Διάλυση

Μichele Fabbri

Πηγή: Μισέλ Φάμπρι

Ο Μαρτίνο Μόρα είναι μια ηγετική φυσιογνωμία μεταξύ των επαναστατών που αντιστέκονται στην παγκοσμιοποιημένη καταπίεση. Το 2021, απόλαυσε ακόμη και ένα τέταρτο της ώρας φήμης για μια λαμπρή πράξη πολιτικής ανυπακοής, αρνούμενος να διδάξει σε μια τάξη γυμνασίου όπου σκηνοθετούνταν μια φάρσα «φύλου». Ξεκινώντας με αυτό το παράλογο περιστατικό, που θυμίζει την Πολιτιστική Επανάσταση στη Μαοϊκή Κίνα, ο καθηγητής Μόρα ξεκίνησε ένα ταξίδι πολιτιστικής διάδοσης που τον έχει καταστήσει μια σημαντική φυσιογνωμία στην αντικομφορμιστική σκέψη.
Το βιβλίο του, Dissoluzione: Perché la nostra civiltà sta morendo, εκδόθηκε το 2025. Αυτό το σημαντικό κείμενο αναλύει τα στάδια της Via Crucis που οδήγησαν τον δυτικό κόσμο στην τρέχουσα αυτοκτονική του στάση, η οποία πιθανότατα θα θέσει τέλος στον πολιτισμό που βασίζεται στην ελληνική φιλοσοφία και τη χριστιανική θρησκεία. Αυτό το δοκίμιο προσφέρει πληροφορίες για τον εντοπισμό και την εξερεύνηση των αιτιών που οδήγησαν στην παρακμή του δυτικού πολιτισμού.
Η διάλυση είναι μια ακριβής και λεπτομερής διάγνωση των αιτιών της ασταμάτητης παρακμής και της στάσης cupio dissolvi που έχει πλήξει τον ευρωαμερικανικό κόσμο. Η συζήτηση επικεντρώνεται στην καταγγελία της χειριστικής και δόλιας φύσης της φιλελεύθερης δημοκρατίας, η οποία γεννήθηκε από μια μακρά πορεία υπολογιστικής λογικής και οικονομισμού που έχουν υποβιβάσει τον κόσμο σε αγορά και την ανθρωπότητα σε καταναλωτή. Το σημείο χωρίς επιστροφή επιτεύχθηκε με το κίνημα του 1968, μια πραγματική αντιχριστιανική επιφοίτηση που εγκαινίασε τον δυστοπικό εφιάλτη ενός «κόσμου που αναποδογυρίστηκε». Πίσω από αυτή την προσέγγιση στην πραγματικότητα βρίσκεται ο ατομικισμός, του οποίου η προέλευση μπορεί να εντοπιστεί στη διαμάχη για τα Καθολικά που τροφοδότησε τη φιλοσοφική συζήτηση στον Μεσαίωνα και η οποία κατέληξε στην ουσιαστική πρωτοκαθεδρία της νομιναλιστικής σκέψης, της βάσης του σύγχρονου υποκειμενισμού. Ο Μόρα υποστηρίζει το επιχείρημά του με κλασικούς συγγραφείς της κριτικής της νεωτερικότητας, κυρίως καθολικής προέλευσης, όπως ο Ντε Μεστρ και ο Ντε Μπονάλντ. Υπάρχουν όμως και ιδέες από τον Νίτσε, τον Σπένγκλερ, τον Έβολα και τον Γκενόν, καθώς και αναφορές στον ανθρωπολόγο Λουί Ντυμόν και σύγχρονους μελετητές που έχουν διερευνήσει τα αίτια του μηδενισμού, όπως ο Εμανουέλ Τοντ.
Επιπλέον, ένας συγγραφέας που ο Μόρα θεωρεί ιδιαίτερα κατάλληλο για την εξέταση του πνεύματος του πολιτισμού του χρήματος είναι ο Γκέοργκ Ζίμελ, συγγραφέας του δοκιμίου «Φιλοσοφία του Χρήματος». Το κείμενο αυτό, που δημοσιεύθηκε το 1900, μπορεί ακόμα να είναι πολύ χρήσιμο για να δείξει την ικανότητα εσωτερικής ερημοποίησης που ασκεί στις ψυχές το μερκαντιλιστικό πνεύμα. Ο Μόρα χωρίζει το βιβλίο σε κεφάλαια που συζητούν φαινόμενα παγκοσμιοποίησης και τεχνικές για την ισοπέδωση της ανθρωπότητας: η μεγάλη υποκατάσταση, η Ομοφυλοφιλική Επανάσταση, η έκλειψη της Καθολικής Εκκλησίας...
Αυτό το τελευταίο θέμα είναι ιδιαίτερα κοντά στην καρδιά του Μόρα, ενός Καθολικού που βρίσκεται σε ολοένα και μεγαλύτερη αμηχανία στην εποχή των παραισθησιογόνων διακονιών του Μπεργκόλιο και του διαδόχου του, Πρέβοστ, τον οποίο ο Μόρα αποκαλεί «Μπερκόλιο με ανθρώπινο πρόσωπο» - δηλαδή, ελαφρώς πιο μετριοπαθή στη γλώσσα από τον Αργεντινό πάπα, αλλά εξίσου αποφασισμένο να διαλύσει την Εκκλησία στο οξύ του οικουμενισμού και του ηθικού σχετικισμού. Με χριστιανικούς όρους, η παγκοσμιοποίηση έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας σατανικής θεοκρατίας!
Τέλος, το βιβλίο εξάγει συμπεράσματα για το τρέχον αποκαλυπτικό κλίμα, ρωτώντας ποια θέση θα πρέπει να υιοθετήσει η διαφοροποιημένη ανθρωπότητα εάν αρνηθεί να αποδεχτεί την παγκοσμιοποιημένη ομογενοποίηση.
Υπό τη σημαία των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», το παγκοσμιοποιητικό βδέλυγμα έχει μετατρέψει τα πάντα σε αγορά. Ακόμη και τα παιδιά μπορούν να αγοραστούν, ξεκινώντας από ωάρια και σπέρμα, και υπάρχουν ακόμη και εκείνοι που θεωρητικοποιούν τη δυνατότητα πώλησης σωματικών οργάνων, όπως υποστήριξε ο Αργεντινός πρόεδρος Μιλέι.
Συμπληρώνοντας τις παρατηρήσεις του Μόρα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το αριστούργημα του μερκαντιλιστικού πολιτισμού ήταν η ικανότητά του να νομισματοποιεί τα συναισθήματα. Οι προοδευτικές ιδεολογίες, που βασίζονται στο μίσος για τον λευκό ετεροφυλόφιλο άνδρα, έχουν καταφέρει να θεσπίσουν νομοθεσία που τιμωρεί αυτό που θεωρούν «μίσος» όταν αυτό το συναίσθημα στρέφεται στις κατηγορίες που η αριστερά επιδιώκει να τοποθετήσει στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας (κυρίως μετανάστες και ομοφυλόφιλους). Σκοπός αυτής της νομοθεσίας δεν είναι μόνο να φιμώσει τους αντιφρονούντες, αλλά πάνω απ' όλα να αποσπάσει χρήματα με τη μορφή αποζημίωσης για «ηθική βλάβη». Το ίδιο ισχύει και για το νομικό πλαίσιο που ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, το οποίο έχει πλέον γίνει εργαλείο νομιμοποίησης εκβιασμού εναντίον ανδρών.
Σε αυτό το σημείο, μπορούμε να περιμένουμε ότι οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση, ακόμη και αυτές που έχουν απλώς φιλικό χαρακτήρα, θα υπόκειται σε νομική ρύθμιση και οικονομική ποσοτικοποίηση!
Ο Μόρα αφιερώνει τα τελευταία μέρη του βιβλίου στο ιταλικό πολιτικό και μιντιακό τοπίο, το οποίο είναι τουλάχιστον ζοφερό. Τα «κυρίαρχα» κόμματα που υποτίθεται ότι ήταν αντίπαλα της παγκοσμιοποίησης κρατούνται κυριολεκτικά με λουρί από το σύστημα: η αριστερά υπαγορεύει την πολιτική ατζέντα ακόμη και όταν χάνει τις εκλογές. Σε μια χώρα καταδικασμένη από ανελέητα δημογραφικά στατιστικά στοιχεία, η «δεξιά» δεν μπόρεσε να κάνει κάτι καλύτερο από το να κολακεύει τον μεταναστευτικό ρατσισμό και τον φεμινισμό. Ενώ σε ορισμένες χώρες αναδύονται πολιτικά κινήματα που βασίζονται στην ταυτότητα και αντιτίθενται αποτελεσματικά στην παγκοσμιοποιημένη Αυτοκρατορία του Κακού, στην Ιταλία, το «σωστό» πολιτικό εργατικό δυναμικό φαίνεται να είναι του χαμηλότερου ανθρώπινου επιπέδου και, επιπλέον, αντανακλά επίσης τη στάση ενός παθητικού, αποθαρρυμένου πληθυσμού που τώρα έχει βυθιστεί σε μια κατατονική κατάσταση.
Η κοινωνική αποσύνθεση είναι το καύσιμο της ελεύθερης αγοράς, γι' αυτό και η αριστερά κατακλύζεται από χρήματα από τους περισσότερους μεγάλους καπιταλιστές, δίνοντας στους προοδευτικούς ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα στην οικοδόμηση μιας συναίνεσης που οι ίδιοι μηχανεύτηκαν. Ωστόσο, ένας λόγος ελπίδας είναι ακριβώς αυτή η πλήρης αποσύνδεση μεταξύ των αρχουσών τάξεων και του πληθυσμού. Ακόμα και οι ολιγαρχίες γνωρίζουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού αισθάνεται το βάρος της παγκοσμιοποιητικής τυραννίας: τα θύματα της παγκοσμιοποίησης απλώς περιμένουν να αναγνωρίσουν την υποδεέστερη κατάστασή τους και δεν έχουν τίποτα να χάσουν εκτός από... τις αλυσίδες τους!
Όπως αναφέρθηκε στην αρχή, το βιβλίο του Μόρα προσφέρει μια λεπτομερή διάγνωση, αλλά παραμένει μάλλον ασαφές όσον αφορά τις πιθανές λύσεις. Σε ανθρώπινο επίπεδο, όλα φαίνονται χαμένα, όμως ο Μόρα, ως Καθολικός, εμπιστεύεται τη θεϊκή παρέμβαση για τη διάσωση της Εκκλησίας, που νοείται ως το Μυστικό Σώμα του Χριστού (ενώ δεν εναποθέτει καμία ελπίδα σε έναν κλήρο που έχει πουληθεί στην παγκοσμιοποιητική δύναμη).
Σε αυτό το σημείο, σημειώνουμε ότι θα μπορούσε να ανοίξει μια συζήτηση που θα οδηγούσε πολύ μακριά: είναι ο Χριστιανισμός η λύση ή το πρόβλημα;
Ο ίδιος ο Μόρα παραθέτει το διάσημο απόφθεγμα του Τσέστερτον: «Ο σύγχρονος κόσμος είναι γεμάτος από χριστιανικές ιδέες που έχουν τρελαθεί».
Άλλωστε, ακόμη και χωρίς να φτάσει στον Νίτσε, ο Μακιαβέλι είχε ήδη σημειώσει ότι η χριστιανική θρησκεία κάνει τις ψυχές θηλυπρεπείς...
Μπορεί το μήνυμα του Χριστού να είναι η θεραπεία για το κακό του ατομικισμού;
Μήπως σημαίνει κάτι το γεγονός ότι η Καθολική Εκκλησία έχει γίνει το σχολείο πολιτικής εκπαίδευσης της αριστεράς τον τελευταίο μισό αιώνα;
Η υστεροφημία θα αποφασίσει...
Το δοκίμιο του Μόρα, ωστόσο, προσφέρει πολλές χρήσιμες γνώσεις για την αποδόμηση των προοδευτικών μυθολογιών, ανεξάρτητα από το πολιτισμικό υπόβαθρο των αναγνωστών.
Προς το παρόν, ας λάβουμε υπόψη τις συμβουλές που προσφέρει ο θαρραλέος Μιλανέζος καθηγητής, έχοντας κατά νου τα λόγια της Ιωάννας της Λωραίνης που ο ίδιος παραθέτει στο βιβλίο του:
«Πρέπει να αγωνιστούμε για να μας χαρίσει ο Θεός τη νίκη!»

***
Martino Mora, Dissoluzione. Why Our Civilization Is Dying, Radio Spada Editions, 2025, σελ.190
Radio Spada Editions - Αρχική

Dissoluzione