Πηγή: Il Fatto Quotidiano
Ενώ ο Τραμπ και ο Πούτιν συνομιλούσαν στο Άνκορατζ, ο πρόεδρος των ΗΠΑ ενέκρινε μια εκστρατευτική δύναμη για πιθανή επέμβαση κατά της Βενεζουέλας και έδινε στο Ισραήλ το πράσινο φως για την στρατιωτική ανακατάληψη της Γάζας.
Δεν τον ένοιαζαν τα παιδιά της Γάζας, όπως ακριβώς δεν τον ένοιαζε η τύχη των Ουκρανών παιδιών, τα οποία ο Ζελένσκι συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι έχουν απελαθεί από τους Ρώσους. Η επιστολή, που συντάχθηκε από τεχνητή νοημοσύνη για λογαριασμό της κυρίας Τραμπ και παραδόθηκε στον Πούτιν σε σφραγισμένο φάκελο, μιλάει για τα παιδιά γενικά, και όλοι συμφωνούν σε αυτό, ακόμη και εκείνοι που δεν ενδιαφέρονται. Ο Πούτιν επανέλαβε τη θέση της Ρωσίας για τη διεθνή ασφάλεια και τα συμφέροντα της Ρωσίας για τη δική της ασφάλεια, ξεκινώντας από τα σύνορά της. Ο Πούτιν εξήγησε πρόσωπο με πρόσωπο τις «ρίζες» της σύγκρουσης στην Ουκρανία και, επομένως, της ρωσικής ασφάλειας στο ευρωπαϊκό μέτωπο, χωρίς να παραβλέπει το γεγονός ότι ηγείται ενός κράτους που εκτείνεται σε δύο ηπείρους και συνορεύει άμεσα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι μοιράζεται συμφέροντα στην Αρκτική και ότι η φιλοδοξία της Ρωσίας είναι να συμμετάσχει σε διηπειρωτική συνεργασία που δεν έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, αλλά προωθεί οφέλη για όλους. Ο Τραμπ δήλωσε δημόσια ότι «κατανοούσε» τη γεωπολιτική θέση της Ρωσίας. Δεν σημαίνει ότι το υποστηρίζω, αλλά είναι ήδη πολύ σημαντικό που επιτέλους το καταλαβαίνω, δεδομένου ότι ο Λευκός Οίκος το έχει σκόπιμα αγνοήσει τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Η βιαστική και πολυσύχναστη διοργάνωση της Ουάσινγκτον δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο τα αποτελέσματα του Άνκορατζ. Ο Τραμπ, με τους υποτιθέμενους συμμάχους του, όχι τον Πούτιν, έχει δεσμευτεί να βρει έναν τρόπο να πραγματοποιήσει μια σύνοδο κορυφής μεταξύ του Πούτιν, του Ζελένσκι και του ίδιου. Δεν είναι δεδομένο ότι θα πετύχει, ούτε ότι ενδιαφέρεται καν ιδιαίτερα. Ο Τραμπ γνωρίζει πολύ καλά ότι έχει βάλει τον εαυτό του σε δύσκολη θέση και ότι ακούγοντας τους Ευρωπαίους, διακινδυνεύει να επιδεινώσει την κατάσταση για τον εαυτό του, για την υποψηφιότητά του για το Νόμπελ Ειρήνης και ίσως για τις δουλειές που σκοπεύει να κάνει εις βάρος της Ευρώπης και της Ουκρανίας. Από την άλλη πλευρά, η ίδια η συμφωνία για την επανέναρξη των σχέσεων με τη Ρωσία και τον μετριασμό του πυρηνικού κινδύνου, εάν και όταν επισημοποιηθεί με συνθήκη, θα αποτελούσε ήδη βάση για ένα βραβείο Νόμπελ. Στο παρελθόν, αυτό το βραβείο υψηλού κύρους έχει απονεμηθεί με λιγότερα, πολύ λιγότερα ή και καθόλου χρήματα. Τίποτα δεν έχει επιλυθεί στην Ουάσινγκτον, αλλά έχουν διευκρινιστεί μερικά μικρά πράγματα.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν επιδείξει την έλλειψη αξιοπρέπειάς τους και έχουν εμπλέξει τις χώρες και τους πολίτες τους σε ένα άθλιο θέαμα. Πράγματι, αυτή η παραίτηση της προσωπικής και συλλογικής αξιοπρέπειας έχει στιγματιστεί από πολλά ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, αλλά για τον αντίθετο λόγο: έχουν κριθεί ανάξιοι επειδή δεν προσέβαλαν τον Τραμπ, επειδή τον άκουσαν, επειδή εμφανίστηκαν με κοστούμια και γραβάτες (όχι όλα), επειδή δεν απαίτησαν να δεχτεί όλες τις παραληρηματικές τους δηλώσεις για την υπεράσπιση της Ευρώπης και του κόσμου από την τρέλα του Πούτιν, επειδή δεν είπαν ξεκάθαρα στον Τραμπ τι λένε στα ραντεβού τους: ότι θα πάνε σε πόλεμο μαζί με την Ουκρανία με ή χωρίς την Αμερική, ότι έχουν ήδη πυρηνικές κεφαλές έτοιμες να εκτοξευθούν εναντίον της Μόσχας και επειδή δεν κήρυξαν πόλεμο στις Ηνωμένες Πολιτείες σε απάντηση στους δασμούς.
Στην πραγματικότητα, ήταν μια παραίτηση από την αξιοπρέπεια επειδή άκουσαν τις κοινοτοπίες που ο Τραμπ είχε ετοιμάσει για αυτούς (τις οποίες τους άξιζε) και επειδή εγκατέλειψαν την κατανόηση αυτού που ο Τραμπ είχε ήδη καταλάβει: ότι η ρητορική τους περί αδιαλλαξίας είναι πιο επικίνδυνη από τον πόλεμο, ότι η κατάσταση στην Ουκρανία και την Ευρώπη είναι καταδικασμένη να επιδεινωθεί, ότι δεν αξίζουν καμία εκτίμηση από τους δικούς τους πολίτες επειδή δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν και να επιλύσουν συγκρούσεις, ότι δεν έχουν καμία αξία στον Λευκό Οίκο και στο εσωτερικό και ότι θα έπρεπε να είχαν ευχαριστήσει τον Τραμπ που δεν τους έδιωξε.
Παρά ταύτα, έχει καταστεί σαφές ότι οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στην Ουκρανία δεν απαιτούν κατάπαυση του πυρός. Ο Πούτιν έχει επανειλημμένα δηλώσει ξεκάθαρα ότι δεν θα πέσει ξανά στην παγίδα του Μινσκ και ότι τώρα θέλει να παράσχει ο ίδιος εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία, με τους δικούς του όρους, και ότι, στην πραγματικότητα, η Ρωσία είναι αυτή που ζητά εγγυήσεις για την ασφάλειά της από το ΝΑΤΟ και άλλους Ευρωπαίους. Ο Τραμπ δεν έχει δώσει καμία υπόσχεση σχετικά με άμεση παρέμβαση στις «εγγυήσεις» για την Ουκρανία. Αυτός, όπως και ο Πούτιν, δεν εμπιστεύεται τους Ευρωπαίους και τους Ουκρανούς ηγέτες. Ο Τραμπ φαίνεται να έχει κατανοήσει πλήρως την άποψη της Ρωσίας για την παγκόσμια ασφάλεια και τα σύνορά της και γνωρίζει ότι ούτε το ΝΑΤΟ ούτε κανένας Ευρωπαίος στρατιώτης από χώρες που θεωρούνται εχθρικές (συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας) θα επιτραπεί να πατήσει το πόδι του στην Ουκρανία, ότι η ουκρανική ουδετερότητα αποκλείει την ένταξη στο ΝΑΤΟ και απαιτεί αποστρατιωτικοποίηση ή τουλάχιστον τον περιορισμό των δικών της δυνάμεων σε δυνάμεις εσωτερικής ασφάλειας.
Ο Τραμπ αποκάλυψε επίσης το ευρωπαϊκό σχέδιο της λεγόμενης «Βούλησης» να παραχωρήσει στην Ουκρανία, με ή χωρίς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα καθεστώς παρόμοιο με στρατιωτική συμμαχία, παρόμοιο με το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ. Θεωρητικά, δεν είναι μια απίθανη ιδέα, αλλά οι πολλοί παρατηρητές που την υποστηρίζουν είναι σαφώς αποσπασμένοι. Αυτό θα περιελάμβανε την ένταξη της Ουκρανίας σε μια πολυμερή συνθήκη ή σε πολλαπλές διμερείς συνθήκες που προβλέπουν συλλογική άμυνα, όχι όπως το Άρθρο 5, αλλά πιο αυστηρά: ακριβώς όπως σκοπεύει να το ερμηνεύσει η σημερινή ηγεσία του ΝΑΤΟ, σχεδιάζοντας ένα προληπτικό χτύπημα. Στην πράξη, αυτό θα σήμαινε το κλείσιμο του ΝΑΤΟ και τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι που θα ήταν ωφέλιμο εάν δεν αύξανε τους κινδύνους ασφαλείας για ολόκληρη την ήπειρο. Πράγματι, οποιαδήποτε χώρα του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ υιοθετήσει αυτήν την πρωτοβουλία θα εξέθετε τους αντίστοιχους οργανισμούς της στον κίνδυνο σύγκρουσης που η Ουκρανία μπορεί να θέλει να ξεκινήσει ή να προκαλέσει με τη Ρωσία. Επιπλέον, χωρίς να τερματιστεί η τρέχουσα σύγκρουση, κάθε συμμετέχουσα χώρα θα γινόταν συνεμπόλεμη και επομένως θα υπόκειτο σε ρωσικά αντίποινα ή προληπτικά μέτρα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ βρίσκονται ήδη σε παρόμοια κατάσταση λόγω της άμεσης συμμετοχής τους στον πόλεμο μέσω βοήθειας και κυρώσεων, και μόνο χάρη στην ασάφεια του Τραμπ η Ρωσία δεν αντιμετωπίζει τις ευρωπαϊκές χώρες ως δηλωμένους εχθρούς και δεν εκτοξεύει πυραύλους εναντίον μας. Η ασάφεια του Τραμπ αναζωπυρώνει τις παλιές αμφιβολίες σχετικά με την προθυμία των ΗΠΑ να υποστηρίξουν μια άμεση, ακόμη και πυρηνική, σύγκρουση στην Ευρώπη. Αυτή τη φορά, δεν θα επρόκειτο για τη διάσωση του «Ντάντσιχ» ή οποιουδήποτε άλλου, αλλά για την εμπλοκή όλων σε μια καταστροφική σύγκρουση από την οποία η μόνη διέξοδος θα ήταν η εκ νέου συνθηκολόγηση. Οριστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου