανοητικά, κτλ. Ἔτσι, γεννιέται ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἡ ὅλη ψυχοσύνθεσή του, οἱ ὅλες καταβολές του δὲν εἶναι ὅπως πρέπει νὰ εἶναι. Υπάρχουν κάποια έλαττωματικά στοιχεία μέσα του. Ἐπιτρέπει ὁ Θεός καὶ γεννιέται ἔτσι. Ἔχει τον λόγο του. Αὐτή ἡ περίπτωση, ποὺ δὲν λειτουργεί μέσα του ὁ ἄνθρωπος νορμάλ, εἶναι ὅ,τι πρέπει για τον διάβολο. Διότι ὁ διάβολος θέλει το κακό τοῦ κάθε ἀνθρώπου καί ὅπου τον πιάσει τον καθένα, ὅπου βρεῖ ἀδύνατο σημείο.

Κάποιος λοιπόν γεννιέται ἀνάπηρος, κουτσαίνει καὶ δὲν μπορεῖ νὰ περπατήσει ὅπως περπατοῦν οἱ ἄλλοι ποὺ ἔχουν καλά τα πόδια. Ἔτσι, ἄλλος ἀπό γεννησιμιοῦ του ἔχει κάποιες μὴ ὁμαλές καταστάσεις μέσα του, που οὔτε ξέρει οὔτε καταλαβαίνει γιατί τις ἔχει καὶ ζεῖ τὴ ζωή του με τις μὴ ὁμαλές αὐτές καταστάσεις. Ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται σε ἀδυναμία. Ἁπλῶς τὸ νὰ κουτσαίνει κανείς δὲν εἶναι τίποτε. Όταν λειτουργεῖ τὸ λογικό τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου λειτουργεί σωστά, αὐτὰ δὲν πειράζουν. Ἀλλὰ ὅταν δὲν λειτουργεῖ τὸ λογικό τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν ἡ ψυχή του δέν λειτουργεί σωστά ἀπό γεννησιμιού του έτσι οἰκονόμησε ὁ Θεός - κάπου ἐκεῖ βρίσκει ὁ διάβολος ἀδύνατο σημεῖο καὶ τὸν βάζει πιο εύκολα στα χέρια του αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο.

Ἰατρική ὑποστήριξη τοῦ ψυχασθενοῦς

Φαίνεται πώς ἔχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να λογικεύεται ὁ ἄνθρωπος. Διότι ὁ ἄνθρωπος πρωτίστως καὶ κυρίως εἶναι λογικό όν. Μπορεί γενικώς κάποιος να φαίνεται ὅτι λογικεύεται, ἀλλὰ ἕνεκα μή νορμάλ καταστάσεως, ἕνεκα ἀνάλογης ψυχοσυνθέσεως, βαθιά μέσα του δέν λειτουργεί σωστά. Όπως ἔχουμε πεῖ ἄλλη φορά, ἔχει κανείς καλά μάτια, ἀλλά βάζει στα μάτια του γυαλιά κατάμαυρα, γυαλιά που παραμορφώνουν τὰ ἀντικείμενα. Ἡ βάζει ἀνάλογους φακούς. Ἂν δὲν βγάλει τὰ γυαλιά ἡ τους φακούς, αὐτὸς θὰ ἔχει σχέση μὲ τὸν ὅλο κόσμο διά μέσου τῶν γυαλιῶν ἡ τῶν φακῶν καὶ ὅλα θὰ τὰ βλέπει ἀλλιώτικα ἀπ' ὅ,τι εἶναι. Τα πάντα θα τα βλέπει μαῦρα, τὰ πάντα θα τα βλέπει παραμορφωμένα.

Καθώς ἔχει ἀδυναμία ὁ ἄνθρωπος, μπορεῖ νὰ τρυπώσει ὁ διάβολος καὶ νὰ τὸν ταλαιπωρήσει φοβερά καὶ νὰ τὸν ἀρρωστήσει για τα καλά. Ἂν βέβαια βρεθεί τρόπος να βγοῦν τὰ γυαλιά, εἶναι ὁ ἄνθρωπος πλέον νορμάλ, λογικεύεται καὶ ἐνεργεῖ λογικά. Ἂν δὲν βγοῦν τὰ γυαλιά; Ἄθελά του τον χορεύει ὁ διάβολος. Γιατί τὸ ἐπιτρέπει ὁ Θεός. Ἐκεῖνο εἶναι τοῦ Θεοῦ. Ὅπως καὶ ἄλλα πράγματα ἐπιτρέπει ὁ Θεός.

Μπορεί λοιπόν ἕνα φάρμακο πού θα δώσει ὁ γιατρός να βοηθήσει τὴν ψυχή μέσα βαθιά, τον ψυχοσωματικό ὀργανισμό, κάπως να νορμαλοποιηθεί. (Όπως, καὶ τὰ ἄλλα κοινά φάρμακα που παίρνουμε, μᾶς βοηθοῦν.) Ὑπάρχουν φάρμακα που σε κάνουν, ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ εἶσαι, π.χ., ἄθυμος, νὰ ἔχεις πιο καλή διάθεση. Επηρεάζουν τα φάρμακα τὸν ὅλο ψυχοσωματικό ὀργανισμό. Ὁ ἀρμόδιος γιατρός λοιπόν, σὲ ἕναν ποὺ ἔχει ψυχοπαθολογικές καταστάσεις, θα δώσει ἀνάλογο φάρμακο καὶ θὰ τὸν βοηθήσει. Δεν τὸν γιατρεύει. Δὲν μπορεῖ νὰ γιατρευτεί. Θὰ τὸν βοηθήσει.

Ἀντί φαρμάκου ἢ παράλληλα με το φάρμακο, μπορεῖ μὲ τὸν διάλογο να βοηθήσει τὸν ἄρρωστο αὐτόν, ὁ ὁποῖος βαθιά μέσα του ἔχει μια διαταραγμένη προσωπικότητα, τοῦ ὁποίου ἡ ὅλη ψυχοσύνθεση εἶναι ἐλλιπής, εἶναι κάπως παραμορφωμένη, καὶ εἰναι σαν να φοράει μαῦρα γυαλιά. Ὅπως λέμε συχνά, οἱ δύσκολες περιπτώσεις κι ἐκεῖνες που σηκώνουμε τὰ χέρια καί ... ὁ Θεός να βάλει το χέρι του, εἶναι οἱ σχιζοφρενικές, πού ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐκτός ἑαυτοῦ. Στις ἄλλες περιπτώσεις, ὅσο ἄσχημα κι ἄν εἶναι κανείς, ἐφόσον δουλεύει λίγο το μυαλό του, ὁ ἀρμόδιος γιατρός, ἢ ὅποιος ἄλλος κατάλληλος γι' αὐτό τό ἔργο, μπορεῖ, ἄν μή τι ἄλλο, νὰ τὸν βοηθήσει, ὅπως θα βοηθοῦσε αὐτόν που φορᾶ μαύρα γυαλιά.

Πῶς φεύγουν τὰ «γυαλιά»

Ἂς ποῦμε, τη νύχτα ἔβαλαν κρυφά στα μάτια κάποιου φακούς ἐπαφῆς ποὺ εἶναι μαῦροι καὶ ποὺ διαστρεβλώνουν τα πράγματα. Σηκώνεται το πρωί καὶ νομίζει ὅτι ἔγινε ἄνω κάτω ὁ κόσμος. Βρίσκεται ὅμως ἕνας ἄνθρωπος στὸν ὁποῖο ἔχει ἐμπιστοσύνη, ἡ μάνα του, π.χ., καὶ τοῦ λέει: «Όχι, παιδί μου. Δέν ἄλλαξε τίποτε». Αὐτὸς θὰ πεῖ: «Ἀφοῦ τὸ λὲς ἐσὺ, δὲν ἄλλαξε τίποτε». Ἂς βλέπει ὅλη τὴν ἀκαταστασία μέσα από τους φακούς που του έβαλαν κρυφά τη νύχτα. Εφόσον θα πιστέψει ότι τα πράγματα είναι ὅπως τοῦ τα λέει η μητέρα του, θα έχει μὲν όλη αὐτή τή δυσκολία, ὅτι θὰ τὰ βλέπει ὅλα μαύρα καὶ παραμορφωμένα, ὅμως δὲν θὰ ἐπηρεάζεται καθόλου θὰ εἶναι ἥσυχος.

Αὐτός πού κληρονόμησε μια ψυχοσύνθεση διαταραγμένη, αὐτὸς τοῦ ὁποίου οἱ καταβολές εἶναι τέτοιες, που κάτι συμβαίνει στην όλη προσωπικότητά του ὁ Θεός τα ξέρει αὐτά- καὶ γι' αὐτὸ δὲν ἀντιμετωπίζει σωστά τη ζωή, δὲν λογικεύεται, καὶ ὁ ἡγεμών νοῦς δὲν κυβερνά σωστά τὸν ἑαυτό του, μπορεί νὰ βοηθηθεῖ καί, ἂν μὴ τι ἄλλο, νὰ πεῖ «Α, ἐδῶ κάτι συμβαίνει. Επομένως, ἐγώ ἂς μὴν ἐμπιστεύομαι στο πῶς τὰ βλέπω, στὸ πῶς τὰ καταλαβαίνω. Διότι τα βλέπω ὅλα λάθος και τα καταλαβαίνω όλα λάθος, ἐπειδή ἔχω γυαλιά μέσα στην ψυχή μου». Κάνοντας αὐτό, βοηθιέται. Διότι ἔχει πάρα πολύ μεγάλη ση μασία τί θα κάνει μέσα του ὁ ἄνθρωπος. Έχει μεγάλη σημασία, καθώς εἶναι διαταραγμένος ὁ ὅλος ψυχοσωματικός ὀργανισμός, ἐὰν θὰ μπορέσει να πάρει σωστή στάση, ἐὰν θα μπορέσει νὰ ἀρχίσει να ἀντιμετωπίζει σωστά την κατάσταση

Νὰ μὴν ἐπηρεάζεται λοιπόν ἀπὸ τὴν ἐσωτερική του κατάσταση, ἀπὸ τὸ πῶς νιώθει, καὶ νὰ μὴν ἐπιμένει ὅτι «ἀφοῦ ἐγὼ ἔτσι βλέπω, ἔτσι εἶναι». Τι βλέπεις, εὐλογημένε! Γυαλιά φοράς, ποὺ ὅλα τὰ κάνουν ἄνω κάτω. Χρειάζεται νὰ ἀπαλλαγεῖ, νὰ ἀπαγκιστρωθεῖ ἀπὸ τὸ πῶς αὐτὸς βλέπει. «Εγώ, νὰ πεί, θὰ βλέπω καὶ θὰ καταλαβαίνω μὲ τὰ μάτια τῆς μητέρας μου. Ἐκείνη βλέπει καλά καὶ ξέρει. Εγώ δὲν μπορῶ νὰ δῶ καὶ θὰ ἐνεργῶ μ' ἐκείνης τὰ μάτια καὶ μ' ἐκείνης τη σκέψη και την κρίση». Ἂν ἔτσι κάνει, σώθηκε, Σιγά-σιγά, σιγά-σιγά θα φύγουν τὰ γυαλιά, θὰ ἐξαλειφθεί, θα φύγει αὐτή ἡ κατάσταση.

Μὴν ἐπηρεάζεσαι ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου

Σε τέτοιες περιπτώσεις, δηλαδή ὅταν τὸ ἐγώ -μὲ τὴν καλή ἔννοια ἐδῶ ὁ νοῦς, ὁ ἡγεμών νοῦς, ποὺ ἔχει καθένας μέσα του, ἀρχίσει νὰ ἀντιμετωπίζει σωστά τα πράγματα καὶ νὰ μένει ἀνεπηρέαστος ἀπὸ τὴν ἀρρωστημένη αὐτή κατάσταση, σιγά-σιγὰ ὁ ἄνθρωπος γίνεται καλά. Ἔτσι, δὲν μπορεῖ νὰ τὸν πειράξει εύκολα καὶ ὁ διάβολος,

Πάρα πολλοί μπορεῖ νὰ μὴν ἔχουν τέτοιες καταστάσεις μέσα τους, ἀλλὰ τοὺς ἀρέσει ἡ ἁμαρτία, τοὺς ἀρέσει ὅπως τους παρασύρει ὁ διάβολος, καὶ κάνουν τὰ τοῦ διαβόλου. Ὁ ἄλλος ὅμως πού πειρά ζεται ἀπὸ τὸν διάβολο διά μέσου τῆς ἀρρωστημένης καταστάσεως, ὅταν λυθεῖ ἀπὸ τὴν ἀσθένεια μὲ τὸν τρόπο αὐτό, δηλαδή μὲ τὸ νὰ πάρει μέσα του σωστή στάση -ἀλλὰ γιὰ νὰ πάρει σωστή στάση, πρέπει να ἀπαγκιστρωθεῖ ἀπὸ τὸ πῶς τὰ βλέπει, ἀπὸ τὸ πῶς τὰ νομίζει ὁ ἴδιος- λυτρώνεται καὶ ἀπὸ τὸν διάβολο. Άλλο τώρα ἂν συγκατατίθεται κατ' ἄλλον τρόπο στα κελεύσματα τοῦ διαβόλου. Ἀλλὰ ἐνῶ ὁ διάβολος διὰ μέσον αὐτῆς τῆς ἀδυναμίας ἔμπαινε στην ψυχή του καὶ τὸν ἔκανε ό,τι ἤθελε, τώρα δὲν μπορεῖ νὰ το κάνει.
Ἔτσι λοιπόν, νομίζω, μπορούμε να καταλάβου με πῶς ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἄρρωστος καὶ ἔχει ἀνάγκη ἀπό φάρμακα, ἀλλὰ κάπου ἐκεῖ εἶναι καὶ ὁ διάβολος. Καὶ ὁπωσδήποτε χρειάζονται οἱ εὐχές, γιὰ νὰ διώξει ὁ Κύριος τον διάβολο. Ἀλλὰ ὅσο κι ἂν τὸν ἀποδιώξει ὁ Κύριος, ὁ ἄνθρωπος ὡς ὀντότητα, ὡς ὕπαρξη ποὺ ἔχει νοῦ, ποὺ ἔχει εὐθύνη γιὰ τὸν ἑαυτὸ του, πρέπει ὁ ἴδιος να πάρει σωστή στάση. Ἐὰν δὲν τὸ κάνει αὐτό, δὲν φθάνουν οἱ εὐχὲς. Οἱ εὐχὲς θὰ βοηθήσουν ἀπόλυτα στις περιπτώσεις ποὺ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐκτὸς ἑαυτοῦ, ποὺ εἶναι σε σχιζοφρενική κατάσταση, καὶ δὲν μπορεῖ νὰ γίνει τίποτε ἀπὸ τὴ δική του πλευρά.

Τώρα καταλαβαίνουμε καὶ γενικότερα πῶς παρασύρεται ὁ ἄνθρωπος καὶ γίνεται ἔρμαιο τοῦ διαβόλου, ἐὰν δὲν προσέξει καὶ ἐπηρεάζεται ἀπὸ τὴ δική του θέληση, από τη δική του σκέψη, ἀπὸ τὴ δική του κρίση. Καὶ δὲν ὑποπτεύεται ὅτι, μὲ τὸ νὰ χαρίζεται στὸν ἑαυτό του καὶ μὲ τὸ νὰ νικιέται ἀπὸ τις εὐχαριστήσεις τοῦ κόσμου, γίνεται ἔρμαιο τοῦ διαβόλου, καθώς κάπου ἐκεῖ κρύβεται ὁ διάβολος, Πρέπει νὰ πᾶς κόντρα. Καὶ γιὰ νὰ πᾶς κόντρα, χρει άζεται νὰ μὴν ἐπηρεάζεσαι ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου. Διό τι ὁ ἑαυτός σου ἐπηρεάζεται ἀκριβῶς ἀπὸ τὶς ἀδυναμίες καὶ ἀπὸ τὰ πάθη.

«Έταπεινώθην καὶ ἔσωσέ με»

Γνωρίζουμε, το διαβάζουμε καὶ σε πνευματικά βιβλία, ὅτι ἡ ταπείνωση λυτρώνει τὸν ἄνθρωπο. Στο παράδειγμα ποὺ εἴπαμε, αὐτὸς ποὺ φορᾶ τὰ γυαλιά χρειάζεται νὰ πεῖ: «Μαμά, ἀφοῦ λὲς ἐσὺ ὅτι δὲν ἄλλαξε τίποτε, ὅλα αὐτὰ ποὺ βλέπω δὲν τὰ δίνω σημασία». Ὁ ταπεινός το κάνει. Ὁ ἄλλος, πού εἶναι ἰσχυρογνώμων, δὲν τὸ κάνει. Γι' αὐτὸ βλέπουμε ὅτι οἱ ἀρρωστημένοι τύποι δέν βγαίνουν ἀπό τή γνώμη τους, ἀπό τή λαθεμένη σκέψη τους, ἀπό τή λαθεμένη κρίση τους. Ἐπιμένουν: «Ὄχι· ἐγώ ξέρω. Ὄχι· ἐγώ καταλαβαίνω. Ὄχι· ἐγώ νιώθω ἔτσι». Ἐνῶ, μόλις πιστέψει καὶ πεῖ: «Ἀφοῦ μοῦ λὲς ἔτσι, ἔτσι εἶναι», λυτρώνεται. Θὰ τοῦ τὸ πεῖ ἕνας ἄλλος πού κάτι ξέρει παραπάνω ἀπό αὐτόν, ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ ἄρρωστος μπορεῖ νὰ καταλάβει ὅτι κάτι ξέρει ἐκεῖνος, ὅτι ξέρει καλύτερα, ὅτι τὰ λέει καλύτερα. Αὐτό ὅμως το κάνει ὁ ταπεινός.

Γι' αὐτό γενικότερα, ὅταν ταπεινωθεῖ ὁ ἄνθρω πος, τον θανατώνει τον διάβολο, τον καίει. Δέν μπορεῖ ὁ διάβολος νὰ πλησιάσει την ψυχή καί νά άλωνίζει τὴν ψυχή πού εἶναι ταπεινή. Ἐνῶ, ὅσες ἄλλες ἀρετές κι ἂν ἔχει κανείς, ἄν ἔχει ἐγωισμό καί παγι δεύεται ἀπὸ τὸ ἐγώ του καὶ ἀπὸ τὸ θέλημά του και τάχα ἀπὸ τὴν ἐξυπνάδα του, κάπου ὁ διάβολος τόν πιάνει καὶ τὸν χορεύει ὅπως θέλει. Ταπεινώθηκες, Θὰ γίνει ἀκριβῶς ἔτσι ὅπως τὸ λέει ὁ ψαλμωδός: Έταπεινώθην καὶ ἔσωσέ με.

4-12-1994

ΕΤΣΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΗΜΕΡΑ ΠΕΝΘΟΥΣ, ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ ΝΑΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΙΕΙ, ΤΟΝ ΚΑΠΕΛΩΣΕ Ο ΠΑΠΑΣ.

ΔΕΝ ΔΟΞΑΣΤΗΚΕ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΦΟΡΤΩΣΕΙ ΜΕ ΕΥΚΟΛΙΑ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΜΕΡΙΜΝΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.