Πηγή: Αντόνιο Καταλάνο
Στην ομιλία της στο Ρίμινι, η Τζόρτζια Μελόνι σίγουρα επέδειξε ένα επίπεδο απαράμιλλο από άλλους Ιταλούς ηγέτες, διαλύοντας, αν χρειαζόταν ακόμα, την παλιά εικόνα του «φυτού αγκινάρας Garbatella». Αξίζει τα εύσημα.
Στο πρώτο μέρος της ομιλίας της, παρουσίασε με σαφήνεια τις «αξίες» που αντιπροσωπεύει, αρχικά ζεστάνοντας τις καρδιές του κοινού θυμούμενος τον Ιδρυτή Πατέρα Τζιουσάνι, τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β', τον Πάπα Λέοντα Δ' και τον νεαρό Κάρλο Ακούτις, ο οποίος πέθανε στην οσμή της αγιότητας.
Αλλά ο πρωταρχικός της στόχος ήταν να ζεστάνει τις καρδιές της ευρείας εκλογικής της βάσης και εκείνων των τμημάτων του πληθυσμού που χρειάζονται μια «αφήγηση» που να αντιτίθεται στον κυρίαρχο μηδενισμό.
Εξ ου και η αναφορά στον Τ.Σ. Έλιοτ, του οποίου το διάσημο απόφθεγμα «σε ερημικά μέρη θα χτίζουμε με νέα τούβλα»· η δικαίωση της παράδοσης, η οποία, ωστόσο, δεν είναι και δεν πρέπει να παραμένει πάντα η ίδια, αλλά πρέπει να επανεφευρίσκεται συνεχώς· η σημασία της μνήμης, επειδή δεν μπορούμε να ζήσουμε σε έναν κόσμο που υπάρχει σε ένα αιώνιο παρόν· Το υψηλό παράδειγμα του Atreju, του νεαρού πρωταγωνιστή της «Ατέρμονης Ιστορίας», που μάχεται ενάντια στο προοδευτικό τίποτα.
Διαφορετικά, είμαστε απλώς μεμονωμένοι καταναλωτές, άτομα χωρίς ταυτότητα, χωρίς οικογένεια, εθνική ή θρησκευτική σχέση, στο έλεος των συνεχώς μεταβαλλόμενων επιθυμιών, άτομα που δεν αγαπούν πλέον τίποτα.
Και μετά υπάρχει το ζήτημα της υπεράσπισης της οικογένειας, της φοβερής δημογραφικής ερήμου, της εκπαιδευτικής ελευθερίας, του γυναικείου σώματος, το οποίο δεν μπορεί και δεν πρέπει να θεωρείται εμπόρευμα (παρένθετες μήτρες), των ναρκωτικών («είναι αηδιαστικό») και της ανάγκης αποκατάστασης των εξαρτημένων, του δικαιώματος στην εργασία, το οποίο δεν πρέπει να συγχέεται με το δικαίωμα σε εισόδημα, το δικαίωμα να παραμένει κανείς στη χώρα του, παραθέτοντας μάλιστα την Αφρικανή Καρδινάλιον Sarah, η οποία (σωστά) υποστηρίζει ότι η μετανάστευση απομυζά ενέργεια από τα αφρικανικά έθνη.
Αυτά είναι θέματα που δίνουν ελπίδα για μια κριτική του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος, εκ φύσεως, προκαλεί κοινωνική και πολιτιστική καταστροφή, κενότητα, τίποτα και καταστρέφει ακόμη και την παραμικρή ιδέα λαϊκής κυριαρχίας.
Τι κάνει αντ' αυτού η Παναγία; Όχι μόνο εγκρίνει την παρέμβαση του Ντράγκι («παρά το γεγονός ότι παρέμεινε στην αντιπολίτευση κατά τη διάρκεια της προεδρίας του»), αλλά με ενθουσιασμό καταφεύγει σε εκείνη την Ευρώπη που έχει γίνει η υπεραντιδραστική συγκέντρωση ενός τρανς και μετα-ανθρώπινου καπιταλισμού, ο κατεξοχήν τόπος αυτής της ιδεολογίας – που ορθώς επικρίθηκε νωρίτερα – που επιβάλλει «αξίες» που καταστρέφουν όχι μόνο τη μνήμη αλλά και την ίδια την ανθρώπινη φύση.
Για τήν Μελόνι, η Δύση (αλλά ποια;) έχει ακόμα πολλά να πει. Η Ευρώπη ειδικότερα έχει αποδειχθεί μια σπουδαία οικογένεια στην υποστήριξή της προς την Ουκρανία. Σαν να μην ήταν αυτό το κλειδί που χρησιμοποιήθηκε για να υπονομεύσει τις ισορροπίες που δεν είναι ευπρόσδεκτες στους ίδιους τους τομείς της παγκοσμιοποιημένης εξουσίας που είναι οι φορείς αυτής της ανυπαρξίας που δικαίως χαρακτηρίζονται ως το πρόβλημα.
Μια Ευρώπη -για την οποία η Μελόνι, ωστόσο, θρηνεί την υπερβολική γραφειοκρατικοποίηση- που έκανε καλά που υποστήριξε «την ηρωική αντίσταση του ουκρανικού λαού» και που πρέπει τώρα να συνεχίσει στο δρόμο που έχει ακολουθήσει, παραμένοντας σιωπηλή για το γεγονός ότι ο ουκρανικός λαός έχει χρησιμοποιηθεί κυνικά ως κρέας για τα κανόνια για συμφέροντα που δεν είναι δικά του, όπως ομολόγησε δημόσια ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρούμπιο τον περασμένο Φεβρουάριο. Ο ίδιος Ρούμπιο που δήλωσε: «Οδηγήσαμε τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να νικήσει τη Ρωσία και να επιστρέψει στην κατάσταση πριν από το 2014. Αυτό είναι μη ρεαλιστικό».
Η Τζόρτζια Μελόνι καταδεικνύει έτσι την πλήρη ευθυγράμμισή της με την Ευρώπη που, για να αποστασιοποιηθεί από την επικείμενη οικονομική κρίση, επιδεικνύει μια φανατική επιθετικότητα, την οποία εκπροσωπεί άψογα η Εσθονή Κάγια Κάλλας, Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ για Εξωτερικές Υποθέσεις και Πολιτική Ασφαλείας.
Αυτός ο αντιρωσικός φανατισμός υποστηρίζεται και υποδαυλίζεται από την Ευρύτερη Ευρωπαϊκή Οικογένεια, η οποία, μέσω της άφατης Βαρόνης VdL, ενθουσιάζεται με το κλίμα πολεμοχαρούς δράσης που εκφράζουν τα κράτη της Βαλτικής. «Αγαπητή Evika Silina», γράφει η VdL στον Λετονό πρωθυπουργό, «η χώρα σας γίνεται μια πραγματική δύναμη στον τομέα των drones». Για την ιστορία: στη Λιθουανία, από τον επόμενο Σεπτέμβριο, οι μαθητές του δημοτικού σχολείου θα παρακολουθούν μαθήματα αφιερωμένα στην κατασκευή και πτήση drones.
Συμπερασματικά, η παρέμβαση της Giorgia Meloni είναι επικίνδυνη όχι λόγω της «αξιακής» φύσης της, αλλά επειδή αυτή η αξιακή προσέγγιση (ένα βάρος που πρέπει να επωμιστεί μια υγιής και συνεκτική κυρίαρχη και λαϊκή πολιτική δύναμη) στρατεύεται στην μιλιταριστική αντιρωσική εκστρατεία υπό την ηγεσία της ΕΕ... ενώ η αριστερά ισχυρίζεται ότι ζεσταίνει καρδιές για πόλεμο κατά της Ρωσίας χωρίς «τίποτα να περισσεύει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου