Ο ουκρανικός πόλεμος «οδεύει προς τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο... δεν χρειάζεται πλέον να ανησυχείτε για αυτό». Αυτή ήταν η δήλωση του Ντόναλντ Τραμπ σε μια συνέντευξη. Τελικά, όπως αναφέραμε στο προηγούμενο σημείωμα, η συνάντηση στο Άνκορατζ με τον Πούτιν ουσιαστικά εξυπηρέτησε αυτόν τον σκοπό.
Η ανασυγκρότηση του Τραμπ είναι ελαττωματική, καθώς ο ουκρανικός πόλεμος είναι ο ίδιος «Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος», δεδομένων των εθνών που κήρυξαν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Ωστόσο, ισχυρίζεται νόμιμα ότι τον εμπόδισε να γίνει θερμοπυρηνικός, μια προοπτική που ενυπάρχει στην παράλογη ελεγχόμενη κλιμάκωση που εφάρμοσε η κυβέρνηση Μπάιντεν και σταμάτησε από τη νέα (θυμηθείτε, για παράδειγμα, την τρέλα της επίθεσης σε ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά που προορίζονται για πυρηνική αποτροπή).
Τούτου λεχθέντος, μένει να δούμε αν η σύγκρουση θα επιλυθεί. Υπάρχει σημαντική πίεση να παραμείνει ανοιχτή και ο Τραμπ να υποχωρήσει από τις θέσεις του. Χθες, η Ρωσία έλαβε σταθερή θέση σχετικά με την ανάπτυξη μιας ευρωπαϊκής δύναμης παρέμβασης στην Ουκρανία μετά από μια πιθανή συμφωνία.
Αυτή η επιλογή κερδίζει ολοένα και μεγαλύτερη έλξη, όπως αποδεικνύεται από τη χθεσινή σύνοδο κορυφής των Αρχηγών Επιτελείων του ΝΑΤΟ, η οποία εξέφρασε την υποστήριξή της στον «συνασπισμό των προθύμων» στις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις και επιβεβαίωσε την ενότητά της στην επιδίωξη μιας «δίκαιης ειρήνης».
Αυτές οι δηλώσεις είναι εξαιρετικά διφορούμενες, καθώς ο «συνασπισμός των προθύμων» προσπαθεί ενεργά να σαμποτάρει τις διαπραγματεύσεις εισάγοντας μεταβλητές που, στην πραγματικότητα, χρησιμεύουν για να εκτροχιάσουν τις διαπραγματεύσεις επειδή είναι απαράδεκτες για την άλλη πλευρά. Η επιδίωξη μιας «δίκαιης ειρήνης» είναι ένα σύνθημα που χρησιμοποιείται για την παράταση του πολέμου, καθώς η φαινομενική επιδίωξη μιας ιδανικής ειρήνης -στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τις επιθυμίες τους- χρησιμεύει για να ματαιώσει κάθε προσπάθεια εξεύρεσης συμβιβασμών λίγο πολύ αποδεκτών από τα μέρη (όπου το πεδίο για αυτό το «λίγο πολύ» είναι αρκετά ευρύ).
Επιπλέον, η ουκρανική σύγκρουση, η οποία στο θέατρο του πολέμου είναι μια αντιπαράθεση μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, σε πολιτισμικό επίπεδο, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, είναι επίσης μια αντιπαράθεση μεταξύ ιδεαλισμού και πραγματικότητας, με τη Δύση να είναι θύμα των προπετασμάτων καπνού των νεοσυντηρητικών, σύμφωνα με τους οποίους η πραγματικότητα δεν έχει εγγενή συνέπεια, απλώς είναι κάτι που πρέπει να διαμορφωθεί μέσω της άσκησης εξουσίας.
Όταν η πραγματικότητα με την οποία είχαν να κάνουν ήταν το Ιράκ ή η Λιβύη, αυτή η προσποίηση είχε βαρύτητα, ακόμα κι αν δεν πήγαιναν όλα σύμφωνα με το σχέδιο. Αλλά τώρα που αυτά τα προπετάσματα καπνού έχουν συγκρούσει στο ρωσικό τείχος, αυτή η υπόθεση δείχνει σημάδια φθοράς.
Ωστόσο, εμμονικά πιστοί στον ιδεαλισμό τους, που τους εμποδίζει να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα, συνεχίζουν απτόητοι στο ρεφρέν τους, με τη ζαλισμένη βεβαιότητα ότι αργά ή γρήγορα θα ξεπεράσουν την πεισματική πραγματικότητα.
Έχουμε αναφέρει τους νεοσυντηρητικούς των ΗΠΑ για καλό λόγο, αφού ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ο δικός τους πόλεμος. Προετοιμάστηκε το 2014 χάρη στο πραξικόπημα της Μαϊντάν, του οποίου η δημόσια αρχιτεκτονική ήταν η νεοσυντηρητική Βικτόρια Νούλαντ, παντρεμένη με τον Ρόμπερτ Κάγκαν, τον αδιαμφισβήτητο φάρο των νεοσυντηρητικών και συγγραφέα του Σχεδίου τους για έναν Νέο Αμερικανικό Αιώνα.
Ο αδελφός της, ο στρατιωτικός αναλυτής Φρέντερικ Κάγκαν, είναι παντρεμένος με την Κίμπερλι Κάγκαν, διευθύντρια του Ινστιτούτου Μελέτης του Πολέμου, μιας δεξαμενής σκέψης που έχει διαμορφώσει τη δυτική αφήγηση για την ουκρανική σύγκρουση χάρη σε ακριβείς, αλλά μεροληπτικές, αναλύσεις που έχουν ενσωματωθεί δογματικά σε όλα τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ και, με τη σειρά τους, σε εκείνα των αποικιών της Ευρώπης.
Ακόμη και ο όρος «συνασπισμός των προθύμων» για τον οποίο καυχιούνται οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι νεοσυντηρητικός, έχοντας επινοηθεί εκείνη την εποχή για να προσδιορίσει τη συμμαχία που ξεκίνησε την εισβολή στο Ιράκ για την εξάλειψη της απειλής των ανύπαρκτων όπλων μαζικής καταστροφής του Σαντάμ.
Ακόμη και η επανεισαγωγή αυτής της ετικέτας στην Ουκρανία δεν είναι δημιούργημα των ηγετών της ΕΕ, καθώς είναι μια πρόταση που προώθησε ο πρώην επικεφαλής της CIA, νεοσυντηρητικός Ντέιβιντ Πετρώ. Έτσι, η απόφαση των τολμηρών και πρόθυμων να υιοθετήσουν αυτόν τον ορισμό δεν είναι απλώς μια επιλογή πλευράς, αλλά και μια δημόσια δήλωση υποταγής.
Ακόμα και η απόφαση να τεθούν εμπόδια στο δρόμο της διπλωματικής ορμής του Τραμπ - έμμεση, φυσικά, αφού δεν έχουν τη δύναμη - δεν είναι δική τους πράξη, αλλά είναι νεοσυντηρητικής φύσης. Αυτό υπογραμμίζεται από την καυστική κατηγορία του Μπρετ Στίβενς εναντίον του Τραμπ και της διπλωματικής του ορμής που δημοσιεύτηκε στους New York Times, των οποίων ο τίτλος τα λέει όλα: «Ο Τραμπ μόλις μου θύμισε γιατί είμαι ακόμα νεοσυντηρητικός».
Το σημείωμα υπογραμμίζει το μείγμα ιδεαλισμού και άκαμπτης επιθετικότητας που είναι χαρακτηριστικό των νεοσυντηρητικών οπαδών, αμετάκλητα αφοσιωμένων στον μονομερή χαρακτήρα των ΗΠΑ. Τα συμπεράσματα είναι προφανή, ζητώντας «σθεναρή αντίθεση στον Πούτιν μέσω κυρώσεων, εξοστρακισμού και στρατιωτικής και οικονομικής υποστήριξης προς την Ουκρανία» κ.λπ., μια τυπική συνταγή για ατελείωτους πολέμους.
Επιλέξαμε τον Στίβενς για να αναδείξουμε την ασυμβίβαστη αντίθεση των νεοσυντηρητικών στο διπλωματικό ξέσπασμα του Τραμπ, το οποίο προφανώς επικρίνει καυστικά στο άρθρο, όχι μόνο επειδή είναι μια έγκυρη προσωπικότητα στο κίνημα, αλλά και επειδή πριν από λίγες ημέρες δημοσίευσε ένα άρθρο στους New York Times για έναν ακόμη πόλεμο. Αυτός είναι ο τίτλος: «Όχι, το Ισραήλ δεν διαπράττει γενοκτονία στη Γάζα».
Στο σημείωμα, ο Stephens όχι μόνο απαλλάσσει το Ισραήλ από κάθε κριτική, αλλά εξηγεί ότι αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι χαρακτηριστικό όλων των πολέμων, τίποτα περισσότερο. Η μόνη πτυχή που ο Stephens θεωρεί «ασυνήθιστη είναι ο κυνικός και εγκληματικός τρόπος με τον οποίο η Χαμάς επέλεξε να διεξάγει τον πόλεμο» (και όμως ακόμη και οι πιο ένθερμοι υπερασπιστές του Ισραήλ αναγκάστηκαν να παραδεχτούν κάποιες υπερβολές από τις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις...).
Αυτό το δεύτερο άρθρο εξηγεί πιο καθαρά από πολλές λέξεις την έννοια της δίκαιης ειρήνης για την ουκρανική σύγκρουση, την οποία επιδιώκουν οι νεοσυντηρητικοί και ο υποδεέστερός τους «συνασπισμός των προθύμων». Και βοηθά στην εξήγηση της συνενοχής των προθύμων στη γενοκτονία στη Γάζα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου