Droga życia

Autor: Katarzyna Poznakow

Tytuł: Długa droga

Wydawnictwo: Warszawska Firma Wydawnicza

Liczba stron: 584
Oprawa: miękka
Data wydania: 2014

ISBN: 978-83-7805-460-3

Rok 1944, Marsylia. Magdalena rezygnuje z powrotu do Polski i wybiera się do Bangkoku. Nic jej już ani w Polsce, ani we Francji nie trzyma. Rozczarowana swoimi przeżyciami, bezwolnie poddaje się podróży do Azji. Po drodze zatrzymuje się w Malezji, gdzie poznaje uroki orientalnego miasta, w tym niebezpieczna przyjemność palenia opium. Dociera w końcu do Bangkoku, gdzie szybko wciąga ją życie towarzyskie słynnego hotelu Oriental. Spotyka barwne postaci z całego świata i wykorzystuje szanse na realizacje swoich marzeń. Kiedy dostaje propozycje powrotu do Europy, waha się. W kalejdoskopie różnych wydarzeń decyduje się towarzyszyć Alexowi w podróży po Tajlandii. Czy Magdalena znajdzie sile na powrót do Europy? Czy ta historia emocjonalnego wyzwolenia młodej Polki, uwiezionej w dylematach i stereotypach wyniesionych z domu, ma szanse na szczęśliwe zakończenie? "Długa droga" to obietnica intensywnych przeżyć w innym, nieznanym świecie i poznania polaryzujących postaci.

Długa droga Katarzyny Poznakow przebyła do mnie dłuuugą drogę z drugiego końca kraju, a potem ja ją zabrałam ze sobą na wojaże po Mazurach. Idealnie wpisałam się w treść powieści albo powieść w me podróże. W każdym razie dziś za dużo u mnie nie poczytacie o debiucie literackim pani Kasi, bowiem oficjalna recenzja jest pod innym adresem: KLIK.

A na koniec cytat, który zapamiętam do końca życia: Trzeba szybko żyć, bo życie jest jak kurza grzęda: krótkie, pochyłe i zasrane (s. 110). Uwierzcie mi, coś w tym jest!

Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi:

Książka przeczytana w ramach wyzwań:

POLACY NIE GĘSI III

CZYTAMY OPASŁE TOMISKA
MOTYW ZDRADY W LITERATURZE
CZYTAMY KSIĄŻKI HISTORYCZNE 

Wywiad z Katarzyną Poznakow

Dziś nietypowy wywiad, a raczej jego fragment! I to prosto z face z bookiem! Tydzień temu na fb na stronie Magazynu Obsesje brałam udział w rozmowie-wywiadzie z Katarzyną Poznakow. Za zgoda pisarki zamieszczam jego fragment na swoim blogu, ale tylko tę jego część, w której ja zadawałam pytania. W nawiasach kwadratowych dopowiadam kilka rzeczy, by całość była dla Was, drodzy Czytelnicy, zrozumiała i spójna.

Katarzyna Poznakow to pseudonim literacki debiutującej Długą drogą autorki, która na co dzień mieszka i pracuje za granicą. Lubi literaturę iberyjską, Alberta Camus i Josepha Conrada oraz uwielbia podróżować. Pracuje w technicznym zawodzie nie związanym z humanistyką.

– Witam w Nowym Roku wirtualnych (i realnych) koneserów literatury! Moja debiutancka powieść „Długa droga” jest przedstawiana przez redakcję Obsesji jako książka o dorastaniu głównej bohaterki Magdaleny Reck. Myślę, że to trafne spostrzeżenie. Chciałabym je wzbogacić o dodatkowy aspekt. Pokazuję też niezwykle odmienne losy i dorastanie innych osób, które Magdalena spotyka na swojej drodze. I żeby było jeszcze barwniej, to moje postaci pochodzą z Polski, Francji i USA. Do tego w wyrafinowany sposób rzucam tych ludzi do hotelu Oriental w Bangkoku (Tajlandia). Trochę nietypowy smak, prawda? Przed nami jeszcze długa zima, a ta książka smakuje jak herbata z imbiru i z cytryną. Jest rozgrzewająca, trochę ostra, raczej kwaśna, absolutnie niesłona, ale i nie za słodka. Stąd też chcę Was zachęcić do wirtualnej degustacji. Obiecuję, że będzie smakować.

– Dobry dzień. Pisanie książek wymaga lekkiego pióra. Jak z jego lekkością było w czasach szkolnych? Jak Twoje wypracowania oceniali poloniści – co chwalili, a co krytykowali? Czy widzieli w Tobie talent literacki czy wręcz przeciwnie?

– Nikt mi nie wróżył kariery literackiej. W czasach licealnych uważano, że albo będę aktorką, albo dziennikarką, bo byłam wyszczekana i teatralna w sposobie bycia.

– A jak było z tymi wypracowaniami z polskiego?

– Byłam dobra w budowaniu planu czy struktury wypracowań, na zasadzie: teza, argumenty za i przeciw, zakończenie i pointa. Moje wypracowania były zawsze podawane jako przykład rzeczowego pisania. Do tej pory nie potrafię językowo być dekoracyjna. Zawsze mi się wydaje, że wypadnę śmiesznie.

– Jaka jest Twa przyjaciółka Wena?