Πηγή: Ματ Μαρτίνι
Υπάρχει ένα «πολεμικό κόμμα» που σαμποτάρει τη συμφωνία της Ουκρανίας. Αυτό το κόμμα είναι διατλαντικό: περιλαμβάνει γραφειοκρατίες των Βρυξελλών και Ευρωπαίους ηγέτες, αλλά και ένα μέρος του αμερικανικού μηχανισμού που δεν είναι αυστηρά Τραμπικό - για παράδειγμα, εταιρικά μέσα ενημέρωσης όπως το Bloomberg, το οποίο δημοσίευσε σάν από θεϊκή πρόνοια μια απίθανη, αν όχι ψευδή, τηλεφωνική παρακολούθηση μεταξύ του Witkoff και του Ushakov, μια επιχείρηση που σχεδιάστηκε για να ρίξει ένα «φιλορωσικό» φως στους όρους του αρχικού σχεδίου.
(Διαισθητικά, αυτή η εκστρατεία ψευδών ειδήσεων χρησιμεύει για να δημιουργήσει ένα λαϊκό κλίμα δυσφήμισης για το σχέδιο, ενισχύοντας έτσι την ευρωπαϊκή πίεση για αναθεώρηση της συμφωνίας.)
Υπάρχει επίσης στη Ρωσία, αντίθετα, ένα κόμμα περιστεριών, ειδικά μεταξύ αυτού του «ολιγαρχικού» κόσμου (αν αναφερόταν στον δικό μας, θα τον ονομάζαμε πιο διπλωματικά επιχειρηματικό) και μεταξύ των πρώην τάξεων των κομπραδόρων που έχουν διακριτούς δεσμούς με τη Δύση και διάφορα συμφέροντα στις οικονομικές προσφορές που περιέχονται στο σχέδιο. Αλλά αυτή η πτυχή είναι λιγότερο σημαντική, πρώτον επειδή η ρωσική ηγεσία καταφέρνει να διατηρήσει σημαντικό έλεγχο επί της οικονομικής ελίτ (κάτι που θα ήταν αδιανόητο στη Δύση). Δεύτερον, επειδή ένα πατριωτικό αίσθημα αρχίζει να αναδύεται στη Ρωσία, ακόμη και στον οικονομικό τομέα, και η αντίληψη της «υπαρξιακής» φύσης αυτού του πολέμου για τη Ρωσία είναι ευρέως διαδεδομένη στη χώρα. Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι σκέψεις έχουν μικρή αξία, επειδή η μπάλα βρίσκεται τώρα στο γήπεδο της Δύσης.
Δεδομένων των συνθηκών, η πιθανότητα ο ευρωπαϊκός μηχανισμός να εκτροχιάσει το σχέδιο πιέζοντας το Κίεβο να υποβάλει απαιτήσεις απαράδεκτες για τη Ρωσία είναι αντικειμενικά υψηλή (θα είναι ένα ενδιαφέρον τεστ για να προσδιοριστεί ποιος δρών θα έχει τη μεγαλύτερη ικανότητα να επηρεάσει την ουκρανική κυβέρνηση).
Αυτό που αξίζει προσοχής είναι ο απόλυτος παραλογισμός των Ευρωπαίων, ο οποίος ωθεί την Ουκρανία και τους ίδιους προς την πλήρη καταστροφή (η οποία θα πλήξει σκληρά και τις άρχουσες τάξεις της Ευρώπης, μόλις η Ουκρανία ηττηθεί ανεπανόρθωτα και αδιαμφισβήτητα). Όλα αυτά ενώ ένα ειρηνευτικό σχέδιο θα αποτελούσε, για αυτούς, μια αποδεκτή στρατηγική εξόδου από μια κατάσταση που τώρα είναι απελπιστική. Αντίθετα, φαίνεται ότι οι Ευρωπαίοι έχουν μεθύσει από έναν πραγματικό ιδεολογικό φανατισμό σε αυτή την πολιτική γραμμή.
Quos Deus perdere vult, prius dementat.
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΤΑΔΙΟ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗΣ ΕΠΙΡΡΟΗΣ, ΤΟ ΣΑΝ ΘΕΟΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ. ΣΥΝΗΘΩΣ ΝΤΥΜΕΝΗ ΤΗΝ ΕΠΑΡΣΗ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ. ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου